Testament (2014)

We zijn inmiddels alweer twee maanden verder sinds men heeft gevraagd of wij nog steeds bereid waren tegen Wim te getuigen, maar we hebben niets meer gehoord. Ondertussen loopt Wim gewoon buiten en waant zich onaantastbaarder dan ooit. Ros kan hem niks maken, en het feit dat hij nog niet gearresteerd is, bewijst dat.

Ik probeer mee te blijven denken over mogelijkheden om hem desnoods voor een heel andere zaak te laten arresteren. Als hij eenmaal daarvoor vastzit, zouden we ook met onze verklaringen naar buiten kunnen treden.

Ik ben ervan op de hoogte dat Wim geld in ontvangst gaat nemen dat afkomstig is van een drugsdeal en ik wil justitie daarover inlichten. Ik kan mijn vaste contact niet bereiken, en stuur daarom een bericht naar een andere medewerker, dat ik koffie met hem wil drinken.

Dat wordt kennelijk opgevat als verveling mijnerzijds en ik krijg bericht terug dat men het te druk heeft. Ik ontplof bijna en stuur een berichtje dat ze niet goed wijs zijn. Na wat boze berichtjes van mijn kant, willen ze een paar dagen later een afspraak.

Ik leg uit wat er te gebeuren stond, en dat ze Wim hadden kunnen arresteren aangezien ze dat in de liquidatiezaken kennelijk toch niet van plan waren. Het was allemaal miscommunicatie, volgens hen. Ik was gefrustreerd over de gang van zaken, maar stortte zowat in toen zij – nadat ik vroeg of ze onze verklaringen nog gingen gebruiken – antwoordden dat ik die verklaringen maar als mijn testament moest zien.

Pardon? Twee maanden geleden vroegen jullie mij nog of jullie mijn verklaringen mochten gebruiken en nu moet ik ze als mijn testament zien? Jullie gaan hem dus niet arresteren? Daar konden ze nog niets over zeggen. Ik was volledig van slag. Deze mensen maken mij echt helemaal knettergek.