Rick zat in de wachtkamer toen Betsy op haar werk kwam. Hij leek kalm.

'Ik weet dat ik zomaar kom binnenvallen, maar ik wilde je even spreken. Heb je het druk?'

'Kom binnen,' zei Betsy. Ze was nog steeds boos op hem, omdat hij tegen Kathy had gezegd dat haar werk de oorzaak van hun onenigheid was.

'Hoe is het met Kathy?' vroeg Rick terwijl hij achter Betsy haar kamer inliep.

'Het is niet zo moeilijk daar achter te komen.'

'Alsjeblieft, Betsy. Trouwens, dat is een van de redenen dat ik je wilde spreken. Ik wilde vragen of ze mag komen logeren. Ik ben net naar een nieuwe flat verhuisd en ik heb nu een logeerkamer.'

Betsy wilde weigeren omdat ze Rick daarmee zou kwetsen, maar ze wist dat Kathy haar vader miste. 'Oké.'

'Bedankt. Dan kom ik haar morgen na mijn werk halen.'

'Waar wilde je nog meer over praten?'

Rick keek onzeker. Hij sloeg zijn ogen neer.

'Ik... Betsy, dit is heel moeilijk voor me. Het vennootschap, mijn baan...' Hij zweeg even. 'Ik ben hier niet erg goed in.' Hij haalde diep adem. 'Ik probeer alleen maar te zeggen: mijn leven is een chaos op dit moment. Ik sta onder zoveel spanning dat ik niet goed kan nadenken. Doordat ik een tijdje alleen ben geweest, heb ik wat meer afstand kunnen nemen en zie ik het anders. Eigenlijk probeer ik te zeggen, laat me niet los. Sluit me niet buiten...'

'Dat heb ik nooit gewild, Rick. Jij bent degene die mij hebt buitengesloten.'

'Toen ik bij je wegging, heb ik dingen gezegd die ik niet meende.'

'Als je zeker weet hoe je erover denkt, moet je het maar zeggen, Rick. Maar ik kan niet beloven hoe ik zal reageren. Je hebt me erg gekwetst.'

'Dat weet ik,' zei hij zacht. 'Luister, ik ben op het moment dag en nacht met die fusie bezig, maar ik denk dat ik het over een maand wel zal hebben afgerond. In december heb ik een paar dagen vrij en Kathy heeft dan kerstvakantie, zodat ze geen lessen hoeft te verzuimen. Ik dacht dat we dan misschien met z'n drietjes ergens naar toe konden gaan.'

Betsy's adem stokte. Ze wist niet wat ze zeggen moest.

Rick stond op. 'Ik weet dat ik je hiermee heb overvallen. Je hoeft niet meteen antwoord te geven. We hebben tijd genoeg. Maar beloof me dat je erover zult nadenken.'

'Dat zal ik doen.'

'Mooi zo. En bedankt dat Kathy mag logeren.'

'Je bent haar vader,' zei Betsy.

Betsy deed de deur naar het voorkantoor open voordat Rick nog iets kon zeggen. Nora Sloane stond bij het bureau van Ann.

'Heb je een minuutje voor me?' vroeg Sloane.

'Rick wilde juist weggaan,' antwoordde Betsy.

Even keek Sloane Rick doordringend aan.

'Bent u meneer Tannenbaum?'

'Ja.'

'Dit is Nora Sloane,' zei Betsy. 'Ze schrijft een artikel voor Pacific West over vrouwelijke juristen.'

'Uw vrouw heeft me fantastisch geholpen.'

Rick glimlachte beleefd. 'Ik kom Kathy om een uur of zes ophalen en dan ga ik ergens met haar eten,' zei hij tegen Betsy. 'Vergeet haar schoolspullen niet in te pakken. Tot ziens, mevrouw Sloane.'

'Wacht even,' zei Betsy. 'Ik heb je nieuwe adres en telefoonnummer nog niet.'

Rick gaf zijn adres door en Betsy schreef het op. Daarna vertrok Rick.

'Ik ben maar even langs gekomen want ik wilde een tijd afspreken om over de zaak Hammermill te praten en over je werkwijze in de zaak Darius,' zei Sloane.

'Ik hoop dat dit je plannen niet in de war schopt, Nora, maar ik werk niet meer voor Martin.'

'Waarom niet?'

'Om persoonlijke redenen die ik niet met jou mag bespreken.'

'Ik begrijp het niet.'

'Het is een conflict. Er zijn ethische problemen gerezen. Meer kan ik niet zeggen, dan zou ik mijn beroepsgeheim schenden.'

Nora wreef zich over het voorhoofd. Ze zag er onthutst uit.

'Het spijt me als dit gevolgen heeft voor je artikel,' zei Betsy. 'Ik kan er niets aan doen.'

'O, het geeft niet,' antwoordde Nora, die haar kalmte alweer hervonden had, 'de zaak Darius is geen essentieel onderdeel van het artikel.'

Betsy sloeg haar agenda open. 'Zodra ik Martins zaak officieel heb overgedragen, zal ik in mijn vrije tijd zwemmen. Zullen we alvast afspreken voor de lunch, volgende week woensdag?''Dat lijkt me prima. Tot woensdag dan.'

De deur ging dicht en Betsy keek naar de papieren op haar bureau. Een aantal zaken had ze om Martin Darius moeten uitstellen. Betsy pakte een map van de stapel, maar deed hem niet open. Ze dacht aan Rick. Hij leek veranderd. Minder zelfverzekerd. Wat zou ze ervan vinden als hij terug wilde komen?

De zoemer ging. Reggie Stewart belde uit Hunter's Point.

'Hoe staan de zaken?' vroeg Stewart.

'Niet zo best, Reg. Ik werk niet meer voor hem.'

'Heeft Darius je ontslagen?'

'Nee, andersom.'

'Waarom?'

'Ik heb ontdekt dat Darius de vrouwen in Hunter's Point toch heeft vermoord.'

'Hoe?'

'Dat kan ik niet zeggen.'

'Jezus, Betsy, je kunt mij wel vertrouwen.'

'Dat weet ik, maar ik ga geen tekst en uitleg geven, dus je hoeft niet aan te dringen.'

'Nou, het zit me niet helemaal lekker. De mogelijkheid bestaat dat iemand Darius voor deze misdaden wil laten opdraaien. Samantha Reardon blijkt een bijzonder vreemd mens te zijn. Ik heb Simon Reardon, haar ex, gesproken. Hij is neurochirurg en zij was een van zijn verpleegsters. Hij werd tot over zijn oren verliefd en voordat hij het wist waren ze getrouwd en balanceerde hij op de rand van een faillissement. Ze begon als een gek winkeldiefstallen te plegen, kocht van alles met zijn credit cards en zijn advocaten liepen van hot naar her om de stommiteiten van de dame discreet weg te poetsen. Toen werd ze door Darius ontvoerd en gemarteld en dat was de druppel die de emmer deed overlopen. Ik heb dr. Flint, haar psychiater in St. Jude, gesproken. Daar is ze opgenomen na een poging tot moord op Reardon.'

'Wat?'

'Ze heeft hem en een vriend die hij naar huis had meegenomen, neergestoken. Ze overmeesterden haar en de daaropvolgende jaren bracht ze door in een geluiddichte cel, waar ze bleef volhouden dat haar ontvoerder nog steeds vrij rondliep en dat ze het slachtoffer van een complot was.'

'Dat was ze ook, Reg. De autoriteiten hebben Darius in bescherming genomen. Meer mag ik niet zeggen, maar het kan zijn dat Samantha niet zo krankzinnig was als ze leek.'

'Misschien had ze gelijk èn was ze krankzinnig. Volgens dr. Flint was ze zo gek als een deur. Reardon was een slachtoffer van kindermishandeling. Haar vader liep weg toen ze twee jaar was en haar moeder was een hopeloze zuiplap. Haar ideeën over goed en kwaad pikte ze op van een straatbende waar ze bij hoorde. Ze moest voorkomen bij de kinderrechter wegens een overval met geweld. Dat was ook met een mes. Ze was slim genoeg om de middelbare school door te komen zonder er voor te hoeven werken. Ze heeft een IQ van 146, wat heel wat hoger is dan het mijne, maar haar schoolprestaties waren beneden de maat.

Ze trouwde vroeg, met Max Felix, bedrijfsleider van een warenhuis waar ze werkte. Ik heb hem gebeld en hij vertelde me hetzelfde verhaal als dr. Reardon. Ze is blijkbaar fantastisch in bed. Haar eerste man zei dat hij niet wist hoe hij het had, terwijl zij rustig zijn bankrekening leeghaalde tot hij over zijn oren in de schulden zat. Het huwelijk duurde maar een jaar.

De volgende halte was een plaatselijke academie, daarna een opleiding tot verpleegster, daarna onze goede dokter. Volgens dr. Flint was Reardon al eerder neurotisch - bijna psychotisch - en bracht het trauma van de marteling en de gevangenschap haar in een toestand van volledige psychose. Ze was geobsedeerd door de gedachte aan wraak op de man die haar had ontvoerd.'

Betsy voelde zich licht onpasselijk worden.'Heb je aan dr. Flint gevraagd of zij haar in staat achtte andere vrouwen te onderwerpen aan dezelfde martelingen die ze zelf had ondergaan, alleen om Darius ervoor te laten opdraaien?'

'Volgens dr. Flint zou ze daar niet om malen zolang ze haar doel maar bereikte.'

'Ik kan het nauwelijks geloven, Reg. Een vrouw die een andere vrouw zulke dingen aandoet.'

'Toch kan het wel kloppen, Betsy. Denk je eens in: Oberhurst komt met Reardon praten en laat haar een foto van Darius zien; Reardon herkent Darius en volgt Oberhurst naar Portland; ze leest over Darius' moeilijkheden rond het bouwterrein en bedenkt dat dat de ideale plek is om Oberhurst te begraven nadat ze hem heeft vermoord; later begraaft ze er ook de andere lijken.'

'Ik weet het niet, Reg. Het lijkt me nog steeds waarschijnlijker dat Darius ze heeft vermoord.'

'Wat wil je dat ik doe?'

'Probeer een foto van haar te bemachtigen. Er stonden geen foto's in de kranten.'

'Ik ben je voor. Ik ga haar jaarboek van de universiteit bekijken. Ze heeft in Hunter's Point aan de State University gestudeerd, dus dat zal geen problemen opleveren.'

Stewart verbrak de verbinding en liet Betsy in opperste verwarring achter. Daarnet had ze zeker geweten dat Darius de vrouwen in Portland had vermoord. Maar als Reggies vermoedens klopten, was iemand bezig Darius in de val te laten lopen, en werden ze allemaal door een bijzonder intelligente en gevaarlijke vrouw gemanipuleerd.