34

Nicole had zich uitgekleed tot op haar beha en broekje. Het was een setje, beide delen roze. Craig kon het niet goed zien, maar het leek alsof er een hartje of een vogeltje op de rechterhoek van haar broekje was geborduurd. En hij wist redelijk zeker dat hij een glimp had opgevangen van bleke donshaartjes tussen het broekje en de hogere bikinilijn aan de binnenkant van haar dijbeen. Na twee uur in zijn bed was het roze van haar wangen passend bij haar ondergoed, veel dieper geworden. God mocht weten welke kleur zijn eigen wangen hadden. Hij baadde in het zweet, zijn haar zat tegen zijn voorhoofd geplakt en zijn hart klopte al zo lang zo zwaar en hevig dat hij in elk geval zeker wist dat hij geen verborgen hartproblemen had. Dan zou hij dit nooit hebben overleefd.

Perry was het weekend naar huis, naar Bad Axe, dus had Nicole twee dagen lang in Craigs bed doorgebracht, afgezien van wat uitstapjes.

‘Nee, Craig, nog niet. Maar het voelt zo heerlijk. O, god. Nee, stop! O...’

Het was als het refrein van het mooiste lied dat hij ooit had gehoord. Hij zou alles hebben gedaan wat ze vroeg. Als ze hem de kans had gegeven, zou hij met haar in zijn armen omhoog zijn gezweefd om de liefde te bedrijven tegen het plafond. Hij had zijn lichaam kunnen openritsen om haar in zijn huid te wikkelen. Hij had zich in haar hals kunnen begraven, tussen haar schouder en haar keel, om zich daar voorgoed vast te solderen met zijn passie.

Maar hij mocht niet.

‘Nee! O, Craig, het is zo moeilijk om nee te zeggen. Ik wil het ook. Maar nee. Alsjeblieft, ik ben er nog niet klaar voor. Anders zou jij het zijn, nu meteen! Maar...’

‘Het is oké, het is goed. Ik weet het,’ ademde hij in haar mond. ‘Ik wil me alleen tegen je aan drukken, je in mijn armen houden. Mag ik je aanraken...?’

‘Daar? Ja! O, god. O...’