NLS (2016)

Op deze dag wacht ik al sinds februari. Vandaag krijgen Sonja, Peter en ik een toelichting van de officieren van justitie over de dreiging die er op ons leven zou zijn.

Twee keer eerder hadden zich al situaties voorgedaan waarbij het vermoeden was dat Sonja en ik ‘aan de beurt waren’. Dit was de derde keer, maar deze zaak was in zoverre anders dat er genoeg concrete aanwijzingen waren waar justitie onderzoek naar kon doen.

Officieren Stempher en Tammes leggen uit dat Wim in de strengst beveiligde gevangenis van Nederland contact heeft gelegd met twee leden van NLS.

NLS staat voor No Limit Soldiers. Het is een internationale groepering die bekendstaat om drugshandel en liquidaties, met vertakkingen in Nederland. Ze zijn onder meer verantwoordelijk gehouden voor de moord op Helmin Wiels, leider van de grootste politieke partij op Curaçao, Pueblo Soberano.

De twee leden die Wim heeft benaderd, zijn allebei veroordeeld voor moord. Liomar W. zit een straf uit van vierentwintig jaar voor de moord op een Nederlands echtpaar. Edwin V. is veroordeeld voor een schietpartij waarbij een dode viel.

Ze zijn in de strengst beveiligde inrichting in Nederland geplaatst, omdat ze probeerden te ontsnappen uit de gevangenis op Curaçao.

Sonja en ik kijken elkaar verschrikt aan. Dit hadden we niet verwacht, het komt uit een voor ons volstrekt onbekende hoek. Dit is een serieuze zaak, dit zijn geen kleine jongens. Hoe konden ze hem daar in godsnaam mee laten luchten, recreëren en koken? Dat is de kat op het spek binden. Wij zijn verbijsterd.

Volgens Liomar W. ging Wim met hen in een hoekje van de luchtplaats staan, buiten het zicht van de camera’s, om ongezien en ongehoord met hen te kunnen praten.

Typisch Wim, denk ik onmiddellijk, dat strookt precies met zijn werkwijze. En de NLS-leden zijn geen amateurs, ook zij weten hoe ze onopvallend moeten communiceren. Dat is geen goede combinatie voor ons.

Gelukkig is justitie scherp en komen ze de plannen op het spoor. Onder meer het bericht vanuit de EBI dat zijn medegedetineerde Edwin V. zonder reden overgeplaatst wil worden, viel op. Het deed het vermoeden ontstaan dat Wim wellicht bewust afstand van zijn medegedetineerde creëerde.

Terecht, denk ik, want zo doet hij dat inderdaad: zorgen dat je niet in de buurt bent als er iets gaat gebeuren, zodat je er niet aan gelinkt kunt worden.

Het tweede dat justitie opviel was dat Wim de laatste tijd wel erg vrolijk was. Ook dat ken ik van hem. Als wij eenmaal dood zijn, heeft hij de controle over ons weer terug, en dat vooruitzicht maakt hem blij.

Het onderzoek ging van start en Edwin V. werd betrapt op het doorgeven van een telefoonnummer, waar hij maar weinig over kwijt wilde. Op de directe vraag van de recherche of hij ooit gehoord heeft dat Holleeder wil dat er iets met zijn zussen gebeurt, ontkent hij niet, maar antwoordt ontwijkend:

EV: Dat is mijn zaak niet. Ik geef geen commentaar op die vraag. Ik zit niet hier om te getuigen over zijn zussen. Nee, dat is niet mijn probleem.

Liomar W. daarentegen verklaarde uitvoerig over wat Wim hun had gevraagd.

LW: Hij heeft tegen mij en die andere Antilliaanse jongen over zijn zus gezegd dat hij boos is. Hij wil ze dood. Weet je wat het ding is? Hij wil die mensen, die personen, die tegen hem hebben getuigd, speciaal zijn zussen, over die mensen heeft hij gezegd: om ze zo snel mogelijk te doen. Dat ze vermoord worden. Zo heeft hij het gezegd.

Wim wil dat ze een moordenaar regelen en heeft ze veel geld beloofd.

LW: Sowieso is geld geen probleem, dat zegt hij gewoon. Zestigduizend, zeventigduizend: is veel geld toch? Dat is wat hij betaalt voor het doden van mensen.

Wim wil vijfendertigduizend per zus betalen.

LW: Hij zei: vijfendertigduizend. Dus zeventigduizend. Zulke bedragen zijn gewoon goed. Dat heeft hij zelf in het verleden betaald.

Om de betaling in gang te zetten geeft hij degene die binnenkort naar een minder strenge gevangenis wordt overgeplaatst de volgende instructies.

• Hij moet een nummer bellen dat Wim hem heeft gegeven.
• Tegen de persoon die opneemt moet hij een door Wim opgegeven codewoord zeggen.
• Dan weet die persoon dat hij een vertrouwenspersoon van Wim is.
• De persoon die de telefoon opneemt zal vervolgens alles voor Wim regelen.

Hmm, dacht ik. Die moet het geld regelen. Ik heb wel een vermoeden wie dat kan zijn.

LW: Hij wil gewoon eh… dat zijn zussen worden afgemaakt en zo. En eh… hij wil daarvoor gewoon betalen.

Dat hadden we al voorspeld. Maar het klinkt toch wel heel hard, als je een ander hier zo nuchter over de mogelijke moord op jezelf hoort praten. Alsof het een timmerklusje is.

Liomar W. gaat verder. Wim heeft momenteel niet de mogelijkheden om het zelf te regelen. De twee medegevangenen moesten via hun contacten buiten de liquidaties organiseren.

LW: Jaja, hij wil dat wij gewoon mensen zoeken voor hem. Wat er moet gebeuren? Gewoon eh… hij wilde gewoon, ja gewoon: huurmoordenaar. Dat wil ie.

De persoon die dat zou kunnen uitvoeren zou er volgens Liomar W. al zijn, en was een leider van de NLS.

Wim had wel, zoals ons eerder al was verteld, een prioriteitenlijstje. Nummer 1 op zijn ‘to do-lijstje’ was ik. De belangrijkste om vermoord te worden was diegene die advocaat is. Terecht. Ik zou hem ook willen vermoorden als hij mij had aangedaan wat ik hem heb aangedaan.

Maar de zussen waren niet de enigen die dood moesten. Hij heeft ook nog over andere mensen gesproken.

LW: Wat ik weet, wat belangrijk is, dat die zussen zeker, Peter R. de Vries, ja, hij wil hem en zo, zegt hij, zet veel druk op zijn zaken. Hij praat: hij wil gewoon dat die kankerlijer… zo zegt hij… gewoon: dat die ook dood gaan. Die drie mensen die ik weet, dat dus de belangrijkste mensen zijn: dat heeft hij zelf gezegd, ook tegen die partner van mij.

Arme Peter, ook dat had Wim al voorspeld: ‘Als ik één dag voor hem moet zitten, regel ik het net zoals ik het bij Thomas heb geregeld.’

Zijn medegedetineerden hebben toegezegd ‘het’ te kunnen regelen, en er is ook al een voorschot betaald en ontvangen.

LW: Ja, eerlijk gezegd. Wij hebben gezegd tegen hem dat het kan. En we hebben geld ook daarvoor gekregen, maar dat was niet zoveel. Was gewoon 5000 euro gedeeld over ons twee. Via een tussenpersoon.

Over de reden waarom wij dood moeten, vertelt hij:

LW: Hij wil ze dood, dat ze er niet meer zijn… weet niet… volgens mij dat ze niet kunnen getuigen tegen hem.

Zie je wel, mijn vermoeden is juist. Wim is tijd aan het rekken. Hij is bereid het risico van het inschakelen van vreemden te nemen om ons tijdig, voordat we onze verklaring tegenover de rechter kunnen bevestigen en zijn verklaring kunnen ontkrachten, het zwijgen op te kunnen leggen.

Sonja en ik, we hadden het allebei voorspeld, maar toch zijn we er diep van onder de indruk. Vooral van zijn brutaliteit, dat hij dit vanuit Nederlands best bewaakte gevangenis probeert te regelen. Wat staat ons dan wel niet te wachten als hij naar een milder regime gaat?