Hoofdstuk 19

'Het bed was leeg,' zei Wayne Turner tegen Betsy. 'Lake was verdwenen. De dag nadat hij zijn vrouw en dochter had vermoord had hij al plannen gemaakt voor zijn verdwijning. Hij had de dag na de moord al zijn rekeningen, behalve één, opgeheven en verschillende holdings van de hand gedaan. Zijn advocaat luid hij ingeschakeld voor de verkoop van zijn huis. Carstairs zei dat hij niet wist waar Lake was. Trouwens, niemand kon hem dwingen iets te zeggen omdat advocaten een beroepsgeheim kennen. We namen aan dat Carstairs instructies had het geld van tic verkoop op rekeningen in Zwitserland of de Kaaiman-eilanden te storten.'

'O'Malley belde me meteen,' zei senator Colby. 'Ik voelde me beroerd. Het ondertekenen van dat pardon voor Lake was het moeilijkste dat ik ooit had gedaan, maar ik wist niet wat ik anders noest doen. Ik kon die vrouwen niet laten doodgaan. Toen O'Malley vertelde dat Lake verdwenen was, moest ik steeds denken aan de onschuldige slachtoffers die hij door mijn schuld verder nog zou maken.'

'Waarom hebt u de zaak niet in de publiciteit gebracht?' vroeg Betsy. U had iedereen kunnen laten weten wie Lake was en wat hij gedaan had.'

Er waren maar enkele mensen die wisten dat Lake de rozenmoordenaar was en we hadden in het pardon geheimhouding gezworen.'

Maar waarom lapten jullie dat niet aan je laars? Jullie konden de zaak toch evengoed publiek maken toen de vrouwen eenmaal vrij waren?'

Colby staarde in het vuur. Met holle stem antwoordde hij: 'Dat hebben we overwogen, maar we waren bang. Lake had gezegd dat hij wraak zou nemen en nog iemand zou vermoorden als we onze overeenkomst zouden verbreken.'

'Publiciteit zou het einde van de loopbaan van de senator hebben betekend,' voegde Wayne Turner eraan toe, 'en dat wilden we geen van allen. Slechts een handjevol mensen wist van het pardon of van Lakes schuld. O'Malley, Gordon, Grimsbo, ikzelf, het hoofd van de federale justitie, de minister, Carstairs, Merrill en de senator. Zelfs de burgemeester was niet op de hoogte. We beseften hoe moedig het van Ray was geweest om het pardon te ondertekenen. We wilden niet dat zijn moed hem noodlottig werd. Dus zwoeren we dat we Ray zouden beschermen en daaraan hebben we ons gehouden.'

'En Lake hebben jullie vervolgens gewoon vergeten?'

'Vergeten hebben we hem niet, mevrouw Tannenbaum,' zei Colby. 'Ik heb mijn contacten in het politiekorps van Albany en in de FBI naar hem laten zoeken. Nancy Gordon heeft haar hele leven aan haar jacht op hem gewijd. Hij is ons steeds te slim af geweest.'

'Wat zijn uw plannen, nu u de feiten kent?' vroeg Turner.

'Ik weet het niet.'

'Als het pardon en deze nieuwe moorden in de publiciteit komen, zal de benoeming van senator Colby niet doorgaan. Hij zal de steun van de strengere conservatieven in de justitiële commissie kwijtraken en de liberalen zullen hem lynchen. Zij zullen het zien als de verhoring van hun gebeden.'

'Dat besef ik.'

'Uw cliënt is ook niet gebaat bij publiciteit.'

'Wayne,' zei Colby. 'Mevrouw Tannenbaum zal zelf moeten beslissen wat ze met deze informatie gaat doen. We mogen geen druk op haar uitoefenen. God weet dat ze al genoeg onder druk staat.

Toch,' zei Colby, terwijl hij zich tot Betsy wendde, 'wilde ik u nog iets vragen. Ik heb de indruk dat u al tot de conclusie was gekomen dat er een pardon was verleend.'

'Dat klopt. Ik heb me afgevraagd hoe Lake Hunter's Point zomaar kon hebben verlaten. Een pardon was het enige antwoord en alleen de gouverneur van New York kon zo'n pardon uitvaardigen. U kon het bestaan van het pardon geheim houden, maar de leden van het team moesten op de hoogte zijn en zij werden dan ook beloond. Het was het enige logische antwoord.'

'Lake weet niet dat u hier bent?'

Betsy aarzelde en zei toen: 'Nee.'

'En u hebt hem niet gevraagd uw vermoeden te bevestigen?'

Betsy schudde haar hoofd.

'Waarom niet?'

'Herinnert u zich uw tegenstrijdige gevoelens toen Lake u vroeg hem van strafvervolging te ontslaan? Dan kunt u zich misschien voorstellen hoe ik me voel, senator. Ik ben een uitstekende advocaat. Ik ben in staat mijn cliënt vrij te pleiten. Hij houdt vol dat hij onschuldig is, maar tijdens mijn onderzoek kwam er bewijsmateriaal aan het licht waardoor ik aan zijn woord ging twijfelen. Tot op de dag van vandaag wist ik niet zeker of Martin loog. Ik wilde hem mijn twijfels niet voorleggen voordat ik de waarheid wist.'

'Wat bent u van plan, nu u alles weet?'

'Daar ben ik nog niet uit. Als het een willekeurige andere zaak was, zou ik geen scrupules hebben. Ik zou mijn werk doen mijn cliënt verdedigen. Maar dit is niet zomaar een misdrijf. Dit IN...'

Betsy zweeg. Wat kon ze zeggen dat niet iedereen in deze kamer al uit de eerste hand wist.

'Ik benijd u niet, mevrouw Tannenbaum,' zei de senator. 'Ik geloof oprecht dat ik geen keus had. Alleen om die reden heb ik kunnen leven met wat ik gedaan heb, ook al heb ik nog spijt, iedere keer als ik aan dat pardon denk. U kunt Lake ontlopen als U wilt.'

'Dan zou ik mijn verantwoordelijkheid ontlopen, nietwaar?'

'Verantwoordelijkheid,' herhaalde Colby. 'Waarom beginnen we eraan? Waarom belasten we onszelf met dergelijke verscheurende dilemma's? Steeds als ik aan Lake denk, zou ik willen dat ik geen hoge functie had. Daarna denk ik weer aan de nuttige dingen die ik heb kunnen doen.'

De senator zweeg. Even later stond hij op en stak zijn hand uit. 'Het doet me genoegen kennis met u te hebben gemaakt, mevrouw Tannenbaum. En dat meen ik.'

'Bedankt voor het eerlijke gesprek, senator.'

'Wayne kan u wel even naar uw hotel brengen.'

Wayne Turner liep achter Betsy de kamer uit. Colby liet zich weer in de leunstoel zakken. Hij voelde zich oud en afgemat. Hij had wel voor altijd voor het vuur willen blijven zitten en de verantwoordelijkheid waarover hij zojuist had gesproken, vergeten. Hij dacht aan de verantwoordelijkheid die Betsy Tannenbaum ten opzichte van haar cliënt had en haar verantwoordelijkheid als mens. Hoe zou ze met zichzelf kunnen leven als Lake werd vrijgesproken? Hij zou haar de rest van haar leven achtervolgen, zoals Lake ook hem achtervolgde.

Colby vroeg zich af of het pardon in de publiciteit zou komen. Als dat zo was, zou het afgelopen zijn met zijn carrière. De president zou zijn benoeming intrekken en hij zou nooit herkozen worden in de senaat. Vreemd genoeg maakte hij zich geen zorgen. Hij had Betsy Tannenbaum niet in zijn macht. Zijn lot lag in haar handen.