78

Het werd een kort telefoontje, vooral omdat Conti niet goed wist wat hij moest zeggen. Clara beperkte zich tot de mededeling dat Matteo die avond niet bij hem kon komen eten omdat hij nog niet helemaal beter was. Maar het kind had vreselijk lopen jammeren vanwege die verandering in het programma, vertelde ze. Dus dacht ze, als ze die avond nou eens genoegen zouden nemen met een pizza...

Verbouwereerd stamelde Conti dat pizza prima was. Daarna hingen ze op, allebei duidelijk verlegen met de situatie.

De commissaris bleef een paar minuten met de telefoon in zijn hand zitten om zijn verbazing te laten zakken en zichzelf verwijtend toe te spreken omdat hij niet had aangeboden het dessert mee te nemen. Toen ging hij naar de binnenplaats om een sigaret te roken en na te denken over de implicaties van de uitnodiging. Dit was de tweede keer binnen enkele dagen tijd dat hij weer voet in zijn eigen huis zou zetten, maar deze keer zou het zonder meer langer duren dan de vorige keer. Al was hij er zeker van dat Clara alleen maar was gezwicht voor het gezeur van zijn zoon, en zou ze waarschijnlijk zelf buiten de deur gaan eten. Het zou vast geen filmscène worden.

Conti trapte zijn sigaret uit en liep met een neutraal humeur zijn kantoor weer in. Het volgende uur was hij bezig met het afmaken van het rapport over de omstandigheden die hadden geleid tot Letizia Baratti’s aanhouding en het daaropvolgende verhoor. Daarna riep hij Lunigiani en liet het hem naar het OM brengen. Om drie uur liet hij een paar broodjes ham en een biertje halen.

Later die middag, terwijl de officier van justitie de zaak-Letizia Baratti bestudeerde om het verzoek tot bekrachtiging van de aanhouding voor te bereiden met het oog op de zitting voor de onderzoeksrechter, hield Conti zich bezig met het projectdossier van Edilspot en Cicognetti, dat Rocci op het gemeentehuis had gekopieerd en dat betrekking had op villa Baratti.

Het was een lijvig dossier. Het bestond uit verzoekschriften, berichtgevingen, notariële akten, geologische rapporten en verslagen die betrekking hadden op milieutechnische zaken. Hoewel er een groot aantal naaldbomen gekapt zou moeten worden, had de provincie op mysterieuze wijze toch haar goedkeuring verleend. Conti vond het rapport van het project dat door Lanci ondertekend was en verdiepte zich erin.

Het te realiseren project was gigantisch, en de architect benadrukte dat het gebied rondom het oude treinspoor er aanzienlijk op vooruit zou gaan en dat de noordkant van de rand van de stad daardoor enorm in waarde zou stijgen en de hele stad aanzien zou geven. Naast het eigenlijke hotelgebouw waren ook een discotheek, een welnesscentrum en een olympisch zwembad gepland, waardoor het complex het hele jaar door geopend zou zijn, wat gunstig was voor de hele stadsbevolking.

Als beheerder had Cicognetti ook een overeenkomst met de gemeente ondertekend om belangrijke stedelijke voorzieningen te realiseren, zoals de sanering van het gebied rondom de oude spoorweg, de herziening van straten en openbare verlichting, en de herstructurering en uitbreiding van het gemeentelijke aquaduct.

Lanci had een vlotte, pakkende schrijfstijl en de technische beschrijvingen – die zeer gedetailleerd werden vermeld – waren ook voor een leek makkelijk te begrijpen. Lastiger waren de projecttekeningen op verschillende schalen. Voordat Conti die een voor een zou bestuderen, hield hij even pauze om zijn benen te strekken. Hij verliet zijn kamer, maar in plaats van naar de bar te gaan, stelde hij zich tevreden met de koffieautomaat in de gang. De kans was te groot dat hij een van de journalisten tegen het lijf zou lopen die in de hal op de loer lagen. De koffie was behoorlijk smerig, maar daar lette Conti niet op. Hij ging zijn kantoor weer in en haalde alles van zijn bureau af, inclusief de foto van Matteo en de asbak vol peuken. Hij vouwde de eerste tekening open. Het was een ontwerp op een schaal van één op honderd en het bevatte de gedetailleerde plattegrond van villa Baratti zoals die was en zoals die eruit zou zien na de verbouwing. Conti boog zich over zijn bureau en bestudeerde de tekening aandachtig.