24

Toen Johan wakker werd, wist hij eerst niet waar hij was. Hij tuurde naar het geelgetinte plafond; hij herkende het niet. Voorzichtig draaide hij zich om in het bed, dat zachter en breder was dan zijn eigen bed. Een fractie van een seconde dacht hij dat hij in Emma's slaapkamer in Roma lag en er schoot een golf van euforische blijdschap door hem heen. Toen besefte hij dat hij de vorige avond niet eens met haar had doorgebracht en dat er buiten veel meer lawaai te horen was dan in de rustige villabuurt in Roma. Toen haalden de herinneringen van gisteren hem in. Natuurlijk, shit! Ze hadden in Donners Brunn gezeten en daarna waren ze verder gegaan naar het buitenterras van Vinäger, waar ze een groepje van de lokale radio waren tegengekomen. Ze hadden de hele nacht gepimpeld en het was erg gezellig geweest. De avond was ermee geëindigd dat hij en Madeleine in plaats van ieder een kant op te gaan, buiten bij de ruïne Sankta Karins hadden zitten vrijen. Daarna was hij met haar mee naar het hotel gegaan. Nee, dacht hij, nee, nee!

Hij ging op zijn zij liggen en zag alleen maar donker kroeshaar boven het dekbed uitsteken.

Shit. Ze hadden seks gehad. Hij was met een collega naar bed geweest. Verdomme, wat stom. Hij wilde alles vergeten. Zo stil als hij kon, kroop hij uit bed en sloop de badkamer in. Hij draaide de kraan voorzichtig open zodat de straal niet te horen was. Bekeek zichzelf in de spiegel; zijn gezicht was geelbleek. Hij zag zijn eigen bloeddoorlopen ogen. Die stonden moe, een beetje treurig. Wie zag hij daar? Hij ontdekte een paar nieuwe rimpeltjes rond zijn ogen, en een rimpel in zijn nek. Een nieuwe groef die daar eerder nog niet had gezeten. Zijn gezicht was veranderd, ouder geworden. Hij had een vieze smaak in zijn mond. Emma's gezicht verscheen voor zijn geestesoog. Hoe had hij zo dom kunnen zijn? Hij voelde zich smerig en de zelfverachting maakte hem misselijk. Douchen moest hij thuis maar doen. Hij moest weg, deze kamer uit. Hij sloop de kamer weer in en graaide zijn kleren bij elkaar, doodsbang dat Madeleine wakker zou worden.

Geruisloos deed hij de deur achter zich dicht.