Nora Sloane zat op een bankje naast de lift van het gerechtsgebouw op Betsy te wachten.

'Heb je met Darius gepraat?'

'Van Martin mag je meekomen.'

'Geweldig!'

'Laten we na de zitting het een en ander doornemen zodat jij weet waaraan je je te houden hebt.'

'Oké. Heb jij enig idee wat rechter Norwood heeft besloten?'

'Nee. Zijn secretaresse heeft alleen gezegd dat ik er om twee uur moest zijn.'

Betsy liep de hoek om. De rechtszaal van rechter Norwood lag aan de andere kant van de hal. De meeste mensen in de gang verdrongen zich voor de ingang. Bij de deur stonden televisiecamera's opgesteld en een bewaker controleerde de mensen met de metaaldetector. Betsy liet haar pasje zien. Hij deed een stap opzij. Betsy en Sloane liepen achter hem langs de rechtszaal binnen en hoefden niet langs de metaaldetector te lopen.

In de rechtszaal troffen ze Martin Darius en Alan Page aan.

Betsy ging gauw naast Darius zitten en haalde haar papieren en een notitieblok uit haar aktentas.

'Heb je Lisa gezien?' vroeg hij.

Betsy speurde de overvolle rechtszaal af. 'Ik heb mijn secretaresse gevraagd haar te bellen, maar ze is er nog niet.'

'Wat zal hij doen, Tannenbaum?'

Darius probeerde achteloos te klinken, maar het kwam er gespannen uit.

'Dat zullen we gauw genoeg merken,' zei Betsy terwijl Harvey Cobb de hamer op zijn tafel liet neerkomen.

Rechter Norwood schreed de zaal binnen. Hij klemde enkele gele, gelinieerde papieren tegen zich aan. Norwood hield niet van plichtplegingen. Als hij de tijd had genomen om de redenen voor zijn beslissing op te schrijven, betekende dat dat hij rekening hield met een beroepsprocedure.

'Dit is een buitengewoon lastige kwestie,' zei de rechter zonder inleiding. 'Iemand heeft vier onschuldige mensen wreed gemarteld en vermoord. Die persoon mag onze stad niet onveilig maken. Aan de andere kant gaan we er in dit land van uit dat iemand onschuldig wordt geacht tenzij het tegendeel bewezen is. Daarnaast is het recht op borgtocht grondwettelijk vastgelegd en kan dat recht de verdachte in een moordzaak slechts worden afgenomen wanneer de staat erin slaagt aan te tonen over eenduidige en overtuigende bewijzen Van zijn schuld te beschikken.

Meneer Page, u hebt aangetoond dat deze mensen vermoord zijn. U hebt aangetoond dat ze begraven waren op een bouwterrein dat de heer Darius in eigendom heeft en regelmatig bezoekt. U hebt aangetoond dat de heer Darius de drie vrouwelijke slachtoffers kende. U hebt bovendien aangetoond dat hij een verhouding had met een van hen en haar wellicht heeft geslagen op de dag van haar verdwijning. Wat u niet hebt aangetoond door middel van een eenduidige en overtuigende bewijsvoering, is het verband tussen de verdachte en de moorden.

Niemand heeft de heer Darius deze mensen zien vermoorden.

Er zijn geen concrete bewijzen die hem met een van de stoffelijke overschotten of de huizen waaruit zij verdwenen, in verband brengen. U hebt aangetoond dat het profiel van de banden van de BMW overeenkomen met de sporen op het bouwterrein, maar de heer Darius bezocht het terrein regelmatig. Toegegeven, het is verdacht dat de sporen naar het gat in de afrastering leidden, maar dat is niet toereikend, vooral gezien het ontbreken van enig bewijs dat de BMW met een van de slachtoffers in verband brengt.

Ik weet dat u denkt dat de heer Darius het bewijs heeft vernietigd door de kofferbak van zijn auto schoon te maken, en dat klinkt inderdaad verdacht. Maar de voorwaarde voor weigering van vrijlating op borgtocht is een eenduidige en overtuigende bewijsvoering, en het ontbreken van bewijs, hoe verdacht de omstandigheden ook zijn, mag niet op één lijn worden gesteld met de aanwezigheid van bewijs.

Werkelijk, meneer Page, uw betoog berust geheel op de informatie die u van die mevrouw Gordon hebt gekregen, maar zij is hier niet en mevrouw Tannenbaum heeft haar niet aan een kruisverhoor kunnen onderwerpen. Waarom is ze er niet? Dat weten we niet. Moeten we aan een misdrijf denken of heeft ze haar verhaal uit haar duim gezogen en is ze slim genoeg zich niet tot meineed te laten verleiden?

Ook al zou ik uw verklaring tot de bewijsvoering toelaten, dan nog is de heer Darius alleen dan schuldig aan de moorden in Hunter's Point indien we de theorie van rechercheur Gordon onderschrijven. Volgens de politie van Hunter's Point was die Henry Waters de moordenaar. Als dat waar is, was de heer Darius zijn slachtoffer.'

Rechter Norwood zweeg even om een slokje water te drinken. Met moeite onderdrukte Betsy een triomfantelijke grijns. Alan Page zat stokstijf en keek strak voor zich uit.

'De borgsom wordt vastgesteld op één miljoen dollar. De heer Darius zal worden vrijgelaten wanneer hij tien procent van dit bedrag heeft gestort.''Edelachtbare,' riep Page, terwijl hij opsprong.

'Dit zal u niet baten, meneer Page. Mijn besluit staat vast. Persoonlijk begrijp ik niet waarom u het met een dermate povere bewijsvoering op deze borgzitting hebt laten aankomen.'

'Ik wist wel dat het een goed idee was jou in te huren, Tannenbaum,' riep Darius uit. 'Hoe lang moet ik nog wachten voordat ik weg mag?'

'Tot je de borgsom hebt gestort en de administratie je heeft uitgeschreven.'

'Dan moet je Terry Stark bellen, mijn accountant bij Darius Construction. Hij zit op een telefoontje te wachten. Zeg hem om welk bedrag het gaat en zeg dat hij het ogenblikkelijk hier moet brengen.'

Nora Sloane bleef wachten terwijl Betsy de vragen van de pers beantwoordde en liep daarna samen met haar naar de liften.

'Wat zul je je geweldig voelen,' zei Sloane.

Betsy kwam in de vérleiding om Sloane hetzelfde praatje te verkopen als de andere journalisten, maar ze mocht Nora en had het gevoel dat ze haar in vertrouwen kon nemen.

'Niet echt.'

'Waarom niet?'

'Ik geef toe dat winnen me een kick geeft, maar Norwood heeft gelijk. Page stond er buitengewoon zwak voor. Iedereen zou deze borgzitting hebben gewonnen. Als Page niets beters kan bedenken, zal het niet eens tot een strafproces komen.

Bovendien weet ik niet wie Martin Darius is. Als hij een man en vader is die zijn vrouw en kind wreed vermoord heeft aangetroffen, dan heb ik vandaag een goede daad verricht. Maar stel dat hij die vrouwen in de bouwput werkelijk heeft vermoord.'

'Denk je dat hij schuldig is?'

'Dat zei ik niet. Martin houdt vol dat hij onschuldig is en tot nu toe heeft niets me van het tegendeel kunnen overtuigen. Ik bedoel, ik weet nog steeds niet zeker wat er hier of in Hunter's Point precies is gebeurd.'

'Als je zeker wist dat Darius de rozenmoordenaar was, zou je hem dan nog willen verdedigen?'

'We hebben een rechtssysteem in Amerika. Het is niet volmaakt, maar het doet al tweehonderd jaar dienst; het berust op het recht op een eerlijk proces voor iedereen die met de wet geconfronteerd wordt, wat hij ook gedaan mag hebben. Als je onderscheid gaat maken, om wat voor redenen dan ook, bezwijkt het systeem. Het wordt pas werkelijk op de proef gesteld als het een Bundy of een Manson moet beoordelen, mensen die iedereen vreest en verafschuwt. Als je erin slaagt zo iemand eerlijk te berechten, dan wil dat zeggen dat je een rechtsstaat bent.'

'Kun je je een zaak voorstellen die je niet op je zou willen nemen?' vroeg Sloane. 'Een cliënt die je zo weerzinwekkend vindt dat je de verdediging niet met een gerust geweten op je zou kunnen nemen?'

'Die vraag stel je jezelf voordat je besluit een strafrechtpraktijk te vestigen. Als je die cliënt niet kunt verdedigen, ben je niet geschikt voor het vak.'

Betsy keek op haar horloge. 'Zeg, Nora, ik kan helaas niet blijven praten. Ik moet Martins borgtocht nog regelen en mijn moeder past op Kathy, dus kan ik niet al te laat naar huis.'

'Kathy is je dochtertje?'

Betsy glimlachte.

'Ik zou haar graag ontmoeten.'

'Ik zal je gauw eens aan Kathy voorstellen. En aan mijn moeder. Je vindt ze vast aardig. Misschien kun je eens komen eten.'

'Ja, leuk,' zei Sloane.