43
Datum:
27 augustus 2003, 10:40 uur
Locatie:
Amritsar, India
ELLES
We krijgen het laatste stempel en rijden India in, op weg naar Amritsar, waar de heilige Gouden Tempel van de Sikhs staat. De wegen zijn helaas niet om over naar huis te schrijven en het verkeer is een stuk chaotischer. Er lopen meer dieren op de weg, en regels schijnen hier helemaal niet te gelden. Met name de koeien, die heilig zijn in India en niet gestoord mogen worden, geven veel kopzorgen. Als we een koe aanrijden hebben we een probleem. Maar het ontwijken van de loslopende koeien in de verkeerschaos blijkt een pittige opgave.
Met moeite vinden we uiteindelijk Mrs Bandhari’s Guesthouse, beroemd onder overlanders. Het guesthouse ligt in een rustige wijk en beschikt over een brug om de auto op te rijden zodat we de onderkant kunnen controleren. Na de heftige rit door Pakistan en het vooruitzicht van slechte wegen in India, is het niet onverstandig om de bus een goede beurt te geven.
Maar voor Michel onder de bus duikt, besluiten we eerst op zoek te gaan naar de Gouden Tempel. Voor het guesthouse staat al een aantal riksjamannen klaar om ons te vervoeren naar de stad. Mannen met tulbanden, de Sikhs, en vrouwen in prachtige sari’s kleuren het straatbeeld. De blote buiken van de vrouwen zijn duidelijk zichtbaar, iets wat in landen als Pakistan en Iran absoluut niet kan.
Op het plein voor de Gouden Tempel is het immens druk. Duizenden Indiërs maken gebruik van de gratis maaltijden die op straat uitgedeeld worden aan de vele pelgrims die voor de Gouden Tempel komen. We bergen onze schoenen veilig op, moeten beiden met een sjaaltje ons haar bedekken en kunnen dan naar binnen.
Eerst lopen we door een bak water om onze voeten te reinigen en dan betreden we het witmarmeren gebouw, dat om een groot waterbassin heen is gebouwd.
We volgen een gang en dan een trap en komen uit bij het water. Wat we daar zien is fantastisch. Duizenden mensen, gekleed in kleurige gewaden, lopen om het water heen waar in het midden, glimmend in de zon, de prachtige Gouden Tempel ligt. Van ‘s-morgens vier uur tot ‘s-avonds tien uur wordt er in de tempel voorgelezen uit het heilige boek van de Sikhs. De hypnotiserende klanken galmen door het complex. Mensen wassen zich in het heilige water, anderen lopen door om de tempel te aanbidden. We zijn diep onder de indruk van de schoonheid van deze plek. Om alle indrukken te kunnen absorberen gaan we op de promenade, die rondom het water loopt, op de grond zitten. We kijken een tijdje om ons heen als een oude man op ons afkomt. Hij neemt voor ons plaats, glimlacht en begint te vertellen dat zijn hart ging dansen toen hij ons hier zag zitten. Hij heeft een verzoek: “Please tell all your people at home that the world needs more philosophers, not conquerors. We are all living on earth and earth is our home. Therefore, India is your home as well. Welcome” Zonder verder iets te zeggen staat hij op, kust onze handen en loopt weer verder.
Uren later dwingt een lege maag ons deze mooie plek te verlaten.
We lezen over een tandoorirestaurantje dat volgens kenners de beste kip-tandoori van India maakt. Het eten is erg lekker, maar we maken een cruciale fout. We hadden de tip gekregen om geen vlees te eten in India om de Delhi Belly, kortom buikkrampen, te voorkomen. En ja hoor, ‘s-avonds is het raak. Om de beurt zitten we op het toilet. Wij hebben ons lesje wel geleerd: de komende weken geen vlees meer!