16

harper brown.

Dat stond op het naamplaatje van de bezoeker.

Decker en Jamison liepen een kleine vergaderkamer van het Hoover Building binnen en zagen dat Brown naast Bogart en tegenover Milligan zat.

Brown was ongeveer 1 meter 70, slank en fit, met schouderlang blond haar. Ze droeg een zwarte plooirok, een witte blouse en hoge hakken. Decker schatte haar op eind dertig. Haar gezicht was bijna glad, op een paar rimpels op haar voorhoofd na, waardoor Decker dacht dat ze vaak fronste of diep nadacht, of fronste als ze diep nadacht.

Ze glimlachte toen ze Decker zag, stond op en stak haar hand uit. ‘Amos Decker, uw reputatie snelt u vooruit.’ Haar stem had een zuidelijke klank, waardoor Decker dacht dat ze uit een gebied ergens tussen Tennessee en Mississippi kwam.

Decker gaf haar een hand en keek Bogart vragend aan.

‘Mevrouw Brown werkt bij een andere dienst. Ze belde gisteravond en vroeg toen om dit gesprek.’

Decker en Jamison gingen zitten, nadat Brown haar ook een hand had gegeven.

‘Welke andere dienst?’ vroeg Decker.

‘De dia.’

‘De militaire inlichtingendienst,’ zei Decker.

‘Inderdaad,’ zei Brown.

Decker zei: ‘Jullie zijn een soort cia van het leger, alleen is jullie mondiale bereik vele malen groter.’

‘Hoe weet u dat?’ vroeg Brown, maar haar ogen glimlachten niet.

‘Ik googel graag, net als veel andere mensen. Zit u bij de Geheime Dienst, bij het Attaché Systems of bij het Cover Office?’

‘Ik betwijfel of u de security clearances hebt om het antwoord te horen.’

‘Daar is geen twijfel aan, die heb ik zéker niet.’

‘Verbazingwekkend wat je tegenwoordig allemaal op internet kunt vinden,’ zei Milligan en hij keek nerveus naar Decker en Brown die elkaar over de tafel heen aankeken.

Bogart schraapte zijn keel en zei: ‘Agent Brown heeft een paar dingen te vertellen over de zaak-Dabney-Berkshire. Dingen waarvoor we de clearance kennelijk wél hebben.’

Decker leunde achterover en keek haar afwachtend aan. ‘Dat zou nuttig zijn. Het enige wat wij tot nu toe hebben zijn een heleboel onbeantwoorde vragen.’

Brown zei: ‘Ik kan niet beloven dat ik ze allemaal beantwoord, maar ik denk wel dat ik wat duidelijkheid over bepaalde facetten kan geven.’ Ze plantte haar ellebogen op de tafel en werd meteen iets zakelijker. ‘Walter Dabney was betrokken bij een heleboel projecten op hoog regeringsniveau.’

‘Dat weten we,’ zei Milligan.

‘Maar u weet niets van het werk waar ik u meer over ga vertellen.’ Ze perste haar lippen op elkaar, nam even de tijd om haar gedachten te ordenen en zei: ‘Walter Dabney was niet de vaderlandslievende burger die de mensen dachten dat hij was.’

‘Wat betekent dat?’ vroeg Bogart.

‘Dat betekent dat hij geheimen aan onze vijanden heeft verkocht.’

Jamison keek naar Decker, die zijn blik strak op Brown gericht hield.

Brown vervolgde: ‘We denken niet dat hij een echte spion was in de zin dat hij Amerika wilde benadelen.’

‘Waarom deed hij het dan wel?’ vroeg Milligan.

‘Gokschulden. Die waren torenhoog.’

‘We hebben nergens gezien dat hij gokte,’ zei Bogart. ‘Reisjes naar Vegas, of...’

Brown viel hem in de rede: ‘Er zijn heel veel manieren waarop je kunt gokken, agent Bogart. Tegenwoordig hoef je niet meer in een vliegtuig te stappen en naar Vegas te vliegen of naar de renbaan te gaan. Het enige wat je nodig hebt is een internetverbinding. En de verliezen kunnen enorm zijn. En die moest hij afbetalen.’

‘Door geheimen te verkopen,’ zei Jamison.

‘Ja.’

‘Wat voor geheimen?’ vroeg Decker.

Ze keek hem aan. ‘Geclassificeerde geheimen. Maar ik kan jullie vertellen dat het te maken had met verschillende contracten waar zijn bedrijf aan werkte voor zes platforms van het ministerie van Defensie en Civiele Organisaties.’

‘Heel belangrijke zaken dus,’ zei Bogart.

‘Heel belangrijk.’

‘Wist iemand anders van zijn bedrijf hiervan?’ vroeg Bogart.

‘We denken van niet, maar dat zijn we nog aan het onderzoeken.’

‘Dus waarom pleegde hij zelfmoord?’ vroeg Jamison.

‘We zaten hem op de hielen,’ antwoordde ze. ‘Hij zag het aankomen.’

‘U hebt er alle tijd voor genomen om ons dit te vertellen,’ zei Decker.

‘Dit is een uiterst gevoelig en langlopend onderzoek. Maar nadat de situatie was bekeken, is besloten mij hiernaartoe te sturen om bepaalde informatie door te geven. We wilden niet dat jullie onnodig allerlei werk zouden doen.’

‘Waarom heeft hij Anne Berkshire vermoord?’ vroeg Decker.

Ze keek hem onderzoekend aan. ‘Ik hoorde dat u hyperthymesia hebt. En synesthesie. Door een footballblessure.’

‘En verklaart dat op de een of andere manier waarom hij Anne Berkshire heeft vermoord?’ vroeg Decker ongeduldig.

‘Nee, ik constateer alleen iets. Wat Berkshire betreft, denken we dat ze op het verkeerde moment op de verkeerde plaats was.’

‘Waarom vermoordde hij haar als hij toch zelfmoord wilde plegen?’ vroeg Decker. ‘Waarom was zij in zijn ogen op de verkeerde plaats? Omdat hij doordraaide?’

‘Het is moeilijk te begrijpen wat er door het hoofd gaat van iemand die alles dreigt kwijt te raken. Dabney stond onder enorme druk. Het is heel goed mogelijk dat hij gewoon doordraaide. Of dat hij dacht dat ze voor de fbi werkte, ze bevonden zich op dat moment immers voor het Hoover Building. Misschien was hij toen paranoïde.’

‘Het is ook mogelijk dat u zich vergist,’ zei Decker.

‘Hij hééft geheimen gestolen en dat hééft hij gedaan vanwege gokschulden,’ reageerde Brown fel.

‘Oké, dat was misschien zo. Maar u zou nog wel fout kunnen zitten met betrekking tot de reden waarom hij Berkshire vermoordde.’

‘Hebt u een theorie?’

‘Nee. Maar als ik die wel heb, kunt u ervan op aan dat die klopt.’

‘U lijkt bijzonder zeker van uzelf, meneer Decker.’

‘Tja, als ik dat niet kan zijn, wie dan wel?’

‘Juist,’ zei Bogart opeens. ‘Dank u wel voor de informatie, agent Brown. Wat gaan we nu doen?’

Langzaam wendde ze zich tot hem. ‘Wat u betreft, denk ik, niets. Dit is een lopende dia-zaak. Wij trekken alle mogelijke aanwijzingen na. Dit is een zaak van nationale veiligheid en dus moet iedereen die deze zaak onderzoekt de juiste security clearances bezitten.’ Ze keek naar Decker. ‘Wat u helaas uitsluit.’

Decker negeerde dit en zei: ‘Wat weet u over Berkshire?’

‘Wat?’

‘Jullie moeten een onderzoek naar haar hebben uitgevoerd. Wij hebben een paar vreemde dingen in haar verleden ontdekt. Jullie moeten hetzelfde hebben gedaan.’

‘Wat wij wel of niet hebben ontdekt is een interne dia-kwestie. Ik ben hier vandaag alleen gekomen als een beleefde geste naar een zusterdienst.’

‘En om ons te vertellen dat we van de zaak worden gehaald,’ zei Decker.

Ze keek hem aan. ‘Zonder te veel in detail te treden, kan ik u vertellen dat de geheimen die Dabney heeft gestolen strategische belangen van dit land onthullen. Wanneer bepaalde vijanden van ons land deze informatie in handen krijgen, zou dat een herhaling kunnen betekenen van 11 september, of erger.’

‘Dat is niet niks,’ zei Bogart en hij keek haar verbaasd aan. ‘Als de zaak zo gevaarlijk is, zou een samenwerking tussen onze diensten weleens de beste strategie kunnen zijn.’

Brown stond op. ‘Dank u voor uw tijd. Ik zou het op prijs stellen wanneer u eventuele dossiers die u hebt verzameld naar mijn kantoor laat sturen, agent Bogart. Daarvoor kunt u de contactinformatie gebruiken die ik u al heb verstrekt.’

Ze had zich al omgedraaid om te vertrekken toen Decker zei: ‘Ik heb gezien dat Walter Dabney Berkshire doodschoot. En ik heb gezien dat hij probeerde zichzelf dood te schieten.’

Ze draaide zich om en keek hem aan. ‘Wat wilt u daarmee zeggen?’

‘Ik vraag me af of dat misschien zo geheim is dat u dat mag weten.’

Ze keek hem met een verbeten glimlach aan, draaide zich op haar hakken om en vertrok.

Bogart keek hem aan. ‘Misschien moeten we je naar een opfriscursus onderlinge betrekkingen sturen.’

Decker zei: ‘Zorg er dan voor dat agent Brown er ook naartoe gaat. Goed, wat is onze volgende stap?’

‘Volgende stap waarin?’

‘De zaak-Dabney.’

‘Decker, heb je die vrouw niet gehoord? We zijn van de zaak gehaald.’

‘Ik heb gehoord dat iemand van de dia de fbi heeft verteld dat ze van de zaak zijn gehaald. Ik heb nog niet gehoord dat iemand van de fbi ons dat vertelde.’

Bogart wilde iets zeggen, maar hield zijn mond.

Milligan zei: ‘Volgens mij heeft Amos wel een punt, Ross. En veel erger dan 11 september? Onze missie is het beschermen van de Verenigde Staten. Als het Bureau niet betrokken wordt bij iets wat mogelijk zo belangrijk is, wat zijn we dan verdomme aan het doen?’

Jamison zei: ‘Dat vind ik ook. En ik kan ook wel zeggen dat ik die vrouw absoluut niet mag.’

Bogart zei: ‘Ik kan niet zeggen dat ik haar mag of dat ik het prettig vind dat we van een zaak worden gehaald die op het terrein van het Bureau heeft plaatsgevonden. Als de belangen zo groot zijn, kunnen we ermee doorgaan, maar dan moeten we wel heel behoedzaam te werk gaan. Eén misstap en we zitten in de problemen. En daar schieten we ook niets mee op.’

Decker stond op.

Bogart zei: ‘Wat ga je doen?’

‘Een aftandse Honda zoeken.’