101

Anders kijkt in de bruine ogen van de arts van de spoedeisende hulp en bedankt haar gedempt. Haar witte jas is besmeurd met bloed van Bernie.

‘Het neusbeen is gezet,’ zegt ze. ‘Ik heb zijn wenkbrauw gehecht, maar voor de rest was verband voldoende... Hij heeft waarschijnlijk een hersenschudding, dus het is het beste als jullie hem onder toezicht houden.’

‘Dat doen we altijd,’ antwoordt Anders, en hij kijkt even op de monitor naar Bernie.

Hij ligt met verbonden gezicht op bed. Zijn mond staat half open en zijn dikke buik beweegt mee op zijn ademhaling.

‘Hij zegt behoorlijk weerzinwekkende dingen,’ zegt de arts en ze vertrekt.

Leif Rajama maakt de veiligheidsdeuren voor haar open. Eén camera registreert dat hij zwaait en een andere de wapperende jas van de arts terwijl ze de trap op loopt.

Leif komt terug naar de bewakingscentrale, haalt zijn hand door zijn golvende haar en zegt dat hij zoiets echt niet had verwacht.

‘Ik heb de dossiers natuurlijk gelezen,’ zegt Anders. ‘Het is de eerste keer in dertien jaar dat Jurek Walter zich gewelddadig gedraagt.’

‘Misschien houdt hij niet van gezelschap,’ suggereert Leif.

‘Jurek Walter is een oude man en hij is gewend aan zijn eigen gewoontes, maar hij moet begrijpen dat dit in het vervolg niet werkt.’

‘Hoe moet hij dat begrijpen?’ glimlacht Leif.

Anders haalt zijn pasje door de lezer en laat Leif voorgaan. Ze komen langs patiëntenkamer 3 en 2 en blijven staan bij de laatste, waarin Jurek Walter zich bevindt.

Anders kijkt de cel in. Walter ligt vastgesnoerd op zijn bed. Het bloed uit zijn neus is geronnen en zijn neusgaten zien er wonderlijk zwart uit.

Leif haalt oordopjes uit zijn zak en houdt ze op, maar Anders schudt zijn hoofd.

‘Doe de deur op slot als ik binnen ben en sta klaar om het noodalarm in te schakelen.’

‘Ga naar binnen en doe alleen wat je moet doen, praat niet met hem, doe alsof je niet hoort wat hij zegt,’ zegt Leif, en hij draait de deur van het slot.

Anders gaat naar binnen en hoort hoe Leif de deur vlug achter hem dichtdraait. Walters polsen en enkels zijn gefixeerd aan de randen van het bed. Over zijn bovenbenen, heupen en romp zitten stevige banden gespannen. Zijn ogen staan nog steeds moe na de injectie en er is bloed uit zijn oor gelopen.

‘Met het oog op wat er in het dagverblijf is gebeurd, hebben we besloten je medicatie aan te passen,’ zegt Anders op droge toon.

‘Ja... ik verwachtte al een straf,’ zegt Jurek Walter hees.

‘Het is vervelend dat je het zo ziet, maar als waarnemend chef-arts is het mijn verantwoordelijkheid om geweld op de afdeling te voorkomen.’