Vrouwen vloeren Holleeder (2015)

Op dinsdag 24 maart 2015 verscheen ons verhaal in de media. Het begon al vroeg in de ochtend.

‘Vrouwen vloeren Holleeder’, kopte De Telegraaf boven een interview van John van den Heuvel met Sonja en Sandra. Die avond stond mijn eigen verhaal, dat ik aan Jan Meeus had verteld, in NRC Handelsblad en werkelijk ieder televisieprogramma besteedde er aandacht aan. Ik moest die dinsdag zelf de hele dag in Assen op zitting zijn, en had me niet gerealiseerd hoe groot de impact was van de boodschap die wij brachten.

Die dag en die avond, nadat ook geluidsfragmenten werden uitgezonden bij RTL Late Night, werd Willem Holleeder ontmaskerd, en toonde hij zijn ware aard.

Het leek alsof er een golf van opluchting door Nederland ging: iedereen had het wel aangevoeld, maar niemand kon er ooit een vinger achter krijgen. Willem Holleeder was echt een slecht mens en had alle foute dingen gedaan waar justitie hem al jarenlang van verdacht.

Gelukkig gebeurde niet waar ik zo bang voor was: dat mensen verkeerd op ons zouden reageren. Integendeel, ik denk dat ik die dag alleen al ongeveer driehonderd steunbetuigingen ontving van mij bekende, maar ook veel onbekende mensen. En echt, ieder berichtje deed mij goed. Eén bericht raakte mij in het bijzonder. Ik kreeg het doorgestuurd via John van den Heuvel:

Beste Sonja en Astrid en Sandra,

Op deze wijze wil ik mijn bewondering uitspreken dat u de moed hebt gehad om op deze wijze afscheid te nemen van Willem Holleeder.

Wat een klasse om als drie vrouwen die onder zo’n geweldige stress en angst hebben gestaan, desondanks de beslissing te hebben genomen een getuigenverklaring af te leggen; u behoort wat mij betreft tot de ruggengraat van Nederland. Ik weet uit ervaring wat bedreigingen met de dood en de daaropvolgende angst bij mensen teweeg kunnen brengen; dat je radeloos bent en je machteloos voelt, altijd onder spanning leeft en voortdurend alert bent omdat ‘het onbekende’ elk moment gewelddadig kan toeslaan. Toch hebt u het verschil gemaakt door karakter te tonen.

Denk nog maar even terug aan de ontvoeringszaak van Heineken en Doderer. Misschien herinnert u zich nog wel de codes die toentertijd gebruikt werden om te communiceren: de adelaar (Holleeder c.s.) en de haas (Heineken c.s.).

De rollen zijn nu omgedraaid. Van een angstige ‘haas’ kunt u nu weer verder vliegen als een vrije ‘adelaar’.

Ik hoop intens dat u samen met uw kinderen in de nabije toekomst weer kunt genieten van mooie en veilige vluchten, want u verdient deze ten volle.

Met hartelijke groet,

Kees Sietsma
Leider van het zgn. Heinekenteam (1983)

Die avond zat ik bij Sonja aan de eettafel. We zaten tegenover elkaar.

‘Voel jij het ook?’ vroeg ik.

‘Ja,’ zei ze.

‘Wat dan?’

‘Het voelt als de dag dat Cor doodging,’ zei ze.

‘Ja,’ zei ik, ‘dat heb ik precies zo.’

We waren allebei twaalf jaar terug in de tijd, naar het begin van ons verdriet, en het was alsof wij er nu pas klaar voor waren om dat verdriet te gaan verwerken.