10

Craig deed zijn best om niet naar Nicole Werner te staren terwijl ze zat te studeren, maar de manier waarop haar haar voor haar gezicht viel als ze zich over haar boek, de History of the English Language, boog; hoe de markeerstift in haar rechterhand over de pagina’s vloog; en zelfs hoe ze elke vier of vijf seconden met haar voet het ritme tikte en dan weer stopte... dat alles was zoveel interessanter dan het boek waar hij zelf mee bezig was. Hij kon zijn ogen niet van haar afhouden.

Als ze wist dat hij haar bespiedde, liet ze dat niet merken.

Perry had een studieplek voor hen gevonden in de kelder van Godwin Hall, een oude zitkamer achter een voorraadkast, met stoffige stoelen en een bruinrood tapijt. Op de deur zat een bordje met de tekst: studiekelder. ter herinnering aan alice meyers. Zo te zien was de ruimte al jaren door niemand meer gebruikt, behalve voor vluchtige seks (in een vaas met plastic bloemen lagen ook een paar lege condoomverpakkingen), maar toch was het een heel geschikte kamer.

Er zaten geen lampen in de fittingen, dus hadden ze de bureaulampen uit hun eigen kamers meegenomen en die op de tafels gezet. Het geconcentreerde licht was fel en ontspannend tegelijk. Perry zat aan een tafel in de hoek, met zijn ellebogen aan weerszijden van een opengeslagen boek. Nicole zat ineengerold op de kussens van een stoel, met een aftandse poef onder haar voeten. Haar huisgenote, Josie Reilly, had zich op de grond geïnstalleerd, met haar rug tegen de muur en haar benen in lotushouding, alsof haar lichaam van klei was. Craig lag op de bank en keek over de rand van zijn boek naar Nicole toen ze een bladzij omsloeg en op haar onderlip beet.

Hij had gedacht dat er in de studiekelder veel gepraat zou worden, om elkaar te overhoren en tips uit te wisselen voor tentamens. Hij had nog nooit aan een studieklas meegedaan en verbaasde zich over de praktijk: een kring van studenten in kameraadschappelijk stilzwijgen, druk bezig met hun werk. Soms geeuwde er iemand of schraapte zijn keel, maar meer ook niet. Nicole die beschaafd nieste, Josie die afwezig mompelde: ‘Gezondheid.’ De stilte was zo tastbaar dat je hem kon vastpakken, grapte Craig in gedachten. Geen sterke grap, trouwens. Hij zou met iets beters moeten komen om de stilte te verbreken, en hij was nooit geestig, behalve als hij iets of iemand belachelijk kon maken. Maar hier vond hij geen aanleiding voor de grappen waarmee hij op school vaak in problemen kwam of die voor Scar aanleiding waren zijn chocolademelk door zijn neusgaten te proesten onder het eten.

Zo nu en dan flakkerden de bureaulampen (misschien kwam dat door een van de wasmachines in de wasserette naast de studiekelder, die alle stroom opslokten). Nicole keek even naar het plafond, en toen weer in haar boek. Ze markeerde nog iets op de bladzij die ze las, trok een potlood uit haar haar en maakte een haastige notitie in de kantlijn.

‘Ik word beroerd van je!’ had Randa Matheson tegen hem geschreeuwd, op een middag in de slaapkamer van haar ouders. Ze stond naakt bij de rand van het bed, scheldend tegen Craig, die op zijn rug lag met een stijve en zich afvroeg wat er aan de hand was. Wat nou weer?

‘Hè?’ wist hij eindelijk uit te brengen.

‘Ik zei dat ik beroerd van je word!’ riep Randa, langzaam en duidelijk, alsof ze het tegen een buitenlander of een malloot had. Ze had haar donkere ogen tot spleetjes geknepen, en met haar opgezwollen lippen, rood en rauw van al het zoenen, leek ze sprekend op haar moeder – een bekend gezicht bij iedereen die naar de herhalingen van een onnozele sitcom uit het einde van de jaren zeventig keek.

‘Hoezo? Wat heb ik gedaan?’

‘Laat maar,’ snauwde Randa. Ze trok haar string weer over haar smalle heupen en haar perfect geknipte poes, waardoor Craigs pik nog stijver werd, voordat ze zich omdraaide en de kamer uit rende, met haar jeans en shirt tegen haar borst geklemd. De deur viel met zo’n klap in het slot dat Craig ineenkromp en zijn ogen dichtkneep. Heel even was hij bang dat er op hem geschoten werd.

Na een tijdje kleedde hij zich aan en liet zichzelf naar buiten.

Het huis van de Mathesons was groot, smetteloos en onberispelijk. Op weg naar de uitgang verdwaalde hij en belandde hij in een soort serre zonder tuindeuren. Randa was nergens te bekennen.

Nog maanden daarna vroeg Craig zich af wat hij eigenlijk had misdaan. Het kwam niet bij hem op om Randa te bellen of haar op de gang staande te houden en ernaar te vragen. De dag na het ‘incident’ parkeerde zijn moeder haar auto naast Randa’s jeep op het parkeerterrein van de Trading Post. Craig liet zich zo ver mogelijk omlaag zakken op de passagiersstoel. ‘Wat is er met jou?’ vroeg zijn moeder. Gelukkig merkte ze op dat moment dat ze haar tasje was vergeten, zodat ze niet naar binnen gingen.

Maar Randa was onmogelijk te ontlopen. Hij kwam haar overal tegen: op school, op feestjes, bij de videotheek. Aanvankelijk ontweek Craig haar blik, maar na een tijdje besefte hij dat ze hem als lucht behandelde, zodat het weinig uitmaakte wat hij deed. Op een keer, in het trappenhuis van de school, passeerden ze elkaar (zij liep de trap op, hij ging juist naar beneden). Verder was er niemand. ‘Hoi,’ mompelde hij onnozel.

Ze keek hem recht aan, maar leek hem niet te zien. Haar gezicht vertoonde geen spoor van een reactie. Ze staarde dwars door hem heen en zag niets anders dan de muur achter hem.

Zo nu en dan probeerde hij te bedenken wat er gebeurd kon zijn; wat hij had gedaan of nagelaten.

Ze hadden gekust, dat wist hij zeker. Toen waren de shirts uitgegaan, en de jeans – ze had haar string over de zijdezachte huid van haar benen laten glijden, terwijl ze met haar vingers een van zijn wenkbrauwen streelde. Hij was opgestaan, had zijn eigen onderbroek uitgetrokken en Randa had zich op een elleboog gehesen terwijl ze naar hem keek. ‘Vind je me mooi?’ had ze gevraagd. Craig wist vrij zeker dat hij ja had gezegd (wat anders?), maar toen vuurde ze een hele reeks andere vragen op hem af, waarop hij zich zijn antwoorden minder goed kon herinneren.

Vind je dat Michelle mooiere tieten heeft? Wie is het magerste meisje met wie je ooit seks hebt gehad? Heb je het ooit met Melody gedaan? Wanneer viel ik je voor het eerst op? Ben je eigenlijk verliefd op Tess? Probeer je mij te gebruiken om haar te krijgen? Ben je vanmiddag alleen naar me toe gekomen omdat je seks wilde?

Craig was bij haar in bed gestapt en naast haar gaan liggen, met zijn bonzende erectie. Ten slotte onderbrak hij haar stortvloed van vragen en zei: ‘Gaan we nog neuken, of hoe zit het?’ Op dat moment was ze uit bed gesprongen om hem de huid vol te schelden.

Sinds die dag met Randa was Craig nauwelijks meer in de buurt van een ander meisje geweest. Die hele zomer na het eindexamen was voorbijgegaan zonder een flirt, laat staan een kus.

Nu sloot hij zijn ogen en liet het beeld van Nicole Werner, die een halve meter bij hem vandaan zat, nog een paar seconden op zijn oogleden zweven. Hij probeerde zich voor te stellen hoe ze in Fredonia een praatje zou maken met iemands ouders – een moeder die actrice was geweest, of een stinkend rijke vader in een duur pak, die de tijd doodde in de Trading Post.

Nee. Hij kon Nicole Werner nergens plaatsen waar hij zelf ooit was geweest. Nicole Werner hoorde hier en nu, in de studiekelder van Godwin Honors Hall. Maagd en studiebol, dochter van de eigenaars van Dumplings.

Aan dat gouden kettinkje om haar hals hing waarschijnlijk een crucifix, ergens tussen haar volmaakte, onaangeroerde borsten, in de naar poeder geurende schaduwen van haar eenvoudige katoenen beha en bloemetjesblouse. ’s Avonds voor het slapengaan zei ze waarschijnlijk een gebed voordat ze zich tegen haar knuffeldier nestelde. In de vijfde had ze misschien haar billen laten betasten door een of andere klootzak, die ook nog zijn tong in haar mond had gepropt, maar ze was nog nooit spiernaakt uit de hot tub van haar ouders gestapt, stoned als een garnaal, bereid zich door de hele school te laten naaien – zoals bij hem thuis niet ongebruikelijk was.

Nicole Werner was nog nooit op zo’n soort fuif geweest. Ze had er zelfs nooit van gehóórd. Zulke feesten bestonden eenvoudig niet in Bad Axe, daar was Craig van overtuigd.

Ze nieste weer – zachtjes proestend, met bijna uitsluitend medeklinkers – en Craig opende zijn ogen.

Ze keek hem aan, met een papieren zakdoekje tegen haar neus gedrukt.

Sorry, mimede ze.

Gezondheid, mimede hij terug.