41

De man stapte uit de schaduw, daarmee de enige uitweg blokkerend. Hij droeg een doorweekte regenjas. Amanda scheen hem met de zaklantaarn in het gezicht en deed een stap achteruit.

'Maak je geen zorgen, ik doe je niks,' zei de man terwijl hij een hand opstak met de palm naar voren. 'Ik ben Bobby Vasquez.'

Het duurde even voordat Amanda de indringer herkende. Vasquez was aangekomen. Er droop regen uit zijn lange ongekamde haar en zijn bovenlip werd gesierd door een ruige snor. Onder de regenjas zag Amanda een fletse spijkerbroek en een versleten colbert.

'Ik wilde je niet bang maken,' zei Vasquez. 'Ik heb geprobeerd je aan te klampen in het Justitieel Centrum, maar door al die verslaggevers kon ik onmogelijk bij je in de buurt komen.'

Vasquez zweeg. Hij zag dat Amanda bang en op haar hoede was.

'Weet je nog wie ik ben?'

'Het verzoek tot uitsluiting.'

'Niet bepaald het hoogtepunt van m'n carrière,' zei Vasquez met een grimmige blik. 'Maar ik had gelijk wat Cardoni betrof. Hij heeft de mensen in Milton County vermoord en hij heeft deze mensen de dood ingejaagd. Jij weet het ook, anders was je niet hier.'

Amanda vergat haar angst. 'Waarom denk je dat hij nog leeft?'

'Kijk maar om je heen. Toen ik het verhaal over het graf en de operatiekamer las wist ik het.'

'En hoe zit het dan met die hand? Cardoni was chirurg. Zo iemand zaagt echt z'n eigen hand er niet af.'

'Cardoni rekende erop dat iedereen dat zou geloven, dat een chirurg nooit zijn eigen hand zou amputeren. Maar de meeste chirurgen worden niet opgejaagd door een maniak als Martin Breach.'

'En de meeste chirurgen hangt niet de doodstraf boven het hoofd.'

'Dat komt er ook nog 'ns bij. Bovendien is hij volslagen krankjorem.'

Amanda schudde haar hoofd. 'Ik zou best willen geloven dat Cardoni dit op zijn geweten heeft. De locaties lijken precies op elkaar. Maar ik kom telkens weer terug op die hand. Hoe heeft hij dat kunnen doen? Hoe heeft hij z'n eigen hand kunnen amputeren?'

'Het is niet zo moeilijk als je denkt. Niet voor een dokter in elk geval. Ik heb her en der mijn licht eens opgestoken. Cardoni hoefde alleen maar een tourniquet om zijn biceps te binden en in zijn onderarm een infuus met een narcoticum aan te brengen om z'n arm gevoelloos te maken. Hij kan de hand hebben geamputeerd zonder ook maar iets te hebben gevoeld. Na de amputatie heeft hij de stomp waarschijnlijk afgedekt met een steriele doek totdat het bloeden ophield en vervolgens heeft hij hem verbonden en nog meer narcotica gebruikt tegen de pijn.'

Amanda dacht even na over wat Vasquez had gezegd en vervolgens nam ze een beslissing.

'Oké, Bobby, ik zal open kaart met je spelen. Ik ben hier vanwege Cardoni.'

'Ik wist het! Vertel op, wat stond er nog meer in die politierapporten? Je bent hier niet zomaar.'

Amanda aarzelde.

'Luister 'ns, Amanda, ik kan je helpen. Wie weet er meer over Cardoni dan ik? Ik heb nooit geloofd dat hij dood was. Ik heb nog steeds m'n dossier over hem. Ik ken Cardoni's levensverhaal en ik kan je vertellen wat de politie vier jaar geleden wist. Je zult iemand nodig hebben die informatie verzamelt.'

'Ons kantoor heeft een eigen detective.'

'Voor hem is dit gewoon de zoveelste zaak, maar voor mij is het een kans op een nieuw begin. Cardoni heeft m'n leven geruïneerd.'

'Je hebt je eigen leven geruïneerd,' zei Amanda afgemeten.

Vasquez sloeg de ogen neer. 'Je hebt gelijk. Ik moet de verantwoordelijkheid voor mijn eigen daden dragen. Het heeft me behoorlijk wat tijd gekost voor ik dat doorhad.'

Vasquez wees in de richting van de operatiekamer.

'Ik neem ook de schuld op me voor dit hier. Als ik het niet had verpest zou Cardoni nu in de gevangenis zitten en zouden deze mensen nog leven. Ik moet het op een of andere manier zien goed te maken.' Hij zweeg even. 'Trouwens, als we bewijzen dat Cardoni deze mensen heeft vermoord, gaat je cliënt vrijuit.'

Vasquez klonk wanhopig, maar hij klonk ook oprecht. Amanda keek nog een keer om zich heen.

'Laten we naar boven gaan,' zei ze. 'Dan praten we daar verder.'

Amanda trok aan het koordje en de geïmproviseerde operatiekamer was opnieuw in duisternis gehuld.

'Wat kun je me vertellen?' vroeg Vasquez, terwijl ze de trap opliepen. 'Zijn er nog meer overeenkomsten tussen de plaatsen waar de misdrijven zijn gepleegd?'

'Ik geloof niet dat ik daar met je over kan praten.'

'Je hebt gelijk. Sorry. Ik ben alleen nieuwsgierig. Je hebt er geen idee van hoe ik me voelde toen ik vanmorgen dokter Castles naam in de krant zag en het verhaal over de operatiekamer las. Plotseling zag ik weer licht aan het einde van de tunnel.'

Amanda knipte het kelderlicht uit en deed de deur dicht.

'Luister 'ns, Bobby, laten we er niet omheen draaien, oké? Ik heb na je ontslag allerlei geruchten over je gehoord. En die heeft mijn vader ook gehoord. Als ik hem vraag of hij je in deze zaak voor ons wil laten werken, moet hij er zeker van zijn dat hij je kan vertrouwen.'

Vasquez keek alsof hij dat al vaker had gehoord.

'Wat wil je weten?' zuchtte hij.

'Wat heb je gedaan nadat je uit het korps bent gezet?'

'Ik ben aan de drank geraakt. Dat was toch wat je wilde horen? Mijn werk bij de politie was mijn leven. En daar was van het ene op het andere moment een einde aan gekomen. Dat trok ik niet. Van de afgelopen jaren zijn er bijna twee nog steeds ontzettend wazig, maar ik ben er weer bovenop gekomen en ik heb op eigen kracht de drank aan de kant gezet. Ik drink helemaal niks meer, zelfs geen biertje. Zeg maar tegen je vader dat ik detective ben en dat ik mijn vergunning heb. Ik verdien er mijn brood mee en ik ben er goed in. En je kunt het geloven of niet, maar er zijn nog steeds mensen op het bureau die tegen me praten.'

'Dat zullen we moeten afwachten.'

'Als je overweegt me in te huren, vergeet dan niet dat ik een voorsprong heb op de politie.'

'Wat bedoel je?'

'Vier jaar geleden had ik het idee om Cardoni te grazen te nemen door hem in verband te brengen met de blokhut in Milton County. Je weet wel, de eigendomsakte achterhalen, bewijzen dat het spul van hem was. Maar dat is me niet gelukt. De blokhut was eigendom van een bedrijfje en dat bedrijfje was opgezet door een of ander duister advocaatje, een zekere Walter Stoops. Iemand die hij nooit had gezien had hem voor de klus ingehuurd en betaald met cheques aan toonder. De zaak is op dood spoor geraakt omdat we de persoon die de cheques had gekocht niet hebben gevonden. Maar het gaf wel zijn werkwijze aan.

Toen ik vanmorgen over de boerderij las, ben ik meteen in de archieven gaan zoeken naar de eigendomsakte en raad eens wat ik heb ontdekt?'

'Het pand is eigendom van een bedrijf en gekocht via een advocaat.'

'Bingo. De koop heeft twee jaar geleden plaatsgevonden. Dat zou Cardoni voldoende tijd hebben gegeven om aan een nieuwe identiteit te werken en zijn terugkeer naar Portland voor te bereiden.'

'Is de koper hetzelfde bedrijf dat destijds het land in Milton County heeft gekocht?'

'Nee. En het is ook een andere advocaat. Maar de werkwijze is dezelfde.'

'Waarom denk je dat je deze keer de eigenaar van het huis wel kunt achterhalen?'

'Ik weet het natuurlijk niet zeker, maar vier jaar geleden is Cardoni de fout ingegaan en hadden we hem bijna te pakken. Ik ga ervan uit dat hij nu weer een blunder maakt.'