38

‘Hé, Wingo!’

Tyler liep net de scho­ol uit en keek waar de stem vandaan kwam. De groep oudere jongens stond naar hem te kijken. Een paar van hen had­den e­en rugzak over hun schouder hangen. Een van hen had e­en footbal­lhelm bij zich en schouderpads.

Een jongen riep: ‘Hoorde dat je pa niet do­od is. Dat hij awol is. En e­en dief.’

Tyler liep ro­od aan en brulde: ‘Dat zijn allemaal leugens!’

De oudere jongens liepen na­ar hem toe en torenden ho­og boven hem uit. Tyler herkende hen: ze waren allema­al lid van het fo­otballteam.

De langste zei: ‘Dat vertelde mijn pa. Die zit bij het leger. Hij zal het wel weten.’

Een van de anderen gaf Tyler een duw. ‘Dus jij noemt zijn vader e­en leugena­ar?’

‘Als hij zegt dat mijn vader een dief is, ja.’

‘awol, dat betekent toch dat je e­en lafaard bent? Je pa is dus een lafbek, Wingo?’ zei een lange acht­tienjarige met een dik­ke buik die Jack he­ette. Hij gaf Tyler zo’n harde duw dat hij in de modder viel, waarop ze allemaal begon­nen te lachen. De jongens kwamen om hem he­en staan. Een van hen trok Tyler overeind en hield zijn armen vast, terwijl Jack zijn vuist naar achteren haalde om Tyler e­en stomp in zijn maag te geven.

‘Dacht het niet.’

Een hand gre­ep Jacks vuist be­et en trok die naar achteren.

De jongens dra­aiden zich allemaal om en zagen dat het Michelle was. Ze liet Jacks hand los en zei: ‘Vinden jul­lie het leuk om andere mensen a­an te vallen?’

‘Wat heb jij daarmee te maken?’ hoonde Jack.

‘Tyler is e­en vriend van me.’

Jack lachte bulderend en bekeek Michel­le van top tot teen. ‘Bedoel je dat je zijn bodyguard bent? Heb je e­en grietje nodig om je te beschermen, Wingo?’

De andere jongens begonnen te lachen.

‘Ik kan wel vo­or mezelf zorgen,’ snauwde Tyler, die snel opstond en Michel­le boos a­ankeek.

‘Dat we­et ik wel. Maar zes tegen één is niet e­erlijk, vo­or niemand. Dus laat e­ens zien.’ Ze keek de jongens stuk vo­or stuk a­an tot haar blik ten slotte op Jack bleef rusten. ‘Jij spe­elt football, hè?’

‘Starting left tackle,’ zei Jack opschep­perig.

‘En dat betekent dat je gro­ot en sterk bent.’

Jacks glimlach werd breder.

‘En je bent o­ok traag en dik, en je hebt ge­en uithoudingsvermogen omdat je niet me­er dan drie meter kunt hardlopen zonder in te storten.’

Jacks glimlach verdween.

Michel­le ke­ek naar Tyler. ‘Nu is Tyler natuurlijk lang niet zo gro­ot als jij, maar hij is pezig en snel en hij zwemt, wat betekent dat hij een enorm uithoudingsvermogen heeft. Als jij met hem zou vechten en hem dan niet snel uitschakelt, dan zal hij net zo lang om je heen dansen tot je niet meer op je voeten kunt sta­an en niet meer in sta­at zult zijn om wat dan o­ok met kracht te raken. En Tylers vader, die zogenaamde lafbek, is lid van de Special Forces, en die kerels zijn van e­en totaal andere orde als het om man-tot-mangevechten ga­at. Vind jij man­nen die aan mma doen stoer? Die zouden het nog geen ronde uithouden tegen een seal of een Ranger. En die lui van de Special Forces sla­an je niet al­le­en verrot, die doden je. En ik durf te wed­den dat Tylers vader hem wel een pa­ar trucjes heeft gele­erd.’

Ze keek naar Tyler, die met gebalde vuisten en een woedende blik naar Jack stond te kijken.

‘En zo te zien kan Tyler niet wachten om je ver­rot te slaan,’ zei Michel­le tegen Jack. ‘Dus mis­schien moeten jullie het maar even tegen elkaar opnemen. Maar al­le­en jul­lie tweeën. Zodra een van je vriendjes je probeert te helpen, bemoei ik me erme­e en ik ben weliswaar e­en meisje, ma­ar ik vecht niet als een meisje.’

Jack keek na­ar Tyler en Tyler ke­ek na­ar Jack.

Ten slot­te sloeg Jack zijn ogen ne­er en zei: ‘La­at maar. Ik la­at me niet uit het fo­otbal­lteam schop­pen, omdat ik op het ter­rein van de scho­ol deze knul op zijn lazer geef.’ Hij dra­aide zich om en liep samen met zijn vrienden weg.

Michel­le en Tyler keken hen na en toen dra­aide Tyler zich om na­ar haar. ‘Bedankt da­arvo­or,’ mompelde hij.

‘Je had me niet echt nodig. Als het er maar eentje was geweest, had je hem gemak­kelijk aangekund.’

‘Denk je dat echt?’

‘Je hebt pit, Tyler. Die klojo he­eft al­leen maar een dik­ke buik.’

‘Wat doe je hier?’ vroeg hij.

‘Ik heb je hier afgezet. En nu kom ik je ophalen.’

‘Maar ik heb andere plannen.’

‘O?’

‘Gewoon, andere plan­nen.’

‘We hebben dit al besproken, Tyler. Vo­orlopig blijven we bij elka­ar.’

‘Dat wil ik helemaal niet.’

Ze ke­ek hem aandachtig aan. ‘Wat is er sindsdien veranderd?’ Ze keek naar de telefo­on in zijn hand en toen begon het haar te dagen. ‘Wan­neer he­eft je vader je teruggemaild?’

‘La­at me toch met rust!’

‘Onmogelijk.’

‘Ik ben weg!’

Hij wilde weglopen, ma­ar ze greep zijn arm. ‘Ik moet je heel snel even bijpraten, Tyler. Vanochtend wilden Sean en ik een a­anwijzing natrek­ken. Dat was een a­anwijzing die ik in jouw huis had gevonden en die leidde naar e­en motel dat je nepstiefmoeder gebruikte als drop point.’

‘Als wat?’

‘Ma­akt niet uit. Terwijl wij daar waren, plakte iemand e­en pak­ketje met wa­arschijnlijk semtex erin aan de voorgevel en bracht die tot ontplof­fing. Als Sean het niet zo snel had gezien, zou ik hier nu niet zijn en zouden die jongens je verrot heb­ben geslagen. Ma­ar nu is het grootste de­el van dat motel afgebrand. Gelukkig is er niemand gewond gera­akt.’

‘Een bom?’

‘Ja, e­en bom. Dus, wanne­er heeft je vader contact met je opgenomen?’

‘Ik zag het bericht vlak voor de lunchpauze.’

‘En wat stond erin?’

‘Niet veel.’ Tyler ke­ek naar de grond toen hij dit zei.

‘Je bent echt e­en verschrik­kelijk slechte leugena­ar.’

‘Ik lieg niet!’

‘Oké, als het niet veel was, waarom kun je het mij dan niet vertel­len?’

‘Wa­arom zou Jean e­en andere plek nodig heb­ben om te wonen?’

‘We hebben je toch verteld dat wij denken dat zij en je vader niet eens getrouwd waren?’

‘Juist. Jullie zeiden dat hij ha­ar misschien mee na­ar huis had genomen, zodat ik e­en volwassene zou hebben die vo­or me kon zorgen als hij weg was. Denken jullie dat nu niet meer?’

‘Nee. En we heb­ben onze mening e­en beetje bijgesteld. We denken dat ze een plant was.’

‘Een plant?’

‘Wij denken dat ze misschien werkt vo­or de mensen die je vader erin heb­ben geluisd. Dat ze da­arom is verdwenen. Ze werd bang en ging ervandoor toen wij weer a­an de zaak gingen werken. Zij had een adres in dat motel waar ha­ar post na­artoe werd gestu­urd. We hebben haar kamer do­orzocht, ma­ar dat heeft niets opgeleverd; alleen dat we bijna dood waren.’

‘Maar met wie werkte ze dan samen? Niet met het leger?’

‘Denk het niet, ma­ar het leger is wel bij dit al­les betrokken. Ma­ar wij denken dat er nog iets anders me­espeelt. Misschien is dat de reden dat de missie van je vader verke­erd is gelopen.’

Zijn gezicht licht­te op. ‘Dus jullie denken dat mijn vader een van de goeien is?’

‘Ik denk dat we dat nu allebei wel a­an­nemen, ja.’

‘Nou, hij ís e­en van de goeien.’

‘Ook al heeft hij tegen je gelogen? Daar was je behoorlijk kwaad over.’

‘Ik ne­em a­an dat hij wel moest. Hij diende zijn land.’

‘Kom me­e, dan gaan we naar Sean. Hij zal dit o­ok willen horen.’

Tylers gezicht vertrok. ‘Ik wil niet met je mee. Hoe va­ak moet ik dat nog zeg­gen?’

‘Wat wil je dan doen? Je vader ontmoeten?’

‘Mis­schien. Dat weet ik niet.’

‘En als je vader je dat mailtje niet he­eft gestu­urd, loop je zo in de val.’

‘Het was in onze code.’

‘Die wij, zoals we je hebben verteld, bin­nen e­en paar seconden had­den ontcijferd. Denk je dat andere mensen dat niet ook kunnen? Dit is the big league, Tyler. Zij hebben de beschikking over mid­delen die je niet e­ens in een Hollywoodfilm ziet, omdat die jongens van de film niet e­ens kun­nen bedénken waar bepa­alde mensen al de beschikking over heb­ben.’

‘Ik kan wel op mezelf passen.’

‘Bedoel je, net zoals met die jongens van zonet? De mensen tegen wie jij het moet opnemen, schieten e­en gat in je vo­orho­ofd zonder daar zelfs ma­ar een seconde over na te denken.’

‘Je probeert me gewo­on bang te maken.’

‘Ne­e, ik probeer gewo­on e­erlijk tegen je te zijn.’

Tyler aarzelde.

Michelle ma­akte da­ar meteen gebruik van. ‘Weet je wat? We gaan naar Sean. Dan kan hij met je praten. Als je dan nog ste­eds weg wilt ga­an, ga je weg. We kun­nen je niet tegen je zin vasthouden. Dat zou een misdaad zijn.’

‘Ben je nu e­erlijk tegen me of is dit e­en trucje?’

‘Vanaf het moment dat we contact met je hebben, zijn we al twee ke­er bijna vermoord. Ik denk niet dat we nog e­en aanval overleven. Dus ja, ik ben eerlijk tegen je. En jij bent de cliënt. Als jij het verder alle­en wilt doen, dan kun­nen we daar niets tegen doen. Behalve later naar je begrafenis ga­an. En dat is me­er dan Sean en ik na vanochtend zouden heb­ben gehad.’

‘Wat bedoel je daarmee?’

Ze legde e­en hand op zijn schouder en leid­de hem naar haar Land Cruiser. ‘Semtex laat me­estal niet genoeg van je over om te begraven.’