19

De redactie in Stockholm was deze keer snel in actie gekomen. Op dinsdagmiddag, terwijl Pia en hij op de terugweg waren van het werk, ging de telefoon. Johan verstijfde toen hij de stem herkende. Het was Madeleine Haga, verslaggeefster van het landelijke nieuws. Zij was samen met cameraman Peter Bylund net op Gotland aangekomen en ze logeerden in het Strand hotel.

Ze spraken af op de redactie.

Johan kende Madeleine Haga al jaren. Lang geleden was er tussen hen iets opgebloeid, maar dat was alweer doodgebloed voordat het echt begonnen was. Toen werd hij naar Gotland geroepen en had hij Emma ontmoet. Sindsdien was er geen andere vrouw meer in zijn leven geweest.

Toen Madeleine de redactie van Regionalnytt binnenstapte op Ostra Hansegatan in Visby kon hij het niet helpen dat hij onder de indruk was. Ze was net terug van een vakantie in Spanje en was superbruin. Klein en donker, gekleed in een spijkerrok en een hemdje met eigenlijk een te groot decolleté voor een verslaggever. Haar grote bruine ogen waren vol vuur.

'Hallo,' zei ze blij.

Hij stond op vanachter zijn computer en omhelsde haar. Ze rook vaag naar citroen.

'Hoi.'

Cameraman Peter Bylund dook vlak achter haar op. Ze begroetten elkaar.

'Wat een verrassing,' zei Johan. 'Dat je hier weer bent. Hoe heb je het in Rusland gehad?'

Peter Bylund had een paar jaar geleden een zomer lang met Johan samengewerkt. De zomer waarin hij Emma had ontmoet. Peter was ook een beetje verliefd op haar geweest.

'Ja, goed, Moskou was uiteraard heel anders vergeleken met tien jaar geleden, de laatste keer dat ik daar was. Het is nu een heel andere stad.'

'Hoe lang ben je daar geweest?' 'Bijna twee jaar. Volstrekt waanzinnig, maar het is zo.'

'Je moet me later maar meer vertellen, super dat je hier bent in elk geval.'

'Hoe is het met jou dan, met jou en Emma? Ik hoor dat jullie zelfs een kind hebben.'

'Ja, we hebben een dochter, Elin. Ze is net een jaar geworden. Het meest fantastische kind ter wereld.'

'Verdomme, leuk man, dat je vader bent geworden - wie had dat kunnen denken.'

Peter sloeg hem op zijn schouder.

Johans gezicht betrok.

'Het is niet zo goed, eigenlijk, een beetje ingewikkeld, om het zo maar te zeggen.'

'Oké, daar hoeven we het nu niet over te hebben.'

Madeleine keek geïnteresseerd naar hem zonder iets te zeggen. Peter gaf hem een schouderklopje.

'Hoe gaan we het doen?'

Pia kwam van het toilet. Ze begroette de andere twee en ging achter de computer zitten.

'We zijn bezig om materiaal te downloaden. Willen jullie meekijken?'

'Absoluut,' zei Peter, die Pia duidelijk wel interessant vond. Hij ging naast haar zitten. Johan en Madeleine namen plaats aan de andere kant van haar.

'We komen vandaag toch niet aan iets concreets toe, maar zeg het maar als jullie willen dat ik het korte verslag voor het landelijke nieuws doe,' bood Madeleine aan.

Johan aarzelde. Eigenlijk zou het hen ontlasten; hij was super gestrest en wilde niets liever dan zo snel mogelijk klaar zijn. Tegelijkertijd vond hij het niet prettig om zijn materiaal zomaar over te dragen aan een andere verslaggever. Maar hij vertrouwde Madeleine.

'Oké, vooruit.'

Grenfors zou tevreden zijn. Johan wierp een blik op zijn pas aangekomen collega's - hij mocht ze echt graag.

Hij was blij dat ze er waren.