99

De ventilator in de computer ruist als Anders inlogt. De secondewijzer op de klok met het vermoeide gezicht van Bart Simpson verplaatst zich schokkerig. Anders herinnert zich dat hij vandaag iets eerder weg moet omdat hij naar een cursus socratische gespreksvoering gaat bij het cursuscentrum voor autisme.

Op een post-it naast het toetsenbord staat dat het deze week recycleweek is. Hij heeft geen idee wat dat inhoudt.

Als het dossiersysteem van de beveiligde eenheid open is, voert hij zijn id-nummer en wachtwoord in.

Hij bekijkt de documenten en voert dan Saga’s persoonsnummer in om een aantekening over de medicatie te maken.

Vijfentwintig milligram Haldol Depot, schrijft hij. Twee intramusculaire injecties in het bovenste en buitenste kwadrant van het gluteale gebied.

Het was een goed besluit, denkt hij, en hij ziet voor zich hoe ze langzaam met ontblote borsten op de grond kronkelde.

De lichte tepels waren hard geworden, haar mond was angstig geweest.

Als het haar niet helpt, kan hij cisordinol proberen, hoewel de bijwerkingen soms ernstig zijn. Het kan gaan om extrapiramidale symptomen met gezichts-, evenwichts- en orgasmestoornissen.

Anders sluit zijn ogen en denkt eraan terug hoe hij haar slipje omlaag trok.

‘Ik wil niet,’ had ze meerdere keren gezegd.

Maar hij hoefde niet naar haar te luisteren. Hij deed wat hij moest doen. Pia Madsen hield toezicht op de dwangmaatregel.

Hij gaf haar twee injecties in haar bil en staarde tussen haar benen naar het blonde schaamhaar en de gesloten, roze spleet.

Anders loopt naar de bewakingscentrale. My zit al op de operatorstoel. Haar vriendelijke blik richt zich op hem als hij binnenkomt.

‘Ze zijn in het dagverblijf,’ zegt ze.

Anders leunt over haar heen en kijkt naar het beeldscherm. Jurek Walter loopt met monotone stappen op de loopband. Saga staat tv te kijken. Ze lijkt tamelijk onaangedaan door de nieuwe medicatie. Bernie loopt naar haar toe, zegt iets en gaat achter haar staan.

‘Waar is hij nu mee bezig?’ vraagt Anders luchtig.

‘Bernie lijkt onrustig,’ zegt My met een frons in haar voorhoofd.

‘Ik had zijn dosis gisteren eigenlijk willen verhogen, ik had hem misschien...’

‘Hij loopt haar steeds achterna en praat manisch...’

‘Verdorie,’ zegt Anders gestrest.

‘Leffe en ik zijn bereid om naar binnen te gaan,’ verklaart My geruststellend.

‘Maar dat zou niet nodig hoeven zijn,’ zegt hij. ‘Dan is er iets mis met de medicatie. Ik verhoog zijn dosis voor de komende twee weken vanavond van tweehonderd naar vierhonderd milligram...’

Anders valt stil en ziet Bernie Larsson om Saga Bauer voor de tv rondcirkelen.

De andere negen vensters tonen kamers, veiligheidsdeuren, gangen en patiëntenkamers die er verlaten bij liggen. Op een van de vensters zien ze Sven Hoffman met een kop koffie in zijn hand voor de sluis naar het dagverblijf. Hij staat wijdbeens met twee mannen van de bewaking te praten.

‘Jezus,’ gilt My opeens en ze schakelt het noodalarm in.