28

Schoonheidssalon Sofia's Nail and Beauty zat in een zijstraat van Hästgatan, dicht bij de grootste winkelstraat.

Tegen de oneffen gevel bloeiden rozen en op het stenen trapje voor de deur lag een rode kat te genieten van de zon. Toen Johan en Pia naar binnen stapten, klingelde er een belletje en een opdringerige geur van zoete parfum sloeg hun tegemoet.

'Het ruikt hier naar een schuimbad,' siste Pia in Johans oor.

Langs de wanden stonden drie stevige houten tafels die bedekt waren met pastelkleurige badstof handdoeken en kleine potjes en flesjes die keurig in het gelid stonden. Aan een van de tafels zaten twee jonge vrouwen tegenover elkaar. De ene had haar handen naar voren gestoken en de ander was druk bezig haar nagels te vijlen en andere dingen te doen. Ze waren zo verwikkeld in hun rustige gesprek dat ze niet eens opkeken om te zien wie er binnenkwam. Uit verborgen luidsprekers klonk zacht oosterse muziek.

Achter in het vertrek stond een oude kassa op een balie. Daarachter zat nog een vrouw met haar hoofd gebogen in een boek te schrijven. Ze keek op toen ze binnenkwamen.

'Hoi Pia!'

De vrouw achter de balie was gekleed in een blauwe linnen jurk en had haar gekrulde blonde haar in een knot opgestoken. Ze stond op om Pia te omhelzen en begroette daarna Johan.

'We gaan naar het café hiernaast, dan kunnen we even rustig praten.'

Toen ze bij een tafel in de tuin van het café hadden plaatsgenomen, keek Anna ongerust naar Pia's camera.

'Dit komt toch niet op tv? Want dat wil ik niet.'

'Nee,' stelde Johan gerust. 'We doen niets wat jij niet wilt. We beschermen onze bronnen. Niemand komt te weten dat wat je hier zegt van jou komt.'

'Beloof het.'

'Ja. Natuurlijk beloven we dat,' zei Pia. 'Daar kun je op vertrouwen.' 'Op wat voor manier werd Peter Bovide bedreigd?' vroeg Johan.

'Er kwamen anonieme telefoontjes, zowel thuis als op het werk. Maar dat was niet het ergste. Een paar dagen voordat Vendela en ik voor de laatste keer voor de zomervakantie uit eten waren, waren er vrij laat op de avond een paar ongure types bij hen thuis aan de deur geweest.'

'Wat deden ze?'

'Ze zijn nooit binnen geweest, maar bleven buiten op het erf met Peter praten, kennelijk vrij lang. Vendela vertelde dat hij ontzettend geschokt was toen hij weer binnenkwam.'

'Heeft hij gezegd wie die mannen waren?'

'Nee, maar ze spraken Engels met een accent. Vendela dacht dat het Finnen of Balten waren.'

'Waarom bedreigden ze hem?'

'Hij had gezegd dat ze problemen hadden met een van de bouwprojecten waar ze mee bezig waren, maar dat het wel in orde kwam. De huiseigenaar die het huis had besteld, had hem nog niet betaald en daarom had hij geen geld om zijn personeel te betalen. Het ging blijkbaar om een vrij groot project.'

'Heeft Vendela geen idee om welke bouwvakkers of om welk huis het gaat?'

'Ik weet het niet. Dat heeft ze niet gezegd.'

'En de politie weet hier niets van?'

'Nee. Ze wilde hier niets over vertellen want ze is bang dat het balletje dan gaat rollen.'

Anna boog zich over de tafel heen.

'Het ging blijkbaar over zwartwerk,' fluisterde ze.

'Toch moet je naar de politie gaan en vertellen wat je weet. Dit kan belangrijk zijn,' zei Johan. 'En in onze reportage van vanavond berichten wij over de bedreiging. Maar zoals ik al eerder zei, we zeggen niet waar de informatie vandaan komt.'

'Goed. Vendela weet niet dat ik en Pia elkaar kennen, dus ik denk niet dat ze zal snappen dat het van mij komt. Maar eigenlijk kan me dat ook niks schelen,' zei ze uitdagend. 'Ik bel de politie zodra ik weer in de salon ben. Ze zal wel woest zijn. Maar ik vertel het alleen maar om haar te beschermen.'

Ze haalde haar schouders op en probeerde onaangedaan te lijken, maar ze was duidelijk bezorgd.

'Inderdaad, je zult zien dat alles wel in orde komt,' zei Pia.

'Het is verschrikkelijk allemaal,' mompelde Anna. 'Ik heb zo veel verdriet dat Peter er niet meer is. En verdriet om Vendela. En om de kinderen.'

In Johans hoofd gonsde een hele serie vragen. Hadden ze hier, aan deze cafétafel, het motief voor de moord op Peter Bovide gevonden? Welk gevaar liep Vendela? Hoe moest hij met de informatie omgaan?

Dit was te ernstig om voor zichzelf te houden.