67

Twee weken na haar ontsnapping zat Amanda in de gang buiten de rechtszaal haar aantekeningen door te nemen toen Mike Greene plotseling voor haar stond. Hij had een brede grijns op zijn gezicht.

'Zeg, Mike, je bespioneert me toch niet?' vroeg ze met een even vrolijke glimlach.

Mike kwam naast haar op de bank zitten. 'Nee. Ik wil alleen maar even weten hoe het met je gaat.'

'Ik voel me prima, Mike. Bedankt.'

'Je hebt het er vast erg moeilijk mee. Je was toch nogal dik met Fiori?'

Amanda glimlachte triest. 'Hij heeft me alleen gebruikt om meer over het onderzoek te weten te komen. Ik heb nooit iets voor hem betekend en hij betekent inmiddels ook niks meer voor mij. Maar ik zal je één ding vertellen, Mike; ik maak voorlopig geen afspraakjes meer met seriemoordenaars.'

Mike lachte. Het klonk als een blafje. Hij keek Amanda enigszins schaapachtig aan. Ze voelde dat hij iets wilde zeggen, maar hij zag er ongewoon zenuwachtig uit voor zijn doen.

'Heb je nog nieuws over Bobby Vasquez?' vroeg Amanda toen de stilte bijna pijnlijk was geworden.

'Volgende week mag hij uit het ziekenhuis,' zei Greene. Hij leek dankbaar voor de eenvoudige vraag. 'Hij is heel goed hersteld.'

'Goddank.' Ze zweeg even. 'Is er al...?'

'Mike schudde zijn hoofd. 'We hebben nog niks over Tony Fiori. Het begint erop te lijken dat hij in lucht is opgelost.'

Amanda zuchtte en ze knikte naar de politieman die een paar banken verderop zat.

'Het zou best fijn zijn als ik geen bescherming meer nodig had.'

'Tja, dat blijft voorlopig zo totdat we zeker weten dat je veilig bent. Ik wil niet dat je iets overkomt - niet buiten de rechtszaal in elk geval.'

Amanda glimlachte. 'Ik geloof dat ik daar inderdaad vrij goed voor mezelf kan zorgen.'

'Dat mag je wel stellen,' beaamde Mike. 'Weet je, ik zou zaterdag best even voor lijfwacht kunnen spelen - als je daar tenminste geen bezwaar tegen hebt.'

Amanda keek verbaasd en Mike glimlachte nerveus.

'Hou je van Jazz?'

'Hè?'

'Er speelt volgende week een heel goed trio in een club in Old Town.'

Amanda was nauwelijks in staat om haar verbazing te verbergen.

'Wou je me mee uit vragen - een afspraakje?'

'Dat wilde ik eigenlijk al heel lang.' Mike bloosde. 'Ik durfde alleen niet. Maar toen dacht ik: als jij dapper genoeg bent om het tegen Fiori op te nemen, dan kan ik wel de moed opbrengen om je mee uit te vragen.'

'Ik ben dol op jazz.'

Mike's gezicht klaarde op. 'Oké.'

'Geef me maar een belletje om me te laten weten wanneer we gaan.'

'Doe ik. Geweldig.'

Amanda lachte. 'Betekent dat dat je de volgende keer wat soepeler bent als we in de rechtszaal tegenover elkaar staan?'

'Weinig kans,' antwoordde Mike met een brede grijns op zijn gezicht.