77

‘Flitsgranaten zijn echt rotdingen, Ross.’ Decker zat in een stoel, en was nog steeds enigszins versuft.

Bogart klopte hem op de schouder. ‘Sorry, maar dit was het beste wat we konden doen. En volgens mij ben je het wel met me eens, anders was je nu dood.’

Ze zaten in een field office van de fbi, tachtig kilometer van de plaats waar de ontvoerders Jamison naartoe hadden gebracht.

Melvin Mars stond naast Decker en zei: ‘Gelukkig vertrouwde je er niet op dat ik je uit de shit zou halen, Amos.’

Decker wreef over zijn oren en zei: ‘Het was al genoeg dat je bereid was met me mee te gaan. Maar je hebt gelijk, volgens mij hadden we echt meer vuurkracht nodig.’

Bogart zei: ‘Je hebt er goed aan gedaan ons erbij te halen, Amos. We hebben heel snel een plan bedacht, maar het was idioot en levensgevaarlijk.’

‘Maar het was succesvol.’

Bogart hield een klein apparaatje omhoog. ‘Maar goed dat je dit kon aanbrengen.’

‘Ik struikelde zogenaamd over mijn eigen grote voeten en viel naast de bus, zodat ik dat ding eronder kon plakken. Gelukkig kon ik dat doen voordat ze me fouilleerden. Als dat me niet was gelukt?’

‘Dan waren jij en Alex nu dood.’

‘Ze zagen jullie niet eens aankomen!’ zei Decker.

Bogart glimlachte. ‘Hé Amos, wij zijn de fbi.’

‘Hoe gaat het met Alex?’

‘Ze ligt nog te rusten. Ze hebben haar behoorlijk mishandeld toen ze haar ontvoerden, maar ze heeft geen blijvende schade opgelopen.’

‘Weet je dat zeker?’ vroeg Decker snel.

‘Ik weet het zeker, Amos. Het komt weer helemaal goed met haar.’

‘En de anderen? Hadden zij die afluisterapparatuur in het huis van de Dabneys geplaatst? En Cecilia Randall vermoord?’

‘We hebben nog geen woord uit hen gekregen, en dat gaat ook niet gebeuren, denk ik. Het zijn stoere lui.’

‘Dus we zijn weer terug bij af?’ zei Decker.

‘Nou, het is een voordeel dat we net een stel buitenlandse agenten gevangen hebben genomen.’

‘Ik dacht dat ze Russisch spraken.’

Bogart knikte. ‘Dat denken wij ook. Ook al houden ze hun mond, dan kunnen we er Moskou toch mee onder druk zetten.’

‘Maar een paar van die lui komen uit het Midden-Oosten, Ross. En dat gesprek was in het Arabisch. Denk je dat de Russen samenwerken met jihadisten?’

‘Door mijn werk weet ik dat alles mogelijk is.’

‘Maar we weten nog steeds niet waar die aanval vandaan zal komen,’ zei Decker.

‘Nee. Maar als we bekendmaken dat we hun agenten hebben, blazen ze hun actie misschien wel af.’

‘Daar mogen we niet van uitgaan,’ zei Decker.

‘Nee, zeker weten van niet.’

Mars vroeg: ‘Wat moeten we dan doen?’

‘Uitzoeken wat ze van plan zijn en dat voorkomen,’ zei Decker.

Milligan kwam binnen en ging naast Bogart zitten. ‘Oké, het ministerie van Binnenlandse Zaken heeft contact opgenomen met hun tegenhanger in Moskou. Zij ontkennen dat ze hier ook maar iets van weten.’

‘Dat is geen verrassing,’ zei Bogart.

‘Helemaal niet.’

‘Maar dit is wel een verrassing.’

Ze keken allemaal naar de deur en zagen dat Brown het vertrek binnen kwam lopen. Zij was daar met hetzelfde fbi-vliegtuig als Bogart, Mars en Milligan naartoe gevlogen.

‘Wat?’ vroeg Bogart.

‘Mensen van de dia hebben net via een beveiligde lijn een gesprek gehad met Moskou. De Russen hebben via dezelfde soort gesprekken dezelfde bedreigingen opgevangen.’

‘Dezelfde bedreigingen?’ vroeg Milligan. ‘Geloven jullie hen?’

‘We geloven niemand voor de volle honderd procent, maar onze mensen denken dat ze nu wel eerlijk tegen ons zijn. Zij weten heel goed dat de relatie tussen Washington en Moskou nu delicaat is. Natuurlijk hebben ze plannen voor die regio, maar het is niet zo dat ze op een regelrechte confrontatie met ons aansturen. Dat zou slecht voor hen aflopen, omdat hun economie hun zwakke plek is. Hun economie is bijna volledig afhankelijk van fossiele brandstoffen, waarvan de wereldvoorraad veel groter is dan de vraag. Daardoor bevindt de Russische economie zich in een vrije val. Ze hebben al last van sancties door hun acties in Oekraïne en de Krim. Als er nog meer sancties volgen, kon er weleens een revolutie ontstaan.’

‘Wat betekent dat voor onze situatie?’ vroeg Bogart.

‘Door al die dingen zijn ze veel opener dan ze anders misschien zouden zijn. Ze hebben ons een paar dingen verteld die overeenkomen met dingen die we al eerder hadden ontdekt.’ Ze zweeg even en haalde opgewonden adem. ‘Waar het op neerkomt is dat dit weleens een worstcasescenario kan zijn.’

‘Hoezo?’ vroeg Milligan.

‘Er is mogelijk sprake van een onbekende derde partij. Berkshires spio­nagegroep is misschien een soort huurlingenleger geworden. Als dat zo is, zijn de gebruikelijke beperkingen waardoor Rusland zich inhoudt misschien niet meer van toepassing. We bevinden ons nu dus op volkomen onbekend terrein.’

‘Shit,’ mompelde Bogart.

Milligan zei: ‘Misschien probeert iemand onenigheid te veroorzaken tussen Rusland en ons. Twee supermachten die elkaar te lijf gaan kunnen een opening forceren en een voordeel betekenen voor een andere organisatie.’

‘En er zijn zeker weten genoeg huurlingenlegers waar ze mensen van kunnen aantrekken,’ zei Bogart. ‘Dat zou ook een verklaring zijn voor de aanwezigheid van mensen uit het Midden-Oosten en de gesprekken in het Arabisch.’

Decker zei: ‘Dus misschien werkte Berkshire al niet meer voor haar eigen land.’

‘Misschien al een hele tijd niet,’ zei Bogart.

Decker zei: ‘Dat zou een verklaring zijn voor het penthouse van een paar miljoen dollar en die dure auto. Huurlingen worden betaald met contant geld, niet met medailles. Misschien had ze er genoeg van om haar land alleen maar te dienen.’

Mars keek hen stuk voor stuk aan, voordat hij zijn blik op Decker liet rusten. ‘Dus jullie móéten dit probleem echt oplossen. En snel ook!’

Decker kreunde en wreef over zijn hoofd. ‘Dat zou gemakkelijker zijn als de Big Ben niet in mijn hoofd zou luiden.’

‘Zoals je al zei, man, flitsgranaten zijn echt rotdingen,’ zei Mars.