Arrestatie Wim (2013)

‘Wim is gearresteerd!’ roept Sonja. ‘Hebben ze hem op onze verklaringen aangehouden?’

‘Geen idee,’ zeg ik, ‘ze hebben ons niet ingelicht maar ik ga ervan uit dat ze dat van tevoren ook niet doen. We moeten weten waarvoor hij is opgepakt, dan weten we ook of het op basis van onze verklaringen is.’

Ik bel met een van Die Twee en vraag waarom Wim is aangehouden. ‘Moeten wij er rekening mee houden dat voor ons nu alles gaat beginnen?’

Vreemd genoeg zegt zij het ook niet te weten.

‘Hoezo weet jij dat niet dan? Jij zit toch in het onderzoeksteam?’ vraag ik verbaasd.

‘Nee,’ zegt ze, ‘wij krijgen dat ook nooit vooraf te horen.’ Ze moet het gaan uitzoeken.

Ik zeg dat ik wil weten of het door ons is, want dan moet ik aan mijn positie gaan denken. Aan mijn werk, wat ik daar moet gaan zeggen, want ook daar weten ze van niks. Stel je voor dat nu opeens in het nieuws zou komen dat wij over hem hadden verklaard, dat zouden mijn collega’s mij niet in dank afnemen en dan kon ik hen en mijn werk wel gedag zeggen.

De spanning, en de daarmee gepaard gaande onzekerheid, waren immens: dit zou het moment kunnen zijn waarop ons leven drastisch zou veranderen, het moment waarop alle gevaren waar we rekening mee moesten houden, zich aandienden.

Ik ben op van de zenuwen. Ik moet snel weten waarvoor hij gearresteerd is, want Stijn heeft mij intussen al gebeld, en ik wil hem niet te woord staan als het gaat om zaken waarin ik zelf getuig. Dat voelt niet goed, en zou ook niet goed zijn voor de zaken.

Ik check of Wims vriendin Sandra wat heeft gehoord. Zij weet op dat moment nog niet dat wij al verklaringen hebben afgelegd bij justitie.

Sandra heeft met Jan van de garage gesproken. Wim werd daar aangehouden toen hij op zijn scooter aan kwam rijden: geen arrestatieteam, gewoon gevraagd mee te komen. Bij Sandra thuis was er ook niets gebeurd, geen deur eruit geslagen, geen huiszoeking, niets.

Het lijkt erop dat die acties niet speciaal op hem gericht zijn, dat het dus niet gaat om een arrestatie voor de zaken waarover wij een verklaring hebben afgelegd. Dat wordt al snel door Die Twee bevestigd. Direct na de opluchting dat het nog niet zover is, dat ons leven nog niet helemaal op zijn kop staat, komt de teleurstelling. Waarom hebben ze hem nog niet voor die liquidaties gearresteerd?

Wim blijkt met anderen opnieuw te zijn gearresteerd op verdenking van afpersing. Zijn arrestatie heeft niets met onze verklaringen te maken en we moeten zo gewoon mogelijk blijven doen.

Dat betekent dat we niet kunnen afwijken van ons normale patroon. Op bezoek, kleding naar de gevangenis brengen, geld op zijn bajesrekening storten zodat hij daar boodschappen kan halen. We moeten weer net doen alsof er niets aan de hand is, doen alsof wij de dag van zijn aanhouding niet hadden gehoopt dat hij eindelijk voor de liquidatie van Cor werd vervolgd, doen alsof wij niet met de politie praten.

Het enige voordeel aan de situatie is dat we voorlopig weer even wat rust hebben, en dat hadden we hard nodig. De spanningen hebben ons gesloopt.

Tijdens zijn afwezigheid leg ik de rest van mijn kluisverklaringen af. Het scheelt dat ik minder alert hoef te zijn wanneer ik naar de afgesproken locatie ga.

We zijn al snel tevreden.

Ik zit in de auto en word gebeld door Sandra. Hij wordt geschorst. Na vierenveertig dagen staat hij alweer buiten. Hij is weer vrij.

Het gaat allemaal opnieuw beginnen.