73

Het museum was leeg toen Karin binnenkwam. Het bestond uit slechts twee kamers. De ene kamer herbergde een collectie voorwerpen uit de zee en van het eiland, en historische teksten. De andere kamer werd gebruikt als bibliotheek. Langs de wanden stonden rijen boeken over Gotska Sandön, de vuurtorens en de visserij. Op een tafel stonden mappen met verschillende opschriften: dagboeken van de vuurtorenwachters, krantenknipsels van verschillende jaargangen, algemene gegevens. Karin bladerde erdoorheen en realiseerde zich hoe weinig ze van het eiland wist. Ze ging zitten en begon de mappen door te nemen. Uit de dagboeken van de vuurtorenwachters begreep ze hoe hard het leven hier moest zijn geweest en ze was ontsteld over het grote aantal schepen dat door de jaren heen in de buurt was vergaan. Er was bij Franska Bukten zelfs een kerkhof waar Russische zeelieden waren begraven nadat hun schip daar was vergaan.

Plotseling ontdekte ze een map met het opschrift misdaad op het eiland. De eerste bladzijde toonde een krantenknipsel uit het begin van de twintigste eeuw, toen een vuurtorenwachterassistent ervan werd verdacht de vuurtorenwachter te hebben vermoord door arsenicum in zijn macaronischotel te strooien. In de map zaten verder nog verhalen over diefstal, plunderingen van vergane schepen en over een man die tijdens de overtocht naar het eiland bij een ruzie iemand overboord had gesmeten.

Toen trok een artikel over een verdwenen jonge vrouw haar aandacht. De tekst ging over de zoektocht naar een Duitse vrouw die in de jaren tachtig was verdwenen na een uitstapje samen met haar zus naar Franska Bukten, waar de jonge vrouwen overnacht hadden. Het gezin had de volgende avond alarm geslagen bij de politie, die de volgende ochtend met een patrouille naar het eiland was gekomen. Er werd een grootscheepse zoekactie georganiseerd waarbij een menselijke keten werd gevormd, maar zonder resultaat. De kop van het volgende artikel luidde verdwenen vrouw dood gevonden. Karin las met toenemende belangstelling verder. Een politiehelikopter was over het eiland gevlogen en had het lichaam van Tanja Petrov in het water een eindje uit de kust voor Franska Bukten gevonden.

Aanvankelijk luidde de theorie dat het om een geval van verdrinking ging. Daarna volgde een reeks artikelen over de verdere ontwikkelingen. Er werd vastgesteld dat de vrouw helemaal niet verdronken was. Ze was vermoord en daarna in het water gegooid. Het forensisch onderzoek toonde aan dat ze was gedood door een klap met een stomp voorwerp op haar hoofd, dat ze daarna was gewurgd en waarschijnlijk ook verkracht. Karin huiverde toen ze het las. De politie had een landelijk opsporingsbericht doen uitgaan naar een boot met twee mannen, waarschijnlijk Stockholmers. Uit het verhoor van de zus van het slachtoffer kwam naar voren dat de jonge vrouwen de mannen, die met een zeilboot bij Franska Bukten voor anker lagen, op het strand waren tegengekomen. Ze hadden gefeest op het strand en de oudere zus was later weggegaan en gaan slapen. In de ochtend waren haar jongere zus, de beide mannen en de boot verdwenen. Een etmaal later werd het lijk van de vrouw gevonden in het water.

De avondkranten hadden het verhaal gretig opgepakt en beschreven het hele leven van het gezin Petrov. Hoe de vader vanuit de Sovjet-Unie was gevlucht en in het Westen een nieuw leven had opgebouwd. Hoe Tanja door haar vrienden op school werd gemist en hoe het idyllische verhaal over het gelukkige gezin dat eindelijk hun droomreis naar Gotska Sandön kon verwezenlijken in een inktzwarte tragedie was geëindigd.

Ondanks een intensieve speurtocht waren de beide mannen nooit gevonden. Het geval werd langzamerhand afgeschreven.

Karin bladerde verder in de map om te kijken of ze nog meer artikelen kon vinden. Wat was er met het gezin gebeurd? Ze kon zich vaag herinneren dat ze over het geval had gehoord toen het actueel was. Ze herinnerde zich krantenkoppen en foto's van Gotska Sandön. Ze was toen nog niet op de politieacademie begonnen.

Ze sloeg de map dicht en verliet het museum met een onrustig gevoel in haar maag.