26

Johan kon zich moeilijk concentreren op zijn werk. Pia vroeg zich af wat er met hem aan de hand was, maar hij kon haar niet vertellen wat er was gebeurd. Niet nu. Ze vermoedde waarschijnlijk wel iets. De avond daarvoor na sluitingstijd van de kroeg waren hij en Madeleine wat op straat blijven hangen en ze was niet met Peter mee naar hun hotel gelopen. Godverdomme, dacht hij. Pia moest maar geloven wat ze wilde. Hij was in feite noch getrouwd noch verloofd. Emma had de verloving verbroken, en aangezien ze al maanden niet meer bij elkaar waren geweest hoefde hij geen slecht geweten te hebben. Ze had hem afgestoten. Toch voelde hij zich beroerd en hij begreep niet hoe hij zich zo lomp had kunnen gedragen. Hij moest met Madde praten zodra ze op het werk kwam.

De redactiechef van Regionalnytt, Grenfors, belde vanuit Stockholm. Tijdens de zomer sprong hij altijd bij als redacteur. Behalve hijzelf was bijna niemand daar blij mee. Ze overlegden wat voor soort verslag ze die dag zouden gaan maken.

'Ja, ik heb het gevoel dat de politie überhaupt niet weet waar ze moet zoeken,' zei Johan. 'De moord lijkt een raadsel. Van buitenaf gezien tenminste leek Peter Bovide een heel gewone, fatsoenlijke huisvader, die van zijn vrouw hield, hard werkte en niet opviel.'

'Hebben jullie met zijn ouders gepraat?'

'Nee,' zei Johan fel, geïrriteerd over de vraag. 'Vind je dat nou echt oké? Het is wel hun zoon die vermoord is. Ze zijn waarschijnlijk nog steeds in shocktoestand.'

'Probeer het maar,' volhardde Grenfors. 'Je hebt ze nog nergens gezien of gehoord. We moeten de eerste zijn, en het landelijke...'

'Genoeg gezeur over het landelijke nieuws,' onderbrak Johan hem; hij was dat eeuwige geslijm zat. 'Als het landelijke nieuws zo graag de ouders wil hebben, laten ze dan zelf het interview doen. Madde mag achter de ouders aan - ik doe het niet.'

Hij had de zin nog maar nauwelijks uitgesproken of Madeleine kwam binnen. Ze keek verbaasd naar Johan.

'Ik bel je later wel weer,' brak hij Grenfors af en hij verbrak de verbinding.

'Hoi,' zei Madde.

Haar blik was geamuseerd én ongerust.

'Hallo.'

Johan dacht heel even na wat hij moest doen. Hij kon maar beter meteen de koe bij de horens vatten. Hij stond op en wilde net Madeleine bij haar arm pakken en haar vragen hem naar buiten te volgen, toen de telefoon ging. Pia nam op. Te oordelen naar haar gezicht en haar stem kreeg ze iets bijzonders te horen. Ze gaf Johan een teken dat hij een pen naar haar toe moest gooien. Fanatiek noteerde ze wat de persoon aan de andere kant van de lijn zei. Haar gezicht was zo gespannen dat Johan helemaal vergat dat hij van plan was om met Madde te praten. Toen ze klaar was, legde ze langzaam de hoorn erop.

'Bereid je maar voor, want deze tip zou weleens bijzonder kunnen zijn.'

Johan ging weer zitten.

'Dat was een meisje dat ik ken, Anna. Ze werkt bij Sofia's Nail and Beauty hier in de stad. Een schoonheidssalon dus. Anna werkt daar als nagelstyliste en ze kent Vendela Bovide erg goed, het is een van haar beste vriendinnen. Zij werkt daar ook, op de zaterdagen.'

'O?'

'Anna vertelde dat zij ongeveer een week voor de moord samen uit eten zijn geweest. Een klein afscheidsetentje voor de vakantie, want daarna zou Vendela een maand weg zijn.'

'Oké,' zei Johan gespannen.

Hij wierp een snelle blik op Madde, die op de stoel naast hem was neergeploft.

'Vendela was tijdens het etentje onrustig geweest. Peter was namelijk bedreigd. Nu weet Anna niet wat ze moet doen. Ze is bang dat Vendela iets ergs zal overkomen.'

'Om te beginnen kan ze met ons praten,' stelde Johan voor.

'Laat ik nou precies datzelfde idee hebben.'