20

Een hindernisbaan vol objecten die je echt konden doden.

De Burner Box deed niets half.

Het enige verschil was nu dat Amanda Marks samen met hen op dertig meter hoogte aan een metalen kabel hing. Ze verplaatsten zich langzaam boven een moeras waarover werd beweerd dat het er stikte van de watermoccasinslangen, omdat dat ook zo was.

Ze keken geen van allen naar beneden. Wat had dat immers voor zin?

Ze bereikten de overkant, vonden hun voorraad wapens en bleven in beweging.

Marks wees naar voren en gebaarde dat Reel rechts van haar moest lopen en Robie links van haar.

Dertig seconden later werden ze beschoten.

En het was echte munitie, geen losse flodders. In de wereld van Reel en Robie kwam geen andere munitie voor.

Terwijl de kogels over hun hoofd vlogen, liepen Robie en Reel als een team naar voren. Ze hadden een missie en een doel, en hoe eerder ze dat achter de rug hadden hoe beter, want het schieten zou niet ophouden.

Marks bleef iets achter, omdat het een operatie was voor een team van twee man. Maar ze hield hen nauwlettend in de gaten, om meer dan één reden.

Ze had grote bewondering voor het feit dat Reel en Robie zich als een eenheid verplaatsten. Ze leken te weten wat de ander dacht. In minder dan twintig minuten hadden ze hun doel bereikt en gaf Marks opdracht het vuren te staken.

Tijdens de terugrit met de jeep vertelde Marks dat er een bezoeker op hen wachtte.

‘Wie dan?’ vroeg Robie.

‘Iemand die jullie goed kennen.’

*

De jeep zette hen ongeveer anderhalve kilometer voor het gebouw af en reed toen door. Een minuut later kwam Blauwe Man achter een boom vandaan en begroette hen.

‘Jullie zien er fit uit,’ zei Blauwe Man. Zoals altijd droeg hij een pak met stropdas en gepoetste schoenen. Hij leek volkomen misplaatst in het bos. Zijn haar was grijs en zijn gezicht grauw, maar zijn ogen stonden helder en alert en zijn handdruk was stevig.

Reel omhelsde hem en fluisterde: ‘Dank je,’ in zijn oor.

Robie keek Blauwe Man verwachtingsvol aan.

‘Ik ben gebeld door iemand door wie jullie hier zijn geïnterviewd,’ zei hij.

Robie en Reel keken elkaar aan.

Reel vroeg: ‘Een man of een vrouw?’

Blauwe Man zei: ‘Een man. Hij bood zijn verontschuldigingen aan voor de duur van jullie sessie en voor de hoeveel nattigheid waarmee dat gepaard ging.’

‘Aardig van hem,’ zei Reel droogjes.

‘Hij vertelde me ook dat er een Plan B is voor het geval jullie screening hier niet goed verloopt.’

‘En wat is Plan B?’ vroeg Robie.

‘Team B. Voor de komende missie. Jullie zijn natuurlijk wel het voorkeursteam.’

‘Wat een compliment,’ zei Reel. ‘En weten wij ook wat die missie inhoudt?’

‘Dat weet slechts één persoon bij de agency, en dat ben ik niet.’

‘Slechts één?’ vroeg Robie verbijsterd.

‘Evan Tucker dus, hè?’ opperde Reel.

Blauwe Man knikte. ‘Hoogst ongebruikelijk. Ik ben wel gewend aan kleine groepjes need to know, maar een groepje van één is een probleem.’

‘Tot nog toe hebben we het overleefd,’ zei Reel. ‘Zit er volgens jou iets aan te komen waardoor dat weleens zou kunnen veranderen?’

‘Ik zal er geen doekjes om winden, want daar schieten jullie niets mee op. De directeur is wat dat betreft in tweestrijd. Uit de feiten die ik heb verzameld, blijkt dat de man gevaarlijk gespannen is, hij heeft jullie nodig én hij wil jullie straffen. Op dit moment is niet duidelijk welke van deze tegenstrijdige belangen de overhand krijgt.’

‘Hij heeft door waterboarding geprobeerd ons een bekentenis af te dwingen,’ zei Robie. ‘Dat zou erop kunnen wijzen dat de “straf” aan de winnende hand is.’

Blauwe Man knikte. ‘Dat zou je op het eerste gezicht wel denken. Helaas ligt de zaak gecompliceerder. Hij schijnt steeds van gedachten te veranderen, niet per dag maar per uur.’

‘Hoe weet je dit?’ vroeg Robie.

‘Onze agency verzamelt inlichtingen,’ zei Blauwe Man glimlachend. ‘En er is geen wet die verbiedt om die vaardigheid ook intern te gebruiken.’

Robie keek naar Reel. ‘Daarom kwam Tucker hier misschien op bezoek.’

‘Is hij jullie komen opzoeken?’ vroeg Blauwe Man.

Robie zei: ‘Hij wilde ons ervan “verzekeren” dat hij geen persoonlijke vendetta tegen ons heeft en dat alles wat ze ons hier aandoen, ook dat waterboarding, deel uitmaakt van de screening.’

‘Geloofden jullie hem?’ vroeg Blauwe Man.

‘Natuurlijk niet, verdomme!’ snauwde Reel. ‘En kunnen we niemand inschakelen om een einde te maken aan zijn vendetta tegen ons?’

‘Dat is geprobeerd, maar toen hield hij zijn poot stijf. De medewerkers van de agency zijn overtuigd van de schuld van de voormalige DD en die analist. Zij waren verraders, punt uit, en hun dood is niet echt zorgwekkend. Helaas heeft geen van deze mensen de leiding over de cia.’

‘We begrepen dat er een soort deal met de president is gesloten,’ zei Reel.

‘Dat is het probleem. Deze missie gaat helemaal tot aan het Witte Huis. Ik heb gehoord dat er een geheim videogesprek is gevoerd in de Sit Room, waarbij alleen de president, de dci en de apnsa aanwezig waren.’

Reel keek verbaasd. ‘En de Watch Command?’

‘Afgeschermd. Voor het eerst in de geschiedenis, volgens mij. Letterlijk alleen deze drie mannen mochten weten wie er aan de andere kant van die satelliet zat. Zeker weten een inbreuk op de normale gang van zaken.’

‘De vicepresident was er dus niet bij?’ vroeg Robie.

Blauwe Man schudde zijn hoofd. ‘Dat is veelzeggend, want normaal gesproken is de VP altijd bij dat soort dingen aanwezig.’

‘Wacht eens even, denk je dat zij bang waren dat iemand dat gesprek opnam?’ vroeg Reel.

Blauwe Man knikte. ‘In het geval van impeachment? Ja, dat is dus precies wat ik denk.’

‘Dus ze sluiten de VP buiten, zodat hij de zaak kan overnemen voor het geval zijn baas de zak krijgt,’ zei Robie. ‘Dat zegt wel wat.’

‘High crimes en misdemeanors,’ zei Reel. ‘Zware misdaden dus, dat zijn volgens de Grondwet redenen voor impeachment. Maar die woorden kun je op allerlei manieren interpreteren.’

‘In de inlichtingenwereld is dat opvallend,’ zei Robie.

‘Een moordaanslag op een staatshoofd,’ zei Reel. Ze keek Blauwe Man scherp aan. ‘Worden we daarvoor ingezet?’

‘Ik wilde dat ik dat met zekerheid kon zeggen, maar dat is niet zo.’

‘Wij hebben Ahmadi gedood vóórdat hij in Syrië aan de macht kwam, juist óm die reden,’ zei Robie. ‘Hij was nog geen staatshoofd. Anders is het illegaal.’

‘En Bin Laden was een terrorist, geen staatshoofd,’ voegde Reel eraan toe.

Blauwe Man dacht hierover na en haalde toen diep adem. ‘Er zijn maar een beperkt aantal van dat soort doelwitten voor wie de president zijn politieke nek zou willen uitsteken.’

‘Een héél beperkt aantal,’ zei Robie. ‘Het kan gewoon niet de een of andere rottige dictator zijn die zijn land verkracht. Saddam Hoessein is door zijn landgenoten opgehangen, niet door ons. En Afrika is in geopolitieke zin niet zo belangrijk voor ons, dus is er geen reden om daar in het nationale belang in te grijpen.’

‘Eerlijk gezegd kan ik maar twee mogelijke doelwitten bedenken,’ zei Reel. ‘En in beide gevallen is het een zelfmoordmissie voor de mensen die de trekker overhalen.’ Ze keek naar Blauwe Man. ‘Daar is geen dubbelspel voor nodig. Het doelwit wordt misschien gedood, maar het missieteam ook. Ze komen het land misschien wel in, maar er niet meer uit. We zijn dood.’

Blauwe Man zei: ‘Dus denk ik dat de directeur zijn conflict heeft opgelost. Maar ja, dat dacht hij de vorige keer ook.’