122

Het is nog maar vijf voor acht ’s ochtends als iedereen van de groep Athena in het topappartement aanwezig is. Nathan Pollock heeft de koffiekopjes afgewassen en ze omgekeerd op een blauwgeruite theedoek gezet.

Nadat de deuren van het dagverblijf gisteren dichtgingen, zijn ze tot zeven uur ’s avonds gebleven om het omvangrijke materiaal te analyseren. Ze luisterden naar het gesprek tussen Jurek Walter en Saga Bauer, structureerden en ordenden de informatie.

‘Ik ben bang dat Saga wat te persoonlijk met hem praat,’ zegt Corinne en ze knikt glimlachend als Nathan haar een kopje koffie aangeeft. ‘Het is natuurlijk een evenwichtsoefening, want zonder iets van zichzelf te geven kan ze geen vertrouwen creëren...’

‘Ze heeft de situatie onder controle,’ zegt Nathan en hij slaat zijn zwarte notitieblok open.

‘Laten we dat hopen,’ zegt Joona.

‘Saga is echt fantastisch,’ zegt Johan Jönson. ‘Ze krijgt hem aan de praat.’

‘Maar we weten nog steeds niets over Jurek Walter,’ zegt Nathan en hij tikt met zijn pen op de tafel. ‘Behalve dan dat hij waarschijnlijk heel anders heet...’

‘En dat hij wil ontsnappen,’ zegt Corinne en ze trekt haar wenkbrauwen op.

‘Ja,’ zegt Joona.

‘Maar hoe stelt hij zich dat eigenlijk voor? Waar heeft hij vijf slaaptabletten voor nodig? Wie wil hij drogeren?’ vraagt Corinne met een rimpel in haar voorhoofd.

‘Het personeel kan hij niet drogeren... want die mogen niets van hem aannemen,’ zegt Pollock.

‘We laten Saga doorgaan met waar ze mee bezig is,’ zegt Corinne na een tijdje.

‘Ik vind het niet prettig,’ zegt Joona.

Hij staat op, loopt naar het raam en ziet dat het weer is gaan sneeuwen.

‘Het ontbijt is de belangrijkste maaltijd van de dag,’ zegt Johan Jönson en hij pakt een Daim.

‘Voor we verdergaan,’ zegt Joona, en hij draait zich weer om naar de kamer, ‘zou ik de opname nog een keer willen horen... het gedeelte waar Saga vertelt dat ze misschien niet uit het ziekenhuis weg wil.’

‘We hebben er nog maar vijfendertig keer naar geluisterd,’ zucht Corinne.

‘Ik weet het, maar ik heb het gevoel dat we iets missen,’ legt hij uit met een stem die nors klinkt van de koppigheid. ‘We hebben het er niet over gehad, maar wat gebeurt er daar? Eerst klinkt Jurek Walter net als anders als hij zegt dat er betere plaatsen op de wereld zijn dan de beveiligde eenheid... maar als Saga antwoordt dat er ook slechtere zijn, krijgt ze hem uit balans.’

‘Misschien,’ zegt Corinne en ze dwaalt af met haar blik.

‘Niet misschien,’ zegt Joona. ‘Ik heb uren met Walter gepraat en ik hoor dat zijn stem anders klinkt, meer naar binnen gekeerd, heel even maar, als hij die plaats beschrijft met rood, modderig water...’

‘En hoogspanningsleidingen en shovels,’ zegt Nathan.

‘Ik weet dat er iets mee is,’ zegt Joona. ‘Niet alleen het feit dat Walter zichzelf verrast als hij een echte herinnering begint te vertellen...’

‘Maar het leidt nergens toe,’ valt Corinne hem in de rede.

‘Ik wil die opname nog een keer horen,’ zegt Joona en hij kijkt Johan Jönson aan.