Josh

Josh

Mam en ik hadden ruzie voordat we naar de kerkdienst gingen. Ik kwam beneden en zij stond in de hal voor de spiegel haar lippen te stiften. Ze had een rode bloes aan. Ik zei: dat kun je niet aan naar een kerkdienst, dat kan echt niet. Ze lachte vreemd en liep naar de keuken en deed net alsof ik niets had gezegd. Ik wilde het er niet bij laten, want er wordt al genoeg op ons gelet. De politie zou er zeker bij zijn, die gaat altijd naar begrafenissen en crematies van mensen die onder verdachte omstandigheden zijn gestorven. Het is al erg genoeg dat ik tegen hen heb gelogen, en mam trouwens ook, maar wat zullen ze wel niet denken als ze op komt dagen in feestkleren?

Ik liep ook naar de keuken. Ze vroeg of ik een kop thee wilde, maar ik hoefde niet. Ik zei dat het beter was als ze niet naar de kerkdienst zou gaan, en zij vroeg: waarom niet? Je mocht haar niet eens, antwoordde ik. Iedereen weet dat je haar niet mocht. Ze glimlachte op een irritante manier en zei: o, is dat zo? Ik zei: ik ga omdat ik Lena’s vriend ben, en zij zei: dat ben je helemaal niet. Pap kwam naar beneden en hij zei: dat mag je niet zeggen, Lou. Hij is wel degelijk haar vriend. Hij zei iets tegen haar, maar zo zachtjes dat ik het niet kon verstaan, en ze knikte en ging naar boven.

Pap zette thee voor me, waar ik geen zin in had, maar ik dronk hem toch op.

‘Zal de politie er ook zijn?’ vroeg ik, ook al wist ik het antwoord al.

‘Dat denk ik wel. Meneer Townsend kende Nel toch? En nou ja, er zullen wel wat mensen uit het dorp afscheid willen nemen, of ze haar nu kenden of niet. Ik weet... Ik weet dat het bij ons wat ingewikkeld ligt, maar volgens mij is het juist goed dat we één front vormen, vind je niet?’ Ik zei niks. ‘En jij wilt natuurlijk tegen Lena zeggen hoe erg je het voor haar vindt. Wat zal die arme Lena zich rot voelen.’ Ik zei nog steeds niets. Hij wilde door mijn haar woelen, maar ik dook weg.

‘Pap, weet je nog dat de politie vroeg naar zondagavond, waar we waren en zo?’ vroeg ik.

Hij knikte, maar ik merkte dat hij langs me heen keek om te controleren of mam niet meeluisterde. ‘Jij zei dat je niets bijzonders had gehoord, toch?’ vroeg hij. Ik knikte. ‘Je hebt de waarheid verteld.’

Ik weet niet of hij het als vraag bedoelde of dat het meer een instructie was.

Ik wilde iets zeggen, ik wilde het hardop zeggen. Ik wilde zeggen: maar stel dat ze iets slechts had gedaan? Alleen maar om mijn vader te horen zeggen dat ik niet zo gek moest doen, dat hij me toe zou schreeuwen: hoe kun je dat zelfs ook maar denken?

Ik zei: ‘Mam was boodschappen aan het doen.’

Hij keek me aan alsof ik gek was geworden. ‘Ja, dat weet ik. Ze ging die ochtend melk halen. Josh... O, daar ben je!’ zei hij. ‘Daar is ze. Nou, dat ziet er een stuk beter uit, toch?’

Ze had een zwarte bloes aangetrokken.

Dat was inderdaad een stuk beter, maar ik was nog steeds bang voor wat er ging gebeuren. Ik was bang dat ze iets zou zeggen, of dat ze tijdens de dienst in lachen zou uitbarsten. De blik in haar ogen zat me dwars, niet dat ze blij was of zo, het was meer de blik die ze pap toewerpt als ze een discussie heeft gewonnen, als ze zegt: ik zei toch al dat de A68 een stuk sneller zou zijn geweest. Alsof ze ergens gelijk in had gekregen en ze de triomfantelijke uitdrukking niet van haar gezicht af kon krijgen.

Tegen de tijd dat we bij de kerk aankwamen, liepen er al een hoop mensen rond, waardoor ik me al een stuk beter voelde. Ik zag meneer Townsend en volgens mij zag hij mij ook, maar hij kwam niet naar ons toe om gedag te zeggen. Hij stond daar alleen maar om zich heen te kijken en daarna richtte hij zijn blik op Lena die met haar tante over de brug aan kwam lopen. Lena zag er echt volwassen uit, heel anders dan anders. Maar nog wel knap. Ze liep langs ons heen, zag me en glimlachte verdrietig. Ik wilde haar een knuffel geven, maar mam hield mijn hand stevig vast, dus ik kon me niet lostrekken.

Ik had me geen zorgen hoeven maken over het feit dat mam misschien zou gaan lachen. Zodra we de kerk binnenstapten begon ze te huilen. Ze snikte zo hard dat mensen zich omkeerden om naar haar te kijken. Ik weet niet of dat het er beter op maakte.