48

Michelle zou een operatie no­oit op deze manier hebben gepland. Het was veel te snel en losjes, met te weinig voorbereiding en zonder echte afweging van de voors en tegens. En er was geen echt plan b voor het geval er iets onverwachts gebeurde. Haar schuilplaats had verschillende zwakke plekken die een man als Sam Wingo stuk voor stuk met zijn ogen dicht zou kunnen ontdekken.

Ze zat op vier meter hoogte in een vork van een boom met haar sluipschuttersgeweer en beschreef hiermee brede cirkels over het landschap. Sean nam zijn positie in vlak bij de plaats waar vader en zoon elkaar volgens hen zouden ontmoeten. Maar daar konden ze zich heel erg in vergissen. En misschien vergisten ze zich nog erger en was deze visstek hun ontmoetingsplaats helemaal niet.

Zij en Sean communiceerden met elkaar via een oortje. Het was net alsof ze weer voor de Service werkten. En op een bepaalde manier leek het inderdaad alsof ze aan persoonsbeveiliging deden. Ze was niet van plan Sean of Tyler iets te laten gebeuren. En ze was nog steeds niet zeker van Sam Wingo. Met hem kon het twee kanten op. En afhankelijk van de kant die hij had gekozen, zou ze misschien op hem moeten schieten. In het bijzijn van zijn zoon.

Michelle keek naar haar wijsvinger om de trekker en vroeg zich af of ze dat wel kon. Maar ze wist het antwoord al. Dat kon ze. En dat zou ze doen. Op dit moment was Sean haar protegee en zij zou een kogel voor hem opvangen als dat nodig was.

Via haar oortje hoorde ze Sean zeggen: ‘Ik zag iets. Maar ik kon niet zien wat het was. Alleen een flits.’

‘Waar?’

Hij gaf haar de coördinaten en zij zwaaide haar telescoopgeweer in die richting.

Ook zij zag iets. Het flitste in en uit het zicht tussen de bomen door. Toen had ze hem in het vizier. ‘Het is Tyler,’ zei ze.

Ze waren dus naar de juiste plaats gekomen.

‘En zijn vader?’

Michelle scande de omgeving. ‘Nog niet gezien.’

‘Hij zal de omgeving nu wel verkennen.’

‘Dat is precies wat ik nu aan het doen ben,’ zei een stem.

Sean wilde zich omdraaien, maar de stem zei: ‘Niet doen!’

Sean verstijfde.

Michelle fluisterde in zijn oortje: ‘Tien meter rechts van je, achter die eik. Kan niet bevestigen dat het Wingo is.’

Sean knikte amper zichtbaar.

‘Waar is je partner?’ vroeg de stem. ‘Ik wil haar nú zien.’

Sean zei: ‘Waarom, Sam? Wil je ons allebei doodschieten?’ Dit zei hij op luide toon.

‘Wie ben jij?’ vroeg Wingo, die vanachter de eik zojuist een heel klein stukje van zichzelf had laten zien.

‘Iemand die probeert je zoon te helpen.’ Sean voegde er heel luid aan toe: ‘Klopt dat, Tyler?’

‘Kop dicht!’ snauwde Wingo. ‘Anders schiet ik een kogel in je been.’

‘Je bent hier toch gekomen om Tyler te spreken? Hij is daar. Tyler, kom er maar bij.’

‘Ik zei, kop dicht!’ schreeuwde Wingo, die met zijn pistool op Sean gericht achter de eik vandaan kwam.

Michelle zei in Seans oortje: ‘Ik heb hem onder schot, Sean.’

Hij schudde even met zijn hoofd en Michelles hand bewoog bij de trekker vandaan. ‘We hadden je nu kunnen uitschakelen, Wingo. Maar daarom zijn we niet hier.’

‘Onzin!’

‘Dan is hier het bewijs,’ zei Sean.

Michelle vuurde een kogel af die een tak schampte die vijf centimeter boven Wingo’s hoofd hing. Hij viel dertig centimeter bij hem vandaan op de grond. Wingo sprong terug achter de boom.

‘Geloof je ons nu?’ vroeg Sean.

‘Papa, papa!’

Tyler rende naar de open plek en bleef abrupt staan toen hij Sean zag. ‘Wat doe jij hier?’

‘Proberen je vader over te halen me niet dood te schieten.’

Tyler keek om zich heen. ‘Papa! Papa, ben jij hier?’

Sean wist waarom Wingo aarzelde. ‘Als jij tevoorschijn komt, zal ik mijn partner ook zeggen dat ze tevoorschijn komt, Wingo. We zijn hier écht om te helpen.’

Tyler voegde eraan toe: ‘Dat is zo, papa. Ze hebben me al heel erg geholpen.’

Even later verscheen Michelle aan de rand van de open plek, met de loop van haar scherpschuttersgeweer naar beneden gericht.

Sam Wingo zag dit en kwam langzaam achter de eik vandaan.

Ze keken elkaar allemaal aan.

Sean zei: ‘Uh, misschien wil je je zoon omhelzen, Sam, alleen maar om hem te bewijzen dat je geen geest bent?’

Vader en zoon bleven elkaar een onmogelijk lange tijd aankijken. Daarna stopte Wingo zijn pistool in de holster en spreidde zijn armen wijd uit.

Tyler rende naar hem toe. De twee omhelsden elkaar heel lang en de tranen biggelden over hun wangen.

Michelle liep dichter naar Sean toe en zei zacht: ‘Deze zaak is zojuist wel heel erg gecompliceerd geworden.’

Hij knikte. ‘Dat is het gezicht van een man die erin is geluisd en niet weet wat er in vredesnaam aan de hand is.’

‘Wat betekent dat hij misschien niet méér weet dan wij.’

‘Misschien. Maar nu kunnen we het hem in elk geval vragen.’

Eindelijk liet Wingo zijn zoon los, maar hij hield één arm beschermend om Tylers schouders geslagen. Hij veegde de tranen van zijn wangen, terwijl de iets beschaamde Tyler hetzelfde deed.

Wingo liep naar Sean en Michelle. ‘Hoe zijn jullie hierbij betrokken geraakt?’

‘We zagen je zoon over straat rennen op een donkere, stormachtige avond, vlak nadat het leger hem had verteld dat je dood was,’ zei Michelle. ‘Volkomen toevallig.’

Wingo knikte langzaam. ‘Bedankt dat je me niet hebt doodgeschoten toen ik uit mijn dekking kwam.’

‘Graag gedaan.’

‘En jij bedankt dat je mij niet hebt doodgeschoten,’ zei Sean tegen Wingo.

‘Papa, je ziet er... anders uit,’ zei Tyler.

Wingo wreef over zijn kaalgeschoren schedel en pas gegroeide baard en zei: ‘Dat moet wel als er mensen naar je op zoek zijn.’

‘Welke mensen?’ vroeg Sean.

‘Goede vraag!’ zei Wingo bits.

‘Je eigen mensen?’ vroeg Michelle. ‘Het leger? Je hebt kennelijk een enorme puinhoop gecreëerd in het Pentagon en het Witte Huis.’

‘Was niet de bedoeling dat het zo zou lopen.’

‘Hoe dan wel?’

‘Dat is geheime informatie.’

Sean keek teleurgesteld. ‘Na alles wat je hebt meegemaakt, hou je je nog steeds aan die geheime onzin?’

‘Luister, ze kunnen me voor de krijgsraad slepen omdat ik dit nu met je bespreek.’

‘Heb je naar het nieuws geluisterd?’ vroeg Michelle.

Wingo knikte.

‘Dan weet je dat er nu heel veel niet meer geheim is.’

‘De dhs vertelde ons over die ruim tweeduizend kilo aan euro’s.’

‘Ter waarde van meer dan één miljard dollar die je op de een of andere manier bent kwijtgeraakt,’ zei Michelle.

Tyler keek naar zijn vader. ‘Is dat waar, papa?’

Wingo keek ongemakkelijk van Michelle naar zijn zoon, maar hij zei niets.

‘Als we gaan samenwerken,’ zei Sean, ‘maken we misschien wel vorderingen.’

‘Maar je zei dat de dhs jullie op de hoogte heeft gebracht. Dus werken jullie met hen samen.’

‘Nee. En we zijn ook bij de fbi geweest. En bij de president,’ zei Michelle. ‘En we hebben besloten niet met hen samen te werken. In elk geval nog niet.’

Wingo leek van slag. ‘Jullie hebben de president gesproken? Hierover?’

‘Op zijn lange lijst met klusjes sta jij kennelijk bovenaan,’ zei Michelle. ‘Gefeliciteerd!’

‘Shit!’ zei Wingo en hij sloeg zijn handen voor zijn ogen. ‘Ik kan niet geloven dat dit allemaal echt gebeurt.’

‘Nou, het gebeurt dus wel,’ snauwde Sean. ‘En we zullen er iets aan moeten doen.’

‘Hoe dan?’ vroeg Wingo. ‘Wat kunnen jullie doen?’

‘Papa, het zijn detectives. Ze zaten vroeger bij de Secret Service. Ze zijn echt goed. Ze kunnen helpen.’

‘Ik weet niet zeker of iemand me kan helpen, knul.’

‘Je geeft het dus gewoon op?’ vroeg Michelle. ‘Nadat je helemaal vanuit Afghanistan hiernaartoe bent gekomen? Je laat dit dus ongestraft gebeuren?’

Tyler keek haar kwaad aan. ‘Mijn vader is niet iemand die opgeeft.’

‘Ik zeg ook niet dat hij zo iemand is, Tyler. Maar hij is de enige die daar antwoord op kan geven.’

Sean voegde eraan toe: ‘We willen je helpen, als je dat wilt.’

‘Waarom?’ vroeg Wingo. ‘Waarom zouden jullie je in een wespennest steken, terwijl het jullie probleem niet eens is?’

‘Volgens mij hebben we er allang ons probleem van gemaakt,’ zei Sean. ‘En we kunnen onze kop niet in het zand steken en hopen dat het vanzelf overgaat. Dus de enige manier om dit op te lossen, is onze informatie te delen en uit te zoeken hoe het zit.’

Tyler pakte zijn vader bij de arm. ‘Toe nou, papa. Je moet het doen!’

Een seconde later zei Michelle gespannen: ‘Er komt iemand aan.’