56

Ze reden terug naar het appartement en gingen naar bed.

Toen ze wakker werden, gingen ze onder de douche, kleedden zich aan en gingen naar de keuken.

Decker kwam daar het eerst en had koffie voor hen gezet. Hij nam zijn kop koffie mee naar het raam en keek naar buiten, waar het nog steeds regende.

‘Heb je al iets van Brown gehoord?’ vroeg Jamison.

Decker schudde zijn hoofd. ‘Nee. Waarom vraag je dat?’

‘Dat vroeg ik me gewoon af.’

Hij draaide zich om en keek haar aan. ‘Waarom, Alex? Ik weet dat je haar niet echt mag.’

‘Zij en ik hadden gisteravond woorden. Nou ja, ik was vooral aan het woord.’

‘Wat heb je gezegd?’

‘Ik ben heel eerlijk tegen haar geweest.’

‘Waarover?’

‘Over alles.’

Decker snoof. ‘Dan verbaast het me dat ze je niet heeft doodgeschoten.’

‘Ik had ook een pistool bij me, hoor.’

Decker liep naar haar toe. ‘Ze is geen slechte vrouw, Alex.’

‘Maar ook geen echt goede. En ze heeft dat van Natalie over het hoofd gezien. Dat was belangrijk.’

‘In Burlington dacht jij dat ik mijn eigen familie had vermoord.’

Jamison keek hem woedend aan. ‘Dat heb ik nooit gedacht!’

‘Je vermoedde het.’

‘Toen was ik journalist! Toen moest ik alle invalshoeken nagaan.’

‘Dus jij hebt nog nooit een fout gemaakt?’

‘Natuurlijk wel. Dat doen we allemaal.’

‘Ik heb er ook een heleboel gemaakt, vooral bij deze zaak, en toch zie ik niet dat je mij daarvoor veroordeelt.’

‘Nou, jij geeft het tenminste toe. Bovendien heb je ook een heleboel goede dingen gedaan. Maar dat heb ik haar niet veel zien doen.’

‘Oké, aangezien je de stand bijhoudt, Brown heeft mijn leven gered op die parkeerplaats, dus zonder haar woonde je nu alleen. Verder heeft ze veel meer over haar werk verteld dan ze waarschijnlijk wilde. Toen ik die dag op het kantoor van de dia was, was het heel duidelijk dat haar collega’s woedend waren om wat zij had gedaan. Ik kreeg zelfs de indruk dat dat heel slecht was voor haar carrière. Maar dat deed ze omdat ze de waarheid wil achterhalen. Oké, ze is met Melvin naar bed geweest. Nou en? Die vrouw werkt waarschijnlijk honderd uur per week en heeft de ene week geen idee in welk land ze de volgende week aan het werk is. Ze heeft een heleboel geld, maar kennelijk heeft ze niemand in haar leven. Haar ouders zijn dood en ze heeft geen broers en zussen, dus is ze waarschijnlijk best eenzaam. Net als Melvin. Nu hebben ze elkaar gevonden, in elk geval voor één nacht, en dat gun ik hun van harte.’

‘Dat zijn allemaal goede argumenten, maar ik begrijp niet waarom jij vindt dat je haar moet verdedigen.’

‘Omdat vrouwen bij mannen heel veel door de vingers zien. Ik weet niet waarom, maar ze doen het wel. Het is net alsof vrouwen op bepaalde gebieden meer van andere vrouwen eisen.’

‘Misschien doen we dat inderdaad,’ zei Jamison. ‘Maar vrouwen weten hoe andere vrouwen kunnen zijn...’

‘Wantrouwig? Zij maken ingewikkelde berekeningen, terwijl mannen nog steeds optellen en aftrekken?’

Met een grimmige glimlach zei Jamison: ‘Ik zou een ander woord hebben gebruikt, maar ik kan wel leven met wantrouwig.’

‘Het is een feit dat we Brown nodig hebben om deze zaak tot op de bodem uit te zoeken. Je hoeft haar niet aardig te vinden, Alex. Maar je moet wel in staat zijn om met haar samen te werken.’

‘Na ons laatste gesprek kan dat weleens lastig worden. Voor haar misschien nog meer dan voor mij. Ik bedoel, ik heb haar echt hard aangepakt, Amos.’

‘Misschien heeft ze een olifantenhuid, Alex.’

‘Ik zal het wel merken.’

Deckers telefoon zoemde en hij keek naar het scherm. ‘Misschien al eerder dan je denkt. Ze stuurt me net een sms’je, want ze wil ons spreken.’

Jamison zette haar koffiekopje neer. ‘Waar?’

Hij wees naar buiten. ‘Ze wacht op ons op de parkeerplaats.’

* * *

Een minuut later liepen Decker en Jamison naar de grote bmw. ‘Leuke auto,’ zei Jamison toen ze dichterbij kwamen.

‘Heel leuk,’ zei Decker en hij keek naar Jamisons haveloze tweezitter die een paar plaatsen verderop stond. ‘En beter voor m’n knieën dan jouw auto.’

‘Als je wilt dat ik me koest hou, moet je aardig tegen me zijn,’ zei Jamison met opeengeklemde kaken. ‘Jij gaat voorin.’

Ze stapten in en maakten hun gordels vast.

Brown zei: ‘Sorry dat ik jullie zo vroeg laat opdraven.’

‘Heb je het gehoord van gisteravond?’

‘Ja. Leuke vangst. We hebben een internationaal opsporingsbevel uitgevaardigd voor die Alvin Jenkins. Maar als hij zo overduidelijk op de vlucht is geslagen nadat jullie hem de stuipen op het lijf hadden gejaagd, had hij waarschijnlijk al een vluchtplan klaarliggen.’

‘Dat zei ik ook al tegen Ross.’

‘Wat staat er in dat boek, denkt u?’ vroeg Jamison vanaf de achterbank.

‘Het is een beetje een ouderwetse methode, maar codes in boeken komen eigenlijk weer in de mode. Daar is namelijk een goede reden voor: gedrukte boeken kunnen niet worden gehackt. Alleen dat is al een reden om terug te grijpen op pen en papier. Ik ben ervan overtuigd dat de fbi dat boek zal checken op alle gebruikelijke technieken.’

Daarna zette Brown de auto in de versnelling en reden ze snel weg.

‘Waar gaan we naartoe?’ vroeg Decker.

Brown keek hem aan voordat ze antwoordde: ‘We hebben een nieuwe moord.’

‘Wát?’ riep Jamison uit.

‘Wie?’ vroeg Decker op scherpe toon.

‘Het heeft met de Dabneys te maken.’

‘Ellie, een van de dochters?’ vroeg Jamison verbijsterd.

‘Nee. De huishoudster, Cecilia Randall.’