117

Joona loopt terug naar zijn auto en begint richting Stockholm te rijden. Hij belt Anja en vraagt haar advocatenkantoor Rosenhane in Tensta na te trekken.

‘Weet je eigenlijk wel hoe laat het is?’

‘Hoe laat,’ herhaalt hij, en hij denkt opeens aan Marie Franzén, die een paar uur geleden is doodgeschoten. ‘Ik... het spijt me, we kunnen het morgen doen.’

Hij beseft dat ze het gesprek al heeft weggedrukt. Het duurt maar een paar minuten voor ze hem terugbelt.

‘Er bestaat geen Rosenhane,’ zegt ze. ‘Geen advocatenkantoor en geen advocaat met die naam.’

‘Er was een postbus,’ houdt Joona vol.

‘Ja, in Tensta, die heb ik gevonden,’ zegt ze mild. ‘Maar die is opgezegd en de advocaat die hem huurde bestaat niet.’

‘Ik begrijp het...’

‘Rosenhane is de naam van een uitgestorven adellijk geslacht,’ zegt ze.

‘Het spijt me dat ik zo laat belde.’

‘Ik maakte een grapje, je mag me bellen wanneer je wilt, we gaan immers trouwen...’

Het adres is een dood spoor, denkt Joona. Geen postbus, geen advocatenkantoor, geen naam.

Hij begint na te denken over het opmerkelijke gegeven dat Anders Rönn Jurek Walter dyslectisch noemde.

Ik heb hem zien schrijven, denkt Joona. Wat Anders Rönn als dyslexie beschouwde, is waarschijnlijk het gevolg van langdurige medicatie.

Opnieuw gaan zijn gedachten naar Marie Franzén, die is gedood door Susanne Hjälm. Nu zit er een kind te wachten op een moeder die nooit meer thuiskomt.

Ze had niet naar de badkamerdeur moeten rennen, maar hij weet dat hij dezelfde fout had kunnen maken als de operationele training niet zo diep had gezeten – en dan was hij net als zijn eigen vader gedood.

Maries dochter Elsa heeft het bericht inmiddels misschien gekregen. De wereld zal nooit meer dezelfde zijn. Toen hij zelf elf jaar was, werd zijn vader doodgeschoten met een jachtgeweer. Zijn vader, die agent was, zou alleen maar een flat in gaan waar een echtelijke ruzie gemeld was. Elke dag denkt Joona er wel een keer aan hoe hij in de klas zat toen de rector binnenkwam en hem vroeg mee te komen. De wereld is nooit meer dezelfde geweest.