56

Datum:

27 september 2003, 18:40 uur

Locatie:

SOS-kinderdorp Lahore, Pakistan

ELLES

Madina, een van de meisjes uit het SOS-kinderdorp, gaat trouwen. Het is een belangrijk moment, omdat ze haar gezin en haar dorp zal verlaten om met een haar nu nog onbekende man mee te gaan. Het is een naar islamitisch gebruik gearrangeerd huwelijk, dus de familie heeft de bruidegom uitgezocht. Maar het meisje moet wel toestemming geven, anders vindt er geen huwelijk plaats. Een bruiloft in Pakistan duurt veel langer dan een dag. Het blijkt dat er twee weken voor de echte bruiloft iedere avond al een beetje feest wordt gevierd. De oudste meiden uit het dorp komen dan samen om liedjes en dansjes in te studeren, jurken in elkaar te zetten en de handen met henna te versieren. De liedjes en dansjes zullen op zaterdagavond, de vooravond van de officiële plechtigheid, worden opgevoerd.

En dan is het zaterdag. Ik zit ondertussen al goed onder de henna. De hele nacht heb ik mijn handen niet mogen wassen omdat er de mooiste creaties op geschilderd zijn. De modderachtige substantie moet intrekken en mag er pas na een nacht slapen afgespoeld worden. Ik heb geen idee hoe lang de oranjebruine figuurtjes op mijn handen zichtbaar blijven. Ik heb me voor de gelegenheid ook in een Pakistaans pakje laten hijsen: een wijde broek met een kruis tot op mijn knieën, een jurkje eroverheen en van dezelfde stof een grote sjaal die ik nonchalant over mijn schouders naar achteren laat hangen.

Om negen uur ‘s-avonds worden we door een paar meiden uit het dorp opgehaald. Het gaat zo beginnen. In de tuin van het kinderdorp zijn matten op de grond gelegd en de meeste meisjes hebben er al op plaatsgenomen. Een van de meiden slaat op een trommel, de rest zingt enthousiast de ingestudeerde liedjes. Om elf uur is het zover. De bruidegom en zijn familie zijn ook in het dorp gearriveerd (iets wat ook vrij modern is, omdat ze elkaar meestal alleen op de dag waarop de handtekeningen worden gezet, in dit geval de zondag, te zien krijgen).

Met veel bombarie worden ze onthaald. De vrijgezelle vrienden van de bruidegom dansen fanatiek om hem heen. Een drumbandje maakt het feest compleet. Een van de mannen gooit continu geld naar het hoofd van de bruidegom om hem een ‘rijk’ leven toe te wensen. Nadat het ontvangstritueel is afgerond, neemt hij plaats op een stoel. Maar waar is de bruid? We hebben haar de hele avond nog niet gezien.

De spanning is van het gezicht van de bruidegom af te lezen. Wat moet dit een heftig moment zijn, de eerste ontmoeting met zijn aanstaande bruid.

Dan, rond twaalven, komt Madina naar buiten. Ze is prachtig gekleed in een gele glitterjurk. Haar hoofd is bedekt met een grote doek en haar gezicht is niet zichtbaar. Ze wordt door haar moeder en een vriendin naar haar stoel begeleid. Eerbiedig neemt ze plaats naast haar aanstaande. Tot onze verbazing blijft ze zich verschuilen onder de doek. Ze kan haar aanstaande man dus niet zien, al weet ze dat ze naast hem zit. Ook hij doet geen poging haar aan te kijken. Het blijkt erbij te horen. Het bruidspaar mag elkaar vanavond nog niet zien. Wat moet dat een verschrikkelijk spannend gevoel zijn.

Een van de oudste zussen komt aangelopen met een schaal zoetigheden. Een voor een krijgen ze stukjes in hun mond gestopt. Dit zal ze een voedzaam leven geven. Na een uur is het feest voorbij en wordt de bruid weer naar binnen gebracht. Morgen zal het haar grote dag zijn. Dan mag ze haar gezicht opmaken, een mooie jurk aantrekken en gaat ze na de huwelijksvoltrekking mee naar het huis van haar man.

De dag van de echte huwelijksvoltrekking is aangebroken. Om negen uur ‘s-avonds gaan we naar het schooltje bij het kinderdorp. Het heeft vandaag geregend, dus het feest wordt binnen gehouden.

Iets na negenen doen de bruidegom en zijn familie met veel bombarie hun intrede. Ook de vrijgezelle vrienden zijn van de partij en dansen wild om de bruidegom heen. De spanning is van het gezicht van de bruidegom af te lezen. Aan zijn ogen te zien heeft hij niet veel slaap gehad.

De mannen en de familie nemen plaats op het podium in de gymzaal, en met veel toeters en bellen worden er verschillende rituelen afgewerkt. Van de bruid is nog geen spoor te bekennen. De hele ceremonie van het zetten van handtekeningen tot en met de eerste felicitaties worden zonder bruid afgehandeld. Pas als alle puntjes op de i zijn gezet, mag de bruid erbij komen.

Madina is prachtig gekleed in een roodgouden bruidsjurk. Trots betreedt ze de zaal. Haar zusjes hebben haar prachtig opgemaakt. Ze ziet er zelfverzekerd uit, ze is duidelijk blij met haar beslissing. Ze neemt plaats naast haar man. Nog steeds kijken ze elkaar niet aan.

De vrouwen uit het gezin van de man tonen de meegebrachte bruidsschat, die gebruikelijk is in deze landen. Zonder bruidsschat geen huwelijk. Ze laten alle jurken zien die voor Madina zijn gemaakt en showen de meegebrachte sieraden aan de genodigden. Na enkele afrondende ceremonies, zoals het drinken van melk, aangeboden door de jongste zus van de bruid, en het in ontvangst nemen van de felicitaties, is het feest over. Dit is het moment van vertrek. Een emotioneel moment, omdat ze nu echt afscheid moet nemen van het SOS-dorp, haar SOS-moeder en al haar broertjes en zusjes. Tranen lopen over de wangen van de kersverse bruid en haar moeder. Al valt het afscheid zwaar, beiden zijn trots. De moeder heeft haar taak vervuld en haar dochter gaat een mooie toekomst tegemoet met haar man.