Toen ze Rick en Kathy had uitgezwaaid, liep Betsy naar de keuken om iets te eten klaar te maken. Ze had gespeeld met het idee uit eten te gaan of een vriendin op te bellen, maar het visioen van een rustige avond thuis was te verleidelijk.

Na het eten ging Betsy naar de woonkamer. Ze keek in de tv- gids. Niets interessants die avond, dus nestelde ze zich met een boek van Updike in een leunstoel. Ze was er juist een beetje in toen de telefoon ging. Betsy zuchtte en rende naar de keuken om hem op te nemen.

'Mevrouw Tannenbaum?'

'Ja.'

'Met Alan Page.' Hij klonk kwaad. 'Ik bel uit het huis van Martin Darius. We hebben hem opnieuw gearresteerd.'

'Op grond waarvan?'

'Hij heeft zojuist zijn vrouw vermoord.'

'Mijn God! Wat is er gebeurd?'

'Uw cliënt heeft Lisa Darius in zijn kelder opengesneden.'

'O nee.'

'U hebt haar wel een bijzonder goede dienst bewezen toen u Norwood overhaalde Darius op borgtocht vrij te laten,' zei Page bitter. 'Uw cliënt wil u spreken.''Geloof je me nu, Tannenbaum?' vroeg Darius. 'Zie je nu wat er gaande is?' 'Zeg niets. De politie luistert mee, Martin. Ik zie je morgenochtend.'

'Dan sta je dus aan mijn kant?'

'Dat heb ik niet gezegd.'

'Je moet wel. Vraag jezelf af hoe de politie Lisa heeft ontdekt, dan weet je dat ik onschuldig ben.'

Was Darius werkelijk onschuldig? Het lag niet voor de hand dat hij zijn vrouw zou vermoorden om vervolgens haar lijk in ontbinding in zijn eigen kelder te laten liggen. Betsy dacht aan de gebeurtenissen in Hunter's Point. Ze stelde zich voor hoe Henry Waters de deur had opengedaan, hoe Nancy Gordon de keldertrap af was gelopen, hoe geschrokken Waters had gekeken toen hij Patricia Cross in haar eigen bloed had zien liggen, helemaal opengereten. Dit was een herhaling van de zaak Patricia Cross. Darius had haar gevraagd uit te zoeken hoe de politie kon weten dat Lisa Darius in zijn kelder lag. Ze probeerde zich te herinneren hoe de politie Patricia Cross had gevonden.

'Geef me Page nog even,' zei ze tegen Darius.

'Ik wil dat niemand met Darius praat,' zei ze tegen de officier van justitie.

'Dat komt niet eens bij me op,' zei Page onvriendelijk.

'Je woede is aan mij niet besteed, Alan. Ik kende Lisa Darius beter dan jij. Geloof me, dit doet pijn.'

Het was even stil. Toen Page weer sprak klonk hij kalmer.

'Je hebt gelijk. Ik had je niet moeten afsnauwen. Ik ben even kwaad op mezelf omdat ik die borgzitting heb verknald, als op jou omdat je je werk zo goed hebt gedaan. Maar hij zal me niet nog eens ontsnappen. Norwood zal zo'n fout geen tweede keer maken.'

'Alan, hoe wist je dat je Lisa in de kelder zou vinden?'

Betsy hield haar adem in terwijl Page bedacht of hij antwoord geven zou.'Ach, uiteindelijk zul je er toch wel achter komen. Het was een tip.' 'Wie was de tipgever?'

'Dat kan ik je nu niet zeggen.'

Een tip, net als de anonieme tip die de politie van Hunter's Point naar de kelder van Henry Waters had gevoerd. Betsy legde de hoorn op de haak. Ze kreeg steeds meer twijfels over Darius' schuld. Martin Darius had de vrouwen in Hunter's Point vermoord, maar was hij ook schuldig aan de misdrijven in Portland?