68

Na de vergadering van het rechercheteam belde Knutas de ouders van Peter Bovide. Katarina Bovide nam op.

'Dag, met commissaris Knutas van de politie in Visby. Het spijt me zeer dat ik nogmaals moet storen, maar ik vroeg me af of Peter iemand kende met de naam Morgan Larsson?'

Het bleef stil aan de andere kant.

'Hij is toch niet die dode? Ik hoorde net op de radio dat er iemand bij de steengroeve...'

'Ja, dat is hem. We hebben natuurlijk nog niet officieel de naam naar buiten gebracht, maar het is Morgan Larsson. En hij is doodgeschoten, precies op dezelfde manier als Peter.'

Knutas hoorde Katarina Bovide diep ademhalen.

'Maar dat is toch vreselijk! Waarom Morgan? Waarom Peter? Ik begrijp er niets van. Het waren van die aardige jongens.'

'Helaas is het zo. Kenden ze elkaar?'

'Ja, het waren dikke vrienden toen ze jong waren. Maar niet toen ze volwassen waren. Ze hebben al jaren geen contact meer.'

'Weet u waarom?'

'Waarschijnlijk is het iets wat gewoon gebeurt. Je groeit uit elkaar.'

'Hoe goed waren ze bevriend?'

'Morgan was een jaar ouder dan Peter, dus ze zaten niet in dezelfde klas. Maar toen Morgan dertien jaar was, gebeurde er iets zeer tragisch. Zijn ouders kwamen om bij een auto-ongeluk. Hij was enig kind en verhuisde naar zijn grootouders, die op een steenworp afstand van ons in Slite woonden. Het ging niet zo goed met Morgan na alles wat hij had meegemaakt, maar Peter had veel vrienden in de wijk en ze hadden elkaar snel gevonden, dus werd Morgan ook in de groep opgenomen, zou je kunnen zeggen. Daarna waren ze onafscheidelijk, vrij lange tijd. Ze reisden samen, gingen op Interrail, maar zo langzaamaan bloedde hun vriendschap dood. Ik weet niet waarom.'

'Hebt u het hem nooit gevraagd?'

'Ja, dat heb ik waarschijnlijk wel gedaan, maar ik weet eigenlijk niet meer wat hij antwoordde. Peter was al lang het huis uit, en Morgan ook. Ze woonden allebei in Visby. Zo gaat dat toch met vrienden, ze komen en ze gaan. Je kunt er niet van uitgaan dat je ze voor het leven hebt. Net als al het andere.'

Katarina Bovides stem brak en Knutas hoorde dat ze op het punt stond in te storten. Hij bedankte haar en beëindigde het gesprek.