42
Hoewel Johan zich slecht had gevoeld na de eerste nacht met Madeleine Haga, had hij zich wéér in de nesten gewerkt. Op zaterdagavond was de hele groep in Munkkällaren beland. Hij was verscheidene collega-journalisten tegengekomen die ook op het eiland waren en de avond was geëindigd met een afterparty bij Johan thuis in zijn eenkamerappartement. Madeleine was gebleven. Toen hij de volgende ochtend zijn ogen opende, voelde hij zich zo mogelijk nog slechter dan de vorige keer en hij wilde alleen maar zo snel mogelijk zijn appartement uit. Hij stelde voor te ontbijten in een café op Stora Torget.
Ze dronken een café latte, aten croissants en lazen de ochtendkranten. De conversatie was aarzelend en ging over onschuldige onderwerpen als gebrek aan ideeën en hoe ze verder zouden gaan met hun werk.
'Ja, als er vandaag niets nieuws gebeurt ben ik genoodzaakt weer naar huis te gaan,' zuchtte Madeleine. 'En ik heb het hier op Gotland net zo naar mijn zin.'
Ze gaf hem een plagerige blik terwijl ze tegelijkertijd met haar in een elegant sandaaltje gestoken voet lichtjes zijn scheenbeen aanraakte.
Johan wist niet wat hij moest zeggen. Hij glimlachte wat stijfjes en haalde zijn mobieltje tevoorschijn om te kijken of Knutas van zich had laten horen. Johan had hem dit weekend een paar keer gebeld, maar zonder succes. De commissaris belde anders altijd terug.
Toen hij door zijn ontvangen oproepen bladerde, ontdekte hij tot zijn verbazing Emma's nummer. Ze had hem vannacht gebeld, om 03:14 uur. Het gesprek was beantwoord, maar niet door hem. Hij keek naar Madeleine, die verdiept was in de krant. Hij zag dat er croissantkruimels in haar mondhoeken zaten.
'Heb jij een gesprek aangenomen op mijn mobieltje?'
Geen antwoord. Ze las verder alsof ze niet gehoord had dat hij haar iets vroeg.
'Hallo.' Johan leunde naar voren en verhief zijn stem. 'Heb jij een gesprek op mijn mobieltje aangenomen?'
Ze keek op.
'Hè? Ja, klopt. Vannacht, toen jij onder de douche stond. Ik ben vergeten het tegen je te zeggen. Je was zo enthousiast toen je uit de badkamer kwam dat ik wel iets anders had om aan te denken.'
Een schilfertje brood viel van haar mondhoek in haar koffiekopje zonder dat ze het merkte.
'Wie was het?'
'Het was Emma. Sorry Johan,' zei ze vertrouwelijk. 'Ik ben het vergeten.'
'Wat zei ze?'
'Ze wilde met je praten. Ik zei dat je onder de douche stond en toen hing ze op.'
Johan stond heftig op.
'Waarom heb je niets gezegd? Het had belangrijk kunnen zijn - iets met Elin of zo.'
'Je hoeft niet zo overtrokken te reageren,' zei ze zuur. 'Ik kan het niet helpen dat ze de hoorn erop smeet.'
Zonder een woord te zeggen verliet Johan de tafel. Hij was razend. Wat zou Emma verdomme wel niet denken? Precies zoals het was, natuurlijk. Dat hij met een ander naar bed was geweest. Hij toetste het nummer van Emma in terwijl hij wegbeende in de richting van Adelsgatan en tegelijkertijd op zijn horloge keek.
Kwart over elf, en de zon scheen. Op haar mobiele nummer werd ook niet opgenomen. Ze zat vast op het strand met Elin. Ze hielden allebei van het strand. Plotseling stond hij op het punt in huilen uit te barsten. Hoe had hij zich zo idioot kunnen gedragen?
Hij nam een snel besluit en rende de hele weg naar het omroepgebouw. Daar stond zijn auto.
Hij stapte snel in en reed Visby uit, richting Roma.