10

Datum:

30 mei 2003, 12:00 uur

Locatie:

Monaco, Côte d’Azur

ELLES

Na twee dagen in de Gorge du Verdon verruilen we de rust voor het mondaine leven van Monaco. Knalrode Ferrari’s, luxe jachten, bruisende champagne, kaviaar en twee globetrotters in een oud Volkswagentje onderweg naar China. Wat heeft dat met elkaar te maken? Total, een van onze sponsors, blijkt ook sponsor te zijn van de Grand Prix van Monaco. Een paar dagen eerder hadden ze ons gebeld met de vraag of we toevallig in de buurt van Monaco kwamen en of we dan interesse zouden hebben om naar de voorrondes van de Grand Prix te komen kijken. Daar waren we zeker in geïnteresseerd!

Als we Monaco via de kustweg binnenrijden, zien we verschillende campers met Formule 1-stickers langs de weg staan. “Onze bus valt straks niet eens op!” roept Michel bij het zien van de vele reclamestickers op alle wagens. We rijden verder en zien dan in de verte de haven liggen. De baai van Monaco ligt vol met de meest luxe jachten en speedboten. Monaco is sowieso al een verzameling van de rijken der rijken, met de Grand Prix als het hoogtepunt van het jaar. De Jaguars, Ferrari’s, Bentley’s en Maserati’s scheuren voorbij alsof het de normaalste zaak van de wereld is. “Misschien vallen we toch nog op met ons ouwe bakkie,” mompelt Michel. Als globetrotters onderweg naar China hebben we onszelf een taak gegeven: met de bus over het Grand Prix-circuit rijden in de hoop op te vallen bij de internationale pers, dat zou toch een leuke reclamestunt zijn.

We rijden de smalle straatjes door op weg naar de haven waaraan het circuit ligt. Het gonst van de drukte, twee dagen voor de aanvang van de testrondes. Overal hangen grote reclamevlaggen en fans fleuren het straatbeeld nog meer op door rond te lopen in de felgekleurde kleding van hun favoriete team. Monaco wordt wel de moeder der Grand Prix genoemd vanwege de sfeer en de entourage. We begrijpen meteen waarom, want Monaco is tijdelijk veranderd in één groot Formule 1-circus.

We rijden wat straatjes door en komen uit in een grote tunnel. Het is zo druk dat we nog voor het eind van de tunnel tot stilstand komen en tien minuten verplicht smog mogen happen. Als we de tunnel uit rijden komen we in de haven uit en staan we opeens midden op het circuit. We kijken onze ogen uit. Aan de ene kant liggen extreem luxe appartementengebouwen, aan de andere kant drijven de nog luxere jachten. De jetset kijkt ons, nippend aan glaasjes champagne, met een vreemde blik aan als we in ons oude busje langs komen pruttelen. Met een snelheid van vijftig km per uur kunnen we ons niet voorstellen dat hier over een paar dagen de Formule 1-bolides snelheden zullen halen van meer dan 250 kilometer per uur. In ons eigen Hippietempo rijden we verder.

Een parkeerplaats vinden blijkt onmogelijk, laat staan een plek om te overnachten. Daarom rijden we door naar Menton, een klein plaatsje op tien kilometer van Monaco, net voor de Italiaanse grens. Daar vinden we gelukkig snel een camping. De eigenares blijkt een bitse oude tante die niet zit te wachten op nog meer Formule 1-fans. Maar met zijn charmes weet Michel haar gelukkig een plekje te ontfutselen. De camping is voornamelijk bevolkt door racefans. Vlaggen van Ferrari en Williams voeren de boventoon op deze normaal gesproken zo groene camping. Een grote groep Duitsers is al druk in de weer met het braden van worsten en aan blikjes bier geen gebrek. Mannen in Ferrari-rode jassen of blauwe overalls lopen wild gebarend rond en discussiëren luid over de uitkomst van de wedstrijd van zondag. We kijken onze ogen uit.

We koken een hapje van de paar spulletjes die we bij ons hebben en genieten nog even na van de enerverende dag. Het Grand Prix-circus zal de volgende dag pas echt losbarsten, wanneer de Formule 1-teams hun oefenrondes zullen rijden. Wij gaan morgen op bezoek bij het appartement dat Total heeft geregeld voor de Grand Prix.

Het is een uur of acht als we wakker worden. We kleden ons snel aan en besluiten onderweg te ontbijten. Het zou zonde zijn als we iets van de races moeten missen. In tien minuten lopen we van de camping naar het centrum van Menton. Rijden naar Monaco is zinloos omdat het hele centrum voor het circuit is afgezet en er in een straal van vijf kilometer om het circuit geen parkeerplaats te vinden zal zijn. Bij de bushalte staan al horden racefans die, net zoals wij, onderweg naar Monaco zijn. “Zullen we proberen te liften?” oppert Michel. En voor ik het weet sprint hij naar het benzinestation aan het eind van de straat. Daar aangekomen begrijp ik zijn haast pas. In zijn beste Frans doet hij hard zijn best om aan een van de mannen die aan het tanken is uit te leggen dat wij op weg zijn naar Monaco en op zoek zijn naar een lift. Naast de man staat een prachtige zwarte Bentley, die zo glanst dat je naast de spiegels ook de portieren kunt gebruiken om te zien of je haar goed zit. Een prachtexemplaar dus. Michel fluistert in mijn oor: “Als we toch liften, laten we het dan ook goed doen!”

De man blijkt inderdaad naar Monaco te gaan, maar zal helaas zijn auto naar huis brengen om vervolgens op de brommer naar het circuit te gaan. “Rijden in een auto heeft geen zin,” zegt hij, “zelfs niet als je zo’n mooie auto hebt als ik.”

We lopen terug en gaan iets voorbij de bushalte staan om te liften. Mocht er snel een bus komen, dan pakken we die. Mocht het heel lang duren, dan proberen we alsnog een lift te krijgen.

Een half uur later, met duimen in de lucht en stralende glimlach, zijn we nog niets opgeschoten. Ook zijn er geen bussen gepasseerd. De moed zinkt ons al in de schoenen als er een gloednieuwe Renault cabriolet voor onze neus stopt. Een vriendelijke man vraagt ons of we een lift naar Monaco willen. Ik geef Michel even snel een opgeluchte knipoog voordat we samen achterin stappen.

De man, een arts uit Bordeaux, blijkt tijdens de race als eerste hulp-medicus te werken. Hij werkt al jaren bij de Grand Prix en schijnt nog een keer onze Jos Verstappen te hebben geholpen na een crash.

Omdat de man voor de organisatie werkt mag hij met een pasje het centrum in rijden. Nadat we nog een kennis hebben opgehaald, vraagt de man of we een exclusieve rit over het circuit willen maken. Daar zeggen we natuurlijk geen nee tegen! Wederom worden er pasjes te voorschijn gehaald en al snel rijden we over het afgezette en strengbeveiligde circuit. Met hoge snelheid duiken we als echte coureurs de beroemde tunnel in. De tribunes zitten al vol met fans die gespannen op de komst van de eerste Formule 1-auto’s zitten te wachten. We voelen ons de koning te rijk als we, deze keer pijlsnel, langs de overvolle jachten scheuren. Onze haren wapperen in de wind bij snelheden waar wij de komende maanden alleen maar van zullen dromen. Binnen de korste keren staan we naast het zwembad van Monaco, waar op dat moment de raceauto’s gekeurd en gecontroleerd worden. We springen uit de auto om een kijkje te nemen. Toevallig wordt op dat moment de auto van Jos getest. Met meetlatjes worden de afstellingen van de vleugels nauwkeurig vastgelegd en worden alle onderdelen van binnen en buiten bekeken. Zelfs het gehele motorblok wordt grondig geïnspecteerd. Een standaardprocedure, wordt ons verteld. De toegestroomde Hollandse fans verdringen zich rond de auto. De discussies over de kansen van Jos barsten los. We nemen afscheid van de twee artsen en bedanken ze voor de geweldige rit over het circuit.

Overal staan stalletjes opgesteld met Formule 1-prullaria. De restaurantjes zijn overvol en al ziet het er nog zo aantrekkelijk uit, we besluiten toch gewoon een supermarktje te zoeken. Te midden van alle drukte eten we een broodje en we vergapen ons aan de mix van jetset en racefans. Rond twee uur belt Total en we krijgen het adres van het appartement, waarvandaan we de race mogen aanschouwen. Total blijkt het appartement te delen met Yorin FM, dat vanuit hetzelfde appartement live verslag doet van de wedstrijd. Na een paar security-checks mogen we naar binnen. Het appartement ligt op de vierde verdieping en heeft een prachtig uitzicht over de haven, de pittstraat en het circuit. Een van de medewerkers van Total verwelkomt ons en we krijgen champagne. Het appartement is opvallend ingericht. Vooral een enorme kroonluchter trekt de aandacht. Verder is alles ton-sur-ton. Zelfs het roomkleurige bloemetjesbehang op de muren is op de ruime lichtroze zithoek afgestemd. Het maakt een nogal zoetige indruk. Het meest opvallend is de eigenares. Deze dame op leeftijd heeft de Grand Prix-verhuur opbrengsten van haar appartement duidelijk in haar uiterlijk gestoken. De strakgetrokken kattenogen, de opgepompte jukbeenderen, de opgespoten lippen en de bijzonder slanke taille vallen in het niet bij de enorme DD-borsten. Connie Breukhoven, pack your bags! Wat mij betreft hebben de verbouwingen de oude dame geen goed gedaan, maar ze wordt continu omringd door jonge mannen, die naast de gigantische borsten waarschijnlijk vooral haar geld aantrekkelijk vinden. Ze krijgt in ieder geval meer aandacht van de jonge mannen in het appartement dan ik!

Nog voor we alle indrukken hebben verwerkt, krijgen we een verzoek van een medewerker van Yorin FM om naar de studio te komen.

“Naar de studio? Hoe bedoel je?”

“Jullie zijn over twee minuten live in de uitzending!”

We vallen stil en slaan nog snel het glas champagne achterover.

Gedachten schieten door mijn hoofd. Meer dan een miljoen luisteraars, hadden ze dat niet wat eerder kunnen zeggen? Als ik maar niet weer een black-out krijg! Het zweet breekt me spontaan uit.

Met knikkende knieën lopen we de studio in waar we ontvangen worden door Menno, de presentator van het programma. Hij start nog even een lekker nummer uit de jaren tachtig, voordat hij zijn koptelefoon afzet.

“Zo, jullie zijn die mazzelaars die helemaal van Nederland naar China gaan rijden. Gave reis, lijkt me. Na dit nummer gaan we live en zal ik jullie vijf minuten interviewen. Zijn jullie er klaar voor?” Ondertussen krijgen we van een van zijn collega’s een enorme microfoon aangereikt. Testing, testing one, two. Testing one, two! Iedereen staat op klaar om de uitzending in te gaan. De ontspannen sfeer en de bemoedigende glimlach van Menno zorgen ervoor dat ik me toch enigszins op mijn gemak voel. Ook de champagne doet zijn werk en voor we het weten zitten we in de uitzending. We krijgen allerlei vragen op ons afgevuurd over de expeditie en over onze missie om SOS-Kinderdorpen in de publiciteit te brengen.

“Is het niet een beetje vreemd dat jullie SOS-Kinderdorpen in de publiciteit willen brengen en dat er op nog geen dertig kilometer hiervandaan een SOS-kinderdorp is, maar dat jullie uitgerekend hier in Monaco aan de champagne zitten?”

“Nou, leuk dat je het vraagt,” antwoord ik snel. “We staan hier dan misschien op een decadente plek, maar we hebben wel de kans om aan anderhalf miljoen luisteraars te vertellen dat SOS-Kinderdorpen wereldwijd weeskinderen opvangt omdat ze vinden dat ieder kind recht heeft op een thuis. Dan doen we het toch best leuk?” Ik glimlach tevreden en kijk Menno strak aan. Menno had mijn snelle reactie duidelijk niet verwacht. Het blijft een paar seconden stil op de Nederlandse zender. Dan begint hij hard te lachen. “Ja, je hebt gelijk, dan doe je het best goed.”

“Hoeveel kilometer moeten jullie nog?” vervolgt hij.

“Nog zo’n dertigduizend, en dat in een heel oud hippiebusje!” Menno stelt nog een paar vragen en voor we het weten zijn de vijf minuten voorbij. Het ging soepeler dan ik had verwacht. Iedereen feliciteert ons met de geslaagde uitzending. “Dat hebben jullie al vaker gedaan, zo te zien,” zegt een van de programmamakers. Nou, dit was de eerste keer zo in een studio. Maar het ging inderdaad best lekker.

Dan komt er een oorverdovend gedonder van buiten. De testrondes zijn begonnen en de eerste racewagens scheuren over het parcours. We krijgen allemaal oordopjes uitgedeeld. Michel probeert het eerst zonder oordopjes, maar weet niet hoe snel hij ze in moet doen als de wagens vlak voor het appartement langs scheuren. Michael Schumacher, Jos Verstappen, alle topcoureurs doen hun best om het uiterste uit hun bolides te halen. We genieten volop. Dit is een unieke ervaring. Door de herrie kunnen we pas na de oefenrondes nog wat drinken en praten met de crew van Total en Yorin FM. Dan zien we ook prins albert van Monaco zijn ronde doen over het circuit. Als echte paparazzi hangen we met onze camera over de balustrade om een paar foto’s te maken. Zoiets maak je waarschijnlijk maar een keer in je leven mee.

Laat in de namiddag nemen we afscheid van de crew. Er blijkt een treinverbinding te zijn tussen Monaco en Menton, dus we zijn vrij vlot weer terug op de camping. Doodmoe van alle indrukken ploffen we neer in ons busje.

Voor de volgende dag heeft Total helaas geen kaartjes over. Dus proberen we, als rasechte Hollanders, een plekje te vinden vanwaar je zonder toegangsbewijs toch nog een stuk van het parcours kunt zien. Helaas blijkt dat onmogelijk. Iedere centimeter die ook maar enigszins zicht zou kunnen bieden op ook maar het kleinste stukje van de baan is hermetisch afgesloten of biedt plaats aan een betaalde tribune. Daarnaast zijn er duizenden andere optimisten die hetzelfde hebben bedacht. Dus eindigen we met een zelf gesmeerd stokbroodje voor een groot televisiescherm in een kroegje op tien kilometer afstand van Monaco. Een beter zicht op het circuit kun je niet hebben!

De lokale bevolking wordt niet warm of koud van het spektakel. Al die drukte rondom de Grand Prk vindt men maar niets. Menton blijkt namelijk behoorlijk vergrijsd. Overal zien we gepensioneerde Fransen rondhobbelen. Als we wat later op de dag even plaatsnemen op de boulevard van Menton is er geen twijfel mogelijk: dit is het paradijs voor bejaarden! Het hele jaar door een lekker klimaat en je heerlijk vermaken met leeftijdsgenoten. Lekker ontbijten op je balkonnetje, even met de rollator over de boulevard, lunchen onder een parasolletje en daarna fijn op een bankje plaatsnemen om de andere oudjes langs te zien komen. Ideaal als je oud bent, lijkt mij. Een paar vrijgezelle opa’s paraderen stoer over de boulevard en flirten er vrolijk op los. De dames genieten ervan alsof ze weer in de puberteit zijn. We doen wat boodschappen en gaan vervolgens opzoek naar Youyou. Hij schijnt de lokale Volkswagen-expert te zijn en zou ons kunnen helpen met het stellen van de kleppen van de motor. Dat zouden we ook zelf kunnen doen, maar we hebben te weinig geoefend en vertrouwen niet op onze technische kennis. Een verkeerde afstelling kan voor oververhitting zorgen, waardoor we China misschien niet zouden halen.

Na een tijdje zoeken vinden we Youyou en maken we een afspraak voor de volgende morgen tien uur. We willen de motor tiptop in orde hebben voordat we de grens met Italië oversteken, aangezien we niet hebben kunnen achterhalen of er veel Volkswagen-garages voor oldtimers zijn in Italië.

Als we de volgende dag om tien uur bij Youyou zijn, is hij in geen velden of wegen te bekennen. We zijn ongeduldig omdat we op een paar kilometer afstand van Italië zitten en uitkijken naar het volgende land van deze reis. Maar op de gok Italië in rijden in de hoop een garage te vinden durven we ook niet. Dus blijven we wachten en hopen we dat hij ons niet is vergeten. Dat Youyou het niet zo nauw neemt met de tijd blijkt als hij vijf kwartier later arriveert en doet alsof hij prima op tijd is. Hij mompelt wat in het Frans en maakt zich gereed voor de schoonheidsbehandeling van Hippie. Youyou blijkt een bekende in het Franse VW-circuit en heeft aan meerdere wedstrijden meegedaan met zijn auto, een omgebouwde en opgevoerde Kever. Ik vind het vooral een ordinaire racekever, maar naar het enthousiasme van Michel te oordelen ontgaat mij vast iets. Michel legt met wat Franse woorden en vooral veel gebarentaal uit wat er gedaan moet worden. Youyou heeft het al door: “Ze oil”, oftewel er moet nieuwe olie in. “Ze valves” oftewel de kleppen moeten worden bijgesteld en nog “some ozzer little zings”. Youyou weet waar hij het over heeft, want binnen een half uur is alles klaar. Hij wil er niets voor hebben omdat hij het zo bijzonder vindt dat wij in dat ouwe bussie naar China rijden. Trots geeft hij ons zelfs twee T–shirts mee van zijn winkeltje. Dus rijden we iets later, gehuld in zijn T–shirts, weg uit Menton en kan ons Italiaanse avontuur beginnen.