47

Knutas werd naar het ziekenhuis gereden voor onderzoek. Hij was niet gewond, maar Kihlgård had erop gestaan dat hij toch naar het ziekenhuis ging, al was het alleen maar om met iemand te praten over wat er gebeurd was. Knutas liet zich onderzoeken en moest samen met de dienstdoende psychiater, die hij vrij goed kende, de loop der gebeurtenissen doornemen. Line en de kinderen kwamen terug van het zomerhuisje; ze stond erop dat hij het rustig aan zou doen en die middag thuis zou blijven, maar Knutas weigerde. Zondagmiddag om twee uur was hij terug op het bureau.

Het voltallige rechercheteam werkte het hele weekend, aangezien het onderzoek een nieuwe impuls had gekregen. Er was geen tijd te verliezen.

Hij zat nog maar net achter zijn bureau toen Karin haar hoofd om de deur stak.

'Hoi. Hoe is het?'

Ze omhelsde hem even.

'Wat een toestand. Fijn dat het zo goed is afgelopen.'

'Ja, zo kun je het ook zeggen.'

Knutas glimlachte bleekjes.

'Ik hoorde dat je in een grote kast bent opgesloten, maar wat is er daarna gebeurd?'

'Ze hebben waarschijnlijk het huis verder leeggehaald, alle losse dingen meegenomen tot ze klaar waren. Ik heb daar ongeveer een halfuur gezeten voor ik de bestelbus hoorde wegrijden. Aangezien ik Kihlgård had kunnen waarschuwen maakte ik me niet zoveel zorgen. Ik wist dat ze me snel zouden vinden. En het duurde ook niet meer dan tien minuten, misschien een kwartier dat ze er waren.'

'Hoorde je wat voor taal die kerels spraken?'

'Ik ben niet zo'n talenmens, zoals je weet, maar ik geloof dat het een of andere Baltische taal was, waarschijnlijk Ests.'

'Denk je dat het dezelfde mannen waren die Vendela Bovide hebben mishandeld?'

'Dat ligt wel erg voor de hand.' 'Heb je al foto's bekeken?'

'Yep. Dat was het eerste wat ik heb gedaan toen ik terugkwam uit het ziekenhuis. Ik ben verhoord en heb foto's van ontzettend veel criminelen mogen bekijken. Maar helaas.'

'Maar hoe komt jouw beeld van deze mannen overeen met Vendela's beschrijving?'

'Het lijkt zeer waarschijnlijk dat de twee die haar hebben mishandeld hierbij zaten. Op Furillen was er nog een derde man bij.'

'Er lijken nu toch wel veel aanwijzingen te zijn dat de moord op Peter Bovide met het zwartwerken te maken heeft.'

'Dat zou je inderdaad wel denken,' gaf Knutas toe. 'Maar tegelijkertijd waren het toch geen moordenaarstypes.'

'Hoezo, wat bedoel je?'

'Eerst werd ik natuurlijk bang, het was immers mogelijk dat zij Peter Bovide doodgeschoten hadden. Heel even heb ik gedacht dat ze me misschien van kant zouden maken. Maar wat gebeurde er? Ze sloten me op in een kast en verontschuldigden zich ook nog.'

'Hè?'

'Het laatste wat ze zeiden was "I'm sorry"\ Kun je het je voorstellen?'

Knutas glimlachte flauwtjes.

'Dat klinkt niet bepaald als een stel koelbloedige moordenaars.'

'Nee, precies.'

'Maar als de moord niet met het zwartwerken te maken heeft, wat potdorie is het dan wel?'

'Dat is de vraag die ik mezelf stel, steeds maar weer.'