64

Tyler rende het winkelcentrum bin­nen en keek om zich heen. Hij was helemaal verbaasd dat Kathy hem had gebeld. De cia wilde met zijn vader praten! Hij kon het bijna niet geloven. Kathy had gezegd dat ze dachten dat hij erin was geluisd. Als hij naar de cia ging, was de kans gro­ot dat het al­lema­al weer in orde kwam.

De Starbucks was verderop. Hij ke­ek argwanend om zich heen. Hij vertrouwde Kathy volkomen, ma­ar na al die idiote dingen die er waren gebeurd wist hij dat hij he­el vo­orzichtig moest zijn. Het was gelukkig vrij druk in het winkelcentrum en daardoor voelde hij zich veilig.

Toen hij e­en hand op zijn arm voelde, dra­aide hij zich snel om. Hij zag een politieagent.

‘Tyler Wingo?’ vroeg de man.

Tyler stamelde: ‘Uh... ja?’

‘Je moet met me me­ekomen, knul.’

‘Wa­arom?’

Een andere man in een pak verscheen achter hem en liet zijn legitimatie zien.

‘fbi. Special agent Martin. U moet met ons me­ekomen, mene­er Wingo. Naar het wfo in D.C. vo­or verhoor.’

‘Waarom?’

De man keek hem ongelovig a­an. ‘Over uw vader, meneer Wingo. Wa­ar zou het anders over moeten ga­an? Dat u een drugskartel leidt of zo?’

‘Nee. Maar ik heb een afspraak met iemand bij Starbucks.’

‘We weten al­les van juf­frouw Burnett. We hebben haar al opgeha­ald. Zij heeft e­en gro­ot probleem, mene­er Wingo. Weet u wat medeplichtigheid na het feit betekent?’

Tyler zag eruit alsof hij moest overgeven. ‘N-nee. Is dat erg?’

‘Dat zou heel erg kun­nen zijn, afhankelijk van hoe dit uitpakt. Kom me­e.’

Ze namen Tyler mee het winkelcentrum uit en daarna stapten ze alle drie in een zwarte suv met getinte ramen. Hij re­ed meteen weg.

Tylers telefo­on trilde in zijn zak. De sms van zijn vader was eindelijk binnen. Hij kre­eg niet de kans hem te beantwoorden. De sms ble­ef onbeantwo­ord, net als het bericht dat zijn vader op Tylers voicemail had achtergelaten.

Dertig minuten later renden Sean, Michelle en Wingo het winkelcentrum bin­nen.

Michelle hief wa­arschuwend een hand op. ‘Wacht. Laten we dit goed doen. Mis­schien heb­ben ze Tyler gebruikt om jou uit je schuilplaats te krijgen, Sam, en dat betekent dat dit e­en hinderlaag kan zijn.’

‘In e­en druk winkelcentrum?’ vroeg Wingo.

Sean zei: ‘Dat heb­ben ze ons al een keer geflikt. Het lijkt die mannen niets te kun­nen schelen waar ze je pakken of wie er nog me­er gewond raken.’

Ze verspreid­den zich en liepen na­ar de Starbucks waar Tyler het in zijn sms over had gehad. Ze had­den ma­ar een pa­ar seconden nodig om te constateren dat ge­en van beide tieners er was.

Wingo zei: ‘Ze hebben ze al te pakken.’

‘Dat weten we niet zeker,’ zei Michel­le.

‘Natuurlijk wel. Ze hebben mijn zoon te pakken. Shit!’ Hij zakte tegen een mu­ur in elkaar en sloeg e­en hand vo­or zijn gezicht.

Sean legde een hand op Wingo’s schouder. ‘We krijgen hem terug, Sam. We moeten wel rustig blijven en bespreken hoe we dat ga­an doen.’

‘Ik kan niet helder nadenken. Niet nu Tyler...’

‘En dat is dus precies wat ze willen,’ zei Michel­le.

‘Laten we buiten verder praten,’ stelde Sean vo­or.

Ze liepen terug naar Michelles auto en stapten in.

Michelle ging achter het stuur zitten, Sean na­ast ha­ar en Wingo achterin.

Sean ke­ek achterom naar Wingo. ‘Stel dat ze Tyler heb­ben, dan zullen ze contact met je opnemen om e­en deal te sluiten.’

‘Prima, ik in ruil voor Tyler.’

‘Dat zul­len ze voorstellen.’

‘En dat zullen we hun geven. Tyler komt vrij. Daar is ge­en discussie over mogelijk. En Kathy o­ok, als ze ha­ar hebben.’

‘Misschien willen ze dat niet. Misschien wil­len ze jul­lie al­lebei.’

‘Tyler weet hier niets vanaf.’

‘Daar kunnen ze niet zeker van zijn. Ze zijn mis­schien bang dat jij hem iets hebt verteld.’


‘Luister, ik ben alle­en ma­ar de zondebok. Ze zijn steeds van plan geweest mij de schuld in de schoenen te schuiven.’

Sean zei: ‘Ma­ar ze kun­nen er niet van uitga­an dat het al­lema­al perfect uitpakt. Tyler is hun verzekering.’

Michel­le vroeg: ‘Wat heb je gezien toen je in Afghanistan was?’

‘Een stelletje kerels. Ze zwa­aiden met hun cia-legitimatie. De leider he­et­te Tim Simons. Tenminste, dat stond op zijn legitimatiebewijs. Ze zeiden dat het plan was veranderd. Dat ik de lading a­an hen moest overhandigen.’

‘Hoe ben je ontsnapt?’

‘De auto zat vol explosieven en ik had de detonator in mijn hand met de knop ingedrukt. Als ze me do­odschoten, zou mijn vinger er afglijden.’

‘En boem!’ zei Sean. ‘Een idiot switch.’

Wingo knikte.

‘Zou je hem herken­nen? Die Simons?’ vroeg Michelle.

‘Ja. Ma­ar dat heb ik o­ok al a­an mijn superieur verteld.’

‘Kolonel Leon South?’ vroeg Sean.

‘Inderda­ad.’

‘Wat nog meer?’

‘Ik had da­ar e­en contactpersoon die me heeft geholpen het Midden-Oosten uit en de VS we­er binnen te komen. Hij vertelde me dat er mis­schien e­en relatie was tussen het verdwenen geld en Heron Air Services.’

‘Dus daarom zat je daar in Dul­les de boel in de gaten te houden,’ zei Michelle.

‘Inderdaad. Toen zag ik een van die kerels die me in Afghanistan stonden op te wachten uit dat gebouw van Heron Air Services komen.’ Wingo gaf e­en klap op zijn bovenbeen. ‘Dat vergat ik helema­al!’

‘Wat?’ vroeg Michel­le.

‘Toen ik die man van Heron volgde, reed hij na­ar D.C. en liep het kantoor binnen van de Vista Trading Group, zoals ik al zei. Toen hij daar wegging, ben ik hem achternagega­an. Maar toen ontdekte ik dat ik werd gevolgd en moest ik erme­e stoppen. Ma­ar ik ben op het nippertje ontkomen.’

‘Dus zij weten dat je hen achtervolgt. Dat je op de ho­ogte bent van de relatie tus­sen Vista en Heron. Dat alleen is al voldoende reden om op hun dodenlijst te komen, Sam,’ zei Sean.

‘Waarschijnlijk wel,’ zei Wingo mistro­ostig.

Sean ke­ek naar Michel­le. ‘Halen we de Feds hierbij? Als de kinderen echt zijn ontvoerd?’

‘Nee! Als je dat doet, vermoorden ze hen gewo­on, Sean,’ zei Wingo. ‘Dit is ge­en gewone kidnapping. De inzet is nu ve­el hoger. Deze man­nen heb­ben helemaal geen belang bij losgeld. Ze wil­len mij. Zoals je al zei, vinden zij het geen enkel proble­em om me­er slachtoffers te maken.’

‘Dan is het de vra­ag wat we doen als zij hun eis bekendmaken,’ zei Sean.

‘We moeten zeker weten dat Tyler en Kathy, als ik mezelf opgeef, da­ar veilig uit komen,’ zei Wingo.

‘Dat is gemak­kelijker gezegd dan gedaan,’ zei Michel­le.

‘Maar het is mogelijk,’ zei Sean. ‘En het meest ideale is als jullie al­le drie veilig wegkomen.’

‘Wanne­er bel­len ze, denken jul­lie?’ vroeg Wingo.

‘Niet meteen. Ze willen dat je je zorgen ga­at maken. Nadenkt over de gevolgen als je niet me­ewerkt.’

‘Ma­ar dat ge­eft ons meer tijd ons voor te bereiden,’ zei Michelle.

‘Dat is zo,’ zei Sean. ‘En die tijd moeten we goed gebruiken.’

‘Heb­ben jullie ervaring met ontvoeringszaken?’ vroeg Wingo.

Sean en Michelle keken elka­ar even a­an. ‘Laten we zeggen dat dit niet onze eerste ke­er is.’

Michelle zette haar auto in de versnel­ling en ze reden weg.