61

‘We kunnen hem niet vinden. Het lijkt wel alsof hij van de aardbodem is verdwenen.’

Bogart zag er bijzonder gefrustreerd uit. Hij zat in zijn kantoor in het wfo, en Decker, Jamison en Milligan zaten tegenover hem.

Het haar van de special agent van de fbi zat verward, zijn stropdas was gekreukeld en hij had stoppels van een paar dagen. Dit waren opvallende afwijkingen in zijn anders altijd onberispelijke uiterlijk.

‘Alvin Jenkins had misschien, hoogstens, een voorsprong van een halfuur,’ zei Jamison. ‘We waren nog helemaal niet lang bij Joey toen Decker op het idee kwam van dat boek. Hoe kon hij zo snel verdwijnen?’

‘Dat moet hij hebben geregeld meteen nadat hij jullie verliet,’ zei Milligan. ‘We hebben zijn auto op de parkeerplaats gevonden, dus dat betekent dat hij hulp heeft gehad. Hij is er niet te voet vandoor gegaan. Dit lijkt op een uitstekend uitgevoerd vluchtplan dat al was beraamd. Waarschijnlijk heeft hij iemand gebeld en kwam de hulp er meteen aan.’

Bogart zei: ‘We hebben zijn appartement doorzocht. Dat is hier vlakbij, in Herndon. Als jullie vonden dat Berkshires penthouse leeg was, had je het huis van Jenkins eens moeten zien. Niets in de koelkast, één stel kleren in de kast en wat ondergoed en toiletartikelen. De meubels waren allemaal gehuurd en hoorden bij het huis. We zijn nog steeds bezig met het doorzoeken van het huis en hebben zijn tandenborstel en andere relevante spullen meegenomen om door onze databases te halen om te zien of we een match krijgen. Maar tot nu toe heeft dat niets opgeleverd. Net zoals bij Berkshire betwijfel ik of hij in een database zit.’

‘Maar hij kreeg die baan in dat hospice,’ zei Jamison. ‘Ze hebben dus een achtergrondscreening gedaan.’

‘Niet zo grondig als je zou verwachten,’ zei Milligan. ‘Het salaris is niet geweldig en ze hebben er moeite mee personeel te krijgen. Ik denk dat ze de boel hebben laten versloffen wat die achtergrondscreening betreft. Maar net als bij Berkshire kan zijn verleden volledig nep zijn geweest. Ik kan jullie vertellen dat we nog niets over die man hebben gevonden.’

Jamison keek Bogart aan. ‘We hebben dus niets?’

‘We hebben een puinhoop,’ zei Bogart.

Decker zei: ‘We hebben veel meer dan niets, ook al is het allemaal rommelig. Konden we alle puzzelstukjes maar aan elkaar leggen.’ Hij keek Bogart aan. ‘Iemand had een sleutel van de woning van Cecilia Randall. Geen braaksporen. Ze lag te slapen toen de moordenaar haar overviel. Op dat tijdstip zou ze niemand binnenlaten, dus had hij een sleutel.’

‘De moordenaar kan die sleutel op verschillende manieren in bezit hebben gekregen.’

‘Inderdaad, en die moeten we allemaal natrekken.’

‘Jij hebt met Natalie gepraat,’ zei Milligan. ‘En toen vertelde zij je dat verhaal over die rit in de ambulance, waar haar vader kortgeleden weer over begon, vlak voordat alles gebeurde. Wat betekent dat, denk je?’

‘Hij probeerde haar iets te vertellen. Dat kon hij niet zo direct doen zonder haar erbij te betrekken.’

‘Haar erbij te betrekken?’ zei Jamison. ‘Hoe bedoel je?’

‘Hij stal geheimen om haar gokschulden af te betalen; volgens hem dus de gokschulden van zijn schoonzoon. Ik denk niet dat hij Natalie vertelde hoe hij aan dat geld kwam. Maar hij wist dat het was afbetaald, omdat zij nog leefde. Bovendien zei ze tegen hem dat alles wat dat betreft in orde was. Maar terwijl hij bezig was dat geld in handen te krijgen om die gokschulden af te betalen, kwam Dabney Berkshire tegen, op een bepaalde plek, op een bepaalde manier. Ik denk zelfs dat Berkshire hier vanaf het begin bij betrokken is geweest en dat zij het wist van die schulden – verdomme, misschien hebben zij en haar handlangers Natalies gokverslaving wel aangemoedigd en haar daardoor zover gekregen dat ze die enorme schulden kreeg in de wetenschap dat ze zich tot haar vader moest wenden voor hulp.’

‘Wacht eens even, als dat zo is, zat Berkshire al langere tijd achter Dabney aan. Toch kunnen we geen enkele link tussen hen vinden.’

‘Maakt niet uit. Laten we er eens even van uitgaan dat er wel een link was. Dabney gaat met de geheimen naar Berkshire en noemt zijn prijs. Zij gaat ermee akkoord, omdat ze weet dat er geen tien miljoen dollar nodig is om die schulden af te betalen. De geheimen worden doorgegeven, het geld wordt overgemaakt en iets daarvan wordt gebruikt om die schuld af te betalen. Verdomme, misschien heeft degene voor wie Berkshire werkte die schuld zelfs wel overgekocht van de oorspronkelijke bron, zodat de betaler en de betaalde misschien een en dezelfde partij zijn. Dus wat het geld betreft is het een eitje voor hen.’

Jamison vroeg: ‘Maar als het zo was dat de transactie tussen hen met succes was afgerond, waarom zou Dabney Berkshire dan vermoorden?’

‘Omdat, hoewel zij meer wist dan hij over die gokschulden, hij iets wist wat zij niet wist.’ Hij zweeg even. ‘Hij wist dat hij stervende was.’

Bogart zei: ‘Dus hij vermoordde haar omdat hij wist dat hij nooit voor die misdaad zou worden berecht? Hij wilde zelf een einde aan zijn leven maken in plaats van dat de kanker dat voor hem deed?’

‘Ja en nee.’

‘Jezus, Decker, dit wordt gecompliceerder dan een algoritme,’ riep Milligan.

‘Volgens mij is het zelfs vrij lineair. Ja, ik denk dat hij wraak wilde nemen omdat zij een spion was aan wie hij geheimen had verkocht en hij daar niet mee kon leven. Hij kon die geheimen niet terughalen, maar hij kon wel voorkomen dat ze dit land ooit weer zou bespioneren.’

Bogart zei: ‘Oké, dat is een verklaring voor jouw ja. Maar waarom zei je nee?’

‘“Nee” gaat over de manier waarop hij dat deed. Hij lokte haar op de een of andere manier naar het fbi-gebouw en schoot haar ter plekke dood.’

‘Waarom deed hij dat dan?’

‘Hij wilde iemand een boodschap overbrengen. Een duidelijke boodschap dat genoeg genoeg was, dat hij het niet nog een keer wilde doen en ze hem dus maar beter met rust konden laten.’

Bogart ging rechtop zitten. ‘Wacht, zeg je dat ze hem wilden dwingen opnieuw voor hen te spioneren?’

‘Natuurlijk. Nadat ze hem daar de eerste keer toe hadden gedwongen, hadden ze hem voorgoed in hun macht. Als hij niet meewerkte, zouden ze belastende informatie en bewijzen openbaar maken die zijn einde zouden betekenen. Berkshire zou dan allang verdwenen zijn, zodat zij er niet onder zou lijden. Maar Dabney wel, en zijn familie.’

Bogart knikte. ‘Dus besloot hij de koe bij de horens te vatten en die mogelijkheid af te snijden. Berkshire dood en hij dood. En dat werd mogelijk gemaakt doordat zij niet wisten dat hij toch al zou doodgaan?’

‘Ja. Ik zou heel graag nu het antwoord op twee vragen weten.’

‘Welke twee vragen?’ vroeg Bogart.

‘Wat probeerde Dabney zijn dochter duidelijk te maken met dat verhaal over die ambulance, en waarom vertelde hij het haar niet gewoon met zoveel woorden?’

‘En de tweede vraag?’

‘Wie was die clown, verdomme?’