43

Twee dagen later stapten Reel en een jonge vrouw aan boord van een vliegtuig van Delta dat hen naar Atlanta zou brengen. Het vliegtuig landde ongeveer één uur en veertig minuten later. Na een korte tussenstop stapten ze in een turboprop voor de korte vlucht naar Tuscaloosa, waar de University of Alabama was gevestigd. Daar namen ze een Greyhound-bus naar het zuidwesten en stapten ongeveer honderd kilometer verderop uit in een stadje met maar één straat en een paar winkels. Op de parkeerplaats naast een supermarkt stond een verroeste Plymouth Fury met de sleutels op de voorstoel en een wegenkaart in het handschoenenkastje.

Volgens de instructies op de kaart reden ze binnen een uur naar een kruising waar een zwart busje met een stationair draaiende motor stond te wachten.

De twee vrouwen stapten uit de Plymouth met twee kleine plunjezakken. Meteen nadat ze waren uitgestapt, gingen de achterdeuren van het busje open en stapten vijf mannen uit. Ze richtten hun wapens op het hoofd van Reel en de andere vrouw.

Ze kregen opdracht achter in het laadruim van het busje te stappen. Hun plunjezakken werden doorzocht en daarna weggegooid. Ze werden uitgekleed en gefouilleerd. In de zoom van de rok van de vrouw was een metalen draadje met een scherpe punt genaaid.

Een van de mannen trok hem eruit en hield hem voor haar omhoog. Met een grijns smeet hij het ding naar buiten.

Hun kleding en ondergoed werden verbrand. Ze moesten een oranje overall en tennisschoenen aantrekken. Reels haarbandje werd afgepakt en onderzocht, en daarna weer naar haar toe gegooid.

Een van de mannen ging met een draagbare metaaldetector langs hun lichaam. Hij begon te klikken bij Reels horloge. De man glimlachte, trok hem van haar pols, gooide hem op de grond en trapte hem stuk.

‘Niet goed genoeg,’ zei hij.

Reel kon haar teleurstelling niet verbergen terwijl ze haar haar weer met het haarbandje bij elkaar bond. Ze keek met een mismoedige blik naar de andere vrouw.

‘Dacht je soms dat we een stelletje boerenkinkels waren die niet professioneel konden zijn?’ vroeg de grootste van de mannen. ‘Jullie komen er nog wel achter hoe goed we zijn,’ voegde hij er dreigend aan toe.

Reel en de andere vrouw werden geboeid met plastic handboeien en gedwongen achter in het busje te gaan liggen. Voordat de deuren dichtgingen, zag Reel dat de koplampen van twee andere auto’s aangingen en hoorde ze dat de motoren werden gestart. Het busje maakte kennelijk deel uit van een stoet auto’s.

Ze reden terug naar de weg. Daar begon het busje sneller te rijden. Het wegdek was niet in goede staat, dus stuiterden Reel en haar metgezel op en neer. De mannen die naast hen zaten, maakten van deze gelegenheid gebruik hen te schoppen en te stompen zodra ze tegen hen aan botsten.

‘Ken je plaats, stelletje trutten,’ schreeuwde een van hen. Zijn vrienden lachten.

Reel schatte dat ze ongeveer een uur hadden gereden toen het busje langzamer ging rijden. Ze hadden veel bochten gemaakt. Ze nam dus aan dat de chauffeur allerlei omwegen had gemaakt zodat het bijna onmogelijk was geweest hen ongezien te volgen.

Ze dacht te horen dat ze door een paar motoren werden ingehaald. Er werd getoeterd en Reel nam aan dat de leden van een motorbende hun nazivriendjes begroetten. Een minuut later hoorde ze dat ze werden ingehaald door een vrachtwagen, waardoor het busje een beetje begon te slingeren.

Tien minuten later nam het busje gas terug en stopte uiteindelijk nadat hij kennelijk door een paar kuilen was gereden.

De deuren van het busje werden opengetrokken en de beide vrouwen werden overeind gesleurd. Ze struikelden naar buiten. Reel schopte naar een man die naar haar billen greep. Hij duwde haar van zich af en door haar gebonden handen verloor ze haar evenwicht en viel ze. De man lachte en trok haar bij haar paardenstaart overeind. Hij lachte niet meer toen haar knie zijn kruis raakte. Hij werd lijkbleek en viel op de grond.

Een van de andere mannen hief zijn pistool en richtte de loop op Reels hoofd.

‘Genoeg!’ riep iemand.

Reel keek opzij en zag dat Leon Dikes naar haar keek.

Hij droeg zijn volledige zwarte SS-uniform, en was bijna onzichtbaar in het donker. Maar zijn rode mouwbanden vielen op; het leek alsof zijn beide armen waren opengesneden.

‘Breng onze gasten naar binnen,’ zei Dikes.

Toen Reel langs hem heen werd geleid, glimlachte hij.

‘Fijn je te zien, Sally.’

Daarna keek hij naar de andere vrouw. ‘En is dit Eva?’

‘Laura!’ snauwde Reel.

‘Echt waar? Dat vraag ik me af,’ zei Dikes. ‘Maar dat kan altijd worden bevestigd. Met honderd procent zekerheid.’

Ze werden naar een kleine kamer gebracht en de deur ging achter hen dicht. Er kwam een man naar hen toe. Hij had iets bij zich. Reel en de andere vrouw werden gedwongen hun mond te openen, waarna er van de binnenkant van hun wang een slijmmonster werd genomen.

Dikes hield een klein glazen buisje omhoog met een dopje erop. ‘Mijn dna-monster is al genomen,’ zei hij toen de man met de wattenstaafjes de monsters van Reel en de vrouw in identieke glazen buisjes deed en de dop erop schroefde. ‘Over vierentwintig uur weten we het zeker. Is dit mijn kind of niet?’

Hij kwam dichterbij en pakte Reel bij de schouder. ‘Is zij mijn kind of niet? Dat is de vraag. Als ze dat is, prachtig.’ Dikes streek met zijn hand over de wang van de andere vrouw. Ze deinsde achteruit, maar zijn mannen dwongen haar weer naar voren.

‘Als ze dat niet is,’ vervolgde Dikes, ‘dan sterf je, Sally. En dan wordt deze oplichtster mijn concubine en Julie de moeder van mijn kind. Dit is echt een win-winsituatie.’

‘En als ze wel je kind is?’ snauwde Reel.

‘Dan win ik nog steeds. Want dan sterf je, op een zo gruwelijk mogelijke manier. Dan heb ik mijn kind hier, die me nog meer kinderen zal schenken. En dan heb ik Julie als vervangster voor het geval deze me verveelt.’

Dikes gaf de vrouw een tikje op de wang. ‘En ik verveel me snel. Jij hebt nooit mijn aandacht kunnen vasthouden, Sally. Nooit. Dat was een van je grootste zwaktes.’

‘Dus je woord betekent niets?’ schreeuwde Reel.

‘Nee, ik houd me aan mijn woord. Als ik het geef aan mensen die mijn gelijken zijn. Jij bent en zult nooit mijn gelijke zijn. Jij bent niets. Je zou net zo goed een jodin kunnen zijn. Of een negerin. Of, nog erger, een Mexicaanse.’

‘Ja, in één opzicht heb je gelijk, jij bent niet mijn gelijke,’ zei Reel. ‘Goed, waar is Julie?’

‘Waarom zou ik haar aan je laten zien?’

‘Omdat je dat kunt, Leon. Omdat je wilt dat ik haar zie. Jij wilt dat ik weet dat je haar en mij in je macht hebt. Geef het maar toe en doe het nou maar.’

Dikes glimlachte. ‘Je bent niet dom, dat moet ik toegeven.’

Hij knikte naar twee van zijn mannen die Reel en de andere vrouw meenamen de kamer uit. Ze liepen door een gang. Een andere deur werd van het slot gedaan en daarna werden ze zo hardhandig naar binnen geduwd dat ze allebei vielen.

‘Jessica?’ Julie rende naar hen toe om hen te helpen.

‘Julie, ben je oké?’ vroeg Reel, met een blik op Julies gezwollen gezicht.

‘Ja hoor,’ zei ze snel en ze keek naar de andere vrouw.

‘Julie, dit... dit is mijn dochter, Laura.’

‘O mijn god,’ zei Julie. ‘Ik... ik... Jessica, waarom bén je hier? Ze zullen je vermoorden!’

‘Het komt wel goed,’ zei Reel en ze keek om zich heen op zoek naar afluisterapparatuur. Nog geen twintig seconden later had ze er twee ontdekt. ‘Het komt wel goed.’

Julie zei: ‘Hi, Laura, ik ben Julie Getty.’

Laura probeerde te glimlachen, maar ze was zichtbaar bang.

Julie keek Reel verwijtend aan. ‘Waarom heb je haar hier mee naartoe genomen?’

‘Dat moest ik wel, Julie, anders hadden ze jou vermoord.’

‘Dus nu vermoorden ze ons alle drie?’

‘Jullie vermoorden ze niet. Alleen mij.’

‘Dat klopt.’ Dikes stond in de deuropening. Hij stak zijn hand uit. ‘Maar nu is het moment gekomen om je te leren kennen.’

‘Nee!’ snauwde Reel en ze ging voor Laura staan.

‘Ik had het niet over haar,’ zei Dikes glimlachend. ‘Ik had het over jou, Sally. Misschien had ik moeten zeggen dat ik je wéér wilde leren kennen.’

Twee van zijn mannen kwamen achter hem staan.

‘Breng Sally naar mijn persoonlijke vertrekken,’ zei Dikes. ‘En zorg dat we niet worden gestoord.’

Daarop stapten de mannen naar voren om Reel vast te pakken.