Wim wil bij mama intrekken (2014)

Wim ging niet meer naar Sandra terug en had woonruimte nodig. ‘Bel Sonja even, en laat haar hiernaartoe komen. Ik kan haar weer even gebruiken. Ik ga bij haar slapen en dan kan zij mooi mijn was doen. Mazzel voor haar. Zal ik haar voorlopig met rust laten. Bel even.’

Bij Sonja slapen? Dat kon absoluut niet. Ik kon het niet aan hem bij Richie in de buurt te laten. Ik heb dat jongetje moeten vertellen dat zijn vader dood is en nu wilde Wim daar lekker gaan liggen?

Dat ging echt niet gebeuren.

Sonja trok dat ook niet, dat wist ik zeker, bovendien was zij bang dat het tussen die twee een keer uit de hand zou lopen. Richie lijkt zoals gezegd sprekend op Cor, en het is alsof die beeltenis van Cor Wim uitlokt om Richie altijd te kleineren. Maar net als zijn vader kaatst Richie de bal elke keer terug.

Toen Wim zijn vader beledigde, door Richie een Son of No One te noemen, toen hij naar de gelijknamige film keek, raakte Richie daar zo opgefokt van dat hij tegen Wim zei dat hij maar lekker moest gaan slapen en hopen dat hij de volgende morgen wakker zou worden.

Wim nam dit heel serieus en vroeg of hij hem bedreigde. Hij zei dat Sonja Richie in de hand moest houden, anders zou hij hem niet groot laten worden.

‘Dan moet ik even mijn telefoon uit de auto halen,’ antwoordde ik.

Zonder dat hij het zag sms’te ik snel naar Sonja dat ze niet op moest nemen als ik belde. Ik moest haar namelijk bellen waar hij bij stond.

‘Ze neemt niet op. Ik rijd wel even langs om te kijken waar ze is. Als ik haar heb gevonden, laat ik het je weten.’

‘Is goed.’

In de auto belde ik haar, om te zeggen dat we elkaar moesten zien. ‘Hij wil bij jou gaan slapen! Kom naar mama toe, dan moet zij maar zeggen dat hij daar kan slapen.’

Als er een alternatief was wanneer Sonja weigerde, zou hij hopelijk niet moeilijk doen.

Mijn moeder had er natuurlijk geen zin in om hem in huis te nemen. Wim zou haar hele sociale omgeving verpesten, maar zij vond ook dat het te erg was dat Richie met hem in één huis zou moeten verblijven. Ook zij was bang dat het tussen hen zou escaleren.

Ze stemde toe, en hij gelukkig ook. Hij kon bij haar verblijven als hij dronken was en niet meer wilde rijden. Voor de rest zou hij bij zijn verschillende vriendinnetjes slapen, van wie hij er in ieder geval nog twee in Amsterdam had. Sonja zou zijn was doen, want op zijn kleren was hij heel secuur, dat moest perfect gebeuren en dat kon Sonja als geen ander.

Het bleek weer een heel slecht idee van me te zijn geweest. Hij gebruikte het huis van mijn moeder wanneer het hem uitkwam, als openbaar toilet, en om te douchen. Ze liep met haar oude lijf de hele dag zijn troep op te ruimen. Hij bleef er inderdaad slapen als hij dronken was, dan kwam hij midden in de nacht aanzetten en was lastig en luidruchtig tot in de vroege ochtend. Hij moest per se een cola light naast zijn bed, die de kat steevast omgooide, waardoor mijn moeder elke keer midden in de nacht stond te dweilen. Hij kwam tot na haar bedtijd om te poepen en stond voordat ze wakker werd alweer binnen om te douchen. Ze had geen enkele privacy meer, hij kwam te pas en te onpas langs. Vragen of hij zich een beetje aan kon passen, vond hij gezeur. Die paar keer dat hij daar sliep, die paar keer dat hij dronken was, die paar keer dat hij moest poepen en die paar keer dat hij moest douchen, moest hij toch ergens terecht? Jaag je me weg? Wat ben jij voor moeder die haar zoon buiten in de kou wil laten staan?

Hij had een prachtig appartement in Huizen, een vriendin in de Jordaan, een vriendin in Amsterdam-West, andere vriendinnen waar hij zat en sliep, en een vriendin uit Duitsland met wie hij de nacht in een hotel doorbracht. Maar het was niet genoeg. Hij moest en zou ook haar huis gebruiken.

Mijn moeder, bijna tachtig, werd ziek en knapte niet meer op. Ze kreeg te weinig rust. Hij joeg haar op stang door te zeggen dat ze dement aan het worden was en dat hij haar in een ziekenhuis zou laten opnemen, dan kon hij mooi in haar woning blijven wonen.

Ze werd er bloednerveus van.

De buren spraken haar aan op de aanwezigheid van haar zoon. Hij was zo aardig! Zo sociaal. Maar mijn moeder kon het niet meer opbrengen om de schone schijn op te houden, te doen alsof hij zo’n ‘leuke zoon’ was, terwijl zij wel beter wist.

In korte tijd was ze sterk vermagerd. Ik ben ervan overtuigd dat zijn arrestatie in december 2014 haar leven heeft gered.