De vrouw die de ambulanceverplegers uit de donkere kelder droegen, had niets meer van de atletische vrouw die Alan Page over Hunter's Point had verteld. Nancy Gordon was uitgemergeld, haar wangen waren ingevallen, er zaten klitten in haar haar. Kathy daarentegen zag er engelachtig uit. Stewart had haar op een slaapzak aangetroffen, diep verzonken in een bedwelmde slaap, met Olivier in haar armen. Betsy mocht van de artsen Kathy's voorhoofd strelen en haar een zoen op haar wang geven, voordat ze haar naar het ziekenhuis afvoerden.

In de woonkamer nam Ross Barrow een opgewonden Reggie Stewart een verklaring af, terwijl Randy Highsmith de foto's van Martin Darius bekeek die tijdens een huiszoeking waren gevonden. Op een van de foto's tilde Darius duidelijk zichtbaar in het licht dat uit zijn auto scheen, het lijk van Samuel Oberhurst uit de kofferbak.

Alan Page liep de veranda op. Betsy Tannenbaum stond bij de balustrade. Het was koud. Page zag de condens van haar adem.

'Hoe voel je je nu Kathy in veiligheid is?' vroeg Page.

'Volgens de artsen is ze lichamelijk in goede conditie, maar ik maak me zorgen over haar psychische toestand. Ze moet doodsangsten hebben uitgestaan. En ik vraag me af wat Reardon zal doen als ze ooit vrij komt.'

'Daar hoefje je geen zorgen over te maken. Die gaat voorgoed achter de tralies.'

'Hoe kun je dat zo zeker weten?'

'Ik zal tbr vragen. Dat zou ik toch al hebben gedaan, ook al had ik haar dat pardon moeten verlenen. Dat zou me er niet van hebben weerhouden haar wegens een gevaarlijke psychose in een psychiatrische inrichting te laten opnemen. Ik heb de mensen van Ziekenhuis Oregon gesproken. Er zal een hoorzitting moeten komen natuurlijk. Ze zal een raadsman krijgen. Er zitten beslist heikele juridische kantjes aan de zaak. Maar niemand kan ontkennen dat Samantha Reardon krankzinnig is en ze zal nooit meer het daglicht zien.'

'En Darius?'

'Ik laat alle aanklachten vallen behalve die van de moord op de onbekende. Met die foto van Darius met het lijk van Oberhurst en het bewijsmateriaal van de moorden in Hunter's Point, denk ik dat de doodstraf er wel in zit.'

Betsy staarde de voortuin in. De ambulances waren vertrokken, maar er stonden nog een paar politieauto's. Betsy sloeg haar armen om zich heen en huiverde.

'Diep in mijn hart geloof ik niet dat je Darius te pakken krijgt. Reardon zweert dat hij de duivel is. Misschien is dat ook wel zo.'

'Zelfs de duivel zou een meer dan uitstekende raadsman nodig hebben als hij zulke bewijzen tegen zich had.'

'Darius zal de allerbeste krijgen, Al. Hij heeft genoeg geld om iedere willekeurige advocaat in te huren die hij maar wil.'

'Niet iedere,' zei Page, terwijl hij haar aankeek, 'en niet de allerbeste.'Betsy bloosde.

'Het is te koud om hier te blijven staan,' zei Page. 'Zal ik je naar het ziekenhuis brengen?'

Betsy liep met Page mee naar de auto. Page hield het portier voor haar open. Ze stapte in. Hij startte de motor. Betsy keek achterom naar Kathy's gevangenis. Zo'n lieflijk huis. Aan de buitenkant was niet te zien wat zich in de kelder had afgespeeld. Aan Reardon was ook niets te zien. Of aan Darius. De echte monsters zagen er niet uit als monsters en liepen vrij rond, loerend op hun prooi.