5 juli 1905

Ik heb overwogen om Hansine te verbieden hier in huis Engels te spreken en ik denk dat ze me zou gehoorzamen Ze heeft nog ontzag voor me en is een beetje bang voor me, maar niet half zo bang als voor Rasmus Maar ik verbied het niet, omdat ik weet dat ik Mogens en Knud de beste kansen moet geven Zij moeten Engels leren, want zij moeten hier wonen, misschien wel hun hele leven

Hansine brengt Mogens naar de school twee straten verderop, in Gayhurst Road Hij wil liever alleen, en over een poosje laat ik hem ook wel gaan, maar nu liever nog niet Ze moppert binnensmonds, want ze heeft vreselijk last van buikpijn als ze de oude dame op bezoek heeft Ik blijf thuis bij Knud, neem hem op schoot en vertel hem een verhaaltje Vroeger was dat voor allebei de jongens H C Andersen, maar toen ik uit Denemarken wegging, heb ik ook Andersen achtergelaten Opeens zag ik in hoe wreed sommige verhalen zijn 'Het meisje dat op het brood ging staan', over de kleine Inger die haar hele leven in de brouwerij van het moerasvrouwtje moest slijten, onder de grond, alleen omdat ze trots was op haar nieuwe schoenen Het was mijn moeders lievelingssprookje, maar mij stond het tegen

'De tondeldoos' was ook vreselijk, net als 'Het kleine meisje met de zwavelstokken', en daarom vertel ik de jongens tegenwoordig zelfverzonnen verhalen Op het ogenblik is het een vervolgverhaal over een jongetje dat Jeppe heet; hij heeft een vriendje dat alles kan toveren Vanmorgen kwamen we bij het gedeelte waarin het tovervriendje op een nacht alle groene aanslag van de koperen daken in Kopenhagen poetst, en als Jeppe de volgende morgen wakker wordt, hebben ze een heldere roodgouden glans

Als Hansine terug is, ga ik erop uit Ik zet mijn hoed op en trek het jak aan dat mijn dikke buik bedekt, met daar weer overheen een cape, in de hoop dat de mensen niet zien dat ik in verwachting ben, al weet ik dat het wel zichtbaar is Dan ga ik wandelen, hele einden Ik loop Lavender Grove en Wilman Grove helemaal uit tot London Fields en naar Victoria Park, soms naar Hackney Downs of De Beauvoir Town, allemaal namen die ik niet eens kan uitspreken Meestal houd ik de straten aan, en dan bekijk ik de huizen, de kerken en de grote gebouwen, maar soms loop ik op het gras in het moeras of langs het kanaal Het is eigenlijk te warm voor een cape, maar als ik die niet om had zou ik me zo schamen voor mijn figuur dat ik de deur niet meer uit kwam

Hansine maakt tussen de middag smorrebred, maar zonder roggebrood is het niet zoals het hoort Ik zou net zo lief niet eten, maar omwille van haar, en van de baby, dwing ik me ertoe Als ik 's middags niet voor de tweede keer uit wandelen ga, en dat doe ik weleens, dan ga ik in de salon in de erker zitten Ons huis aan Lavender Grove staat in een rijtje van negen huizen, die aan elkaar zijn gebouwd Erg mooi is het niet, in feite is het een van de lelijkste huizen die ik ooit heb gezien, niet hoog genoeg en opgetrokken uit grijze steen met grof sierwerk en houten kozijnen Boven het portiek aan de voorkant prijkt een grappig stenen hoofdje met een kroon erop, en twee eendere kopjes boven de ramen op de bovenverdieping Ik zou best willen weten wie het zijn of wie ze moeten voorstellen, die meisjes met die kroontjes op Maar het huis heeft wel deze erker en een voortuintje met een heg Ik wil geen vitrage voor de ramen, wat Hansine ook zegt, want anders zou ik niet naar buiten kunnen kijken als ik hier mijn naaiwerk zit te doen Lang voordat ik naar school ging heeft moeder me naaien geleerd, en ik vond het verschrikkelijk Ik had een hekel aan vingerhoeden - ik weet nog hoe vreselijk ik het vond om op mijn verjaardag een vingerhoed te krijgen! -, maar wat ik nog erger vond, was als ik me met de naald in mijn vinger prikte Toch ben ik nu blij dat ik het kan Ik kan het beter dan Hansine Ze kijkt altijd met grote ogen naar mijn kleine steekjes en de zorg waarmee ik de kleren van de jongens verstel Soms haalt zij Mogens uit school, soms doe ik dat Zij is vandaag gegaan, op de terugweg van de manufacturenhandel in Mare Street, waar ze garen voor me heeft gekocht Toen zij en Mogens thuiskwamen, spraken ze Engels met elkaar Ze deed een heel verhaal, want ze had een avontuur beleefd Toen ze langs London Fields liep, zag ze een eindje verderop een oude man uit de kroeg komen; hij zwalkte over het trottoir Ze deed haar best om niet tegen hem op te botsen, maar toen ze een stap opzij deed, viel hij met een klap tegen de muur en zakte bewusteloos in elkaar

Hansine schrok geweldig en toen ze bij hem neerknielde om aan zijn polsslag te voelen of hij nog tekenen van leven vertoonde, ontstond er een oploopje Natuurlijk was er geen politieagent of dokter te bekennen Die zijn er nooit als je ze nodig hebt Hansine wist zeker dat hij dood was Even later kwam er een jonge vrouw aan, die een luide gil slaakte toen ze de man zag Ze vertelde dat ze als dienstbode werkte in het huis waar hij kostganger was Iedereen deed heel opgewonden, dat was te verwachten, en sommigen zeiden dat het van de warmte kwam, maar de jonge vrouw zei nee, de sterke drank was hem eindelijk fataal geworden Hansine beloofde dat ze bij haar zou blijven tot er hulp kwam, en dat heeft ze gedaan, waardoor ze te laat bij school was

'Ik hoop dat je dat allemaal niet aan kleine Mogens hebt verteld,' zei ik, 'over dronken oude kerels die op straat neervallen'

'Natuurlijk niet,' antwoordde ze, 'zoiets doe ik heus niet '

Maar ik weet niet of ik haar moet geloven Voor vrouwen van haar stand is zo'n voorval alleen maar een spannend verzetje, en ze kunnen zoiets niet voor zich houden

Ik zei dat ik er niets meer over wilde horen, maar ze ging gewoon door en vertelde alles tot in de kleinste bijzonderheden, waar de jongens bij waren 'Nu is het welletjes,' zei ik en legde mijn handen tegen mijn oren 'Het komt vast in de krant,' zei ze, wat koren op mijn molen was 'Nou,' zei ik, 'daar heb je dan niet veel aan, hè, zelfs al was het een Deense krant' Ze werd zo rood als een geranium en hield haar handen voor haar buik, die bijna even dik en rond is als de mijne Ze vindt het vreselijk als iemand haar eraan herinnert dat ze niet kan lezen en schrijven, maar ik keerde haar gewoon de rug toe Wat kan mij het schelen Ik geef nergens meer om, alleen om mezelf - o, en om de dochter die ik verwacht natuurlijk