48

Er gleed een glimlach over Amanda's gezicht toen de receptioniste aankondigde dat er een dokter Fiori op lijn twee was.

'Hoi,' zei Tony. 'Ik heb het vrijdag ontzettend naar m'n zin gehad.'

'Dan ben je niet de enige.'

'Ik was pas laat thuis uit het ziekenhuis. Daarom kon ik niet eerder reageren. Ik was bang dat ik je uit bed zou bellen.'

'Ik was waarschijnlijk sowieso nog wakker. Ik heb tot in de kleine uurtjes aan Justines zaak zitten werken. Heb je nog wat gevonden in het ziekenhuis?'

'Hé, ik ben een echte Dick Tracy. Ik heb niet alleen een lijst, maar ik heb zelfs al een aantal verdachten geschrapt.'

'Hoe?'

'Ik ben ze gevolgd.'

'Ben je nou helemaal!'

'Ik wou je alleen maar helpen.'

Tony klonk gekwetst.

'Ik meen het,' zei Amanda streng. 'Dit is gevaarlijk. Fax me de lijst maar door, dan laat ik mijn detective de rest doen.'

'Niet meteen in paniek raken. Ik ben heel voorzichtig geweest.'

'Verdomme, Tony. Beloof me dat je ermee ophoudt.'

'Oké, oké. Ik beloof het.'

Tony zweeg even. 'Dit is zeker het verkeerde moment om je zaterdag mee uit te vragen, je bent zo pissig?'

Amanda moest onwillekeurig lachen.

'Oké,' zei ze, 'maar alleen als je je gedraagt.'

'Afgesproken. Goed, ik moet weg. Weet je wat, regel jij maar wat leuks voor zaterdag. Ik hoor het wel van je.'

'Waarom doe jij dat niet?'

'Iemand die zo assertief is als jij kan best een tafel in een restaurant reserveren. Dat zal je leren me zo te behandelen. En o wee als het niet gezellig is.'

'Waar zijn die kerels gebleven die alles doen om het een vrouw naar de zin te maken?'

Ze lachten allebei en zeiden gedag. Amanda glunderde nog steeds toen Frank op de deurpost klopte.

'Wat een grijns,' zei hij. 'Goed nieuws, neem ik aan?'

Amanda bloosde. 'Het kon erger.'

'Nou, ik heb ook goed nieuws. Art Prochaska is bereid met ons te praten.'

'Wanneer?'

'Nu. Pak je jas, we vertrekken meteen.'

Op de avond dat Berkeley de regionale zwemkampioenschappen had gewonnen was Amanda met haar teamgenoten op stap gegaan. Een van de bars die ze hadden bezocht was een striptent voor vrouwen. Amanda had met haar vriendinnen gejoeld en gegild, maar in haar hart had ze zich eigenlijk gegeneerd. Ze voelde zich nog minder op haar gemak toen ze met Frank de Jungle Club binnenging. Op het podium danste een vrouw met onnatuurlijk grote borsten ongeïnspireerd op een luidruchtig nummer van ZZ Top. Amanda wendde de ogen af en volgde Frank langs de bar, een kort gangetje in met aan het einde een kantoor. Voor de deur stond een man met een stierennek en een enorme schouderpartij.

'We komen voor Prochaska,' zei Frank tegen hem.

'Jullie worden verwacht.'

Art Prochaska zat aan de andere kant van het vertrek achter een bureau. Hij was aangekomen sinds het verzoek tot uitsluiting, maar zijn verschijning was er niet minder indrukwekkend om. Prochaska's maatkostuum verleende hem een air van quasi-fatsoenlijkheid. Frank schudde hem de hand boven het bureau.

'Da's een tijd geleden, Art.'

'Een jaartje of wat.'

'Dit is mijn dochter, Amanda.' Amanda's hand verdween in de reusachtige klauw van de gangster. 'Misschien herinner je je haar nog. Ze was mijn assistente bij de behandeling van het verzoek in Cedar City.'

'Aangenaam,' zei Prochaska en vervolgens richtte hij zich weer tot Frank. 'Martin zei dat je me wilde spreken.'

'En ik waardeer je snelle reactie.'

'Ik weet niet of ik je kan helpen, maar ik doe m'n best. Wat is het probleem?'

'Ik zou graag willen weten wat er vier jaar geleden in de blokhut in Milton County is gebeurd,' zei Amanda.

Prochaska leek verrast door het feit dat Amanda een vraag had gesteld. Toen hij antwoordde richtte hij zich tot Frank.

'Daar ben ik nooit geweest. Ik heb de hele avond gekaart. Ik had vijf getuigen.'

Amanda besloot Prochaska snel van het idee af te helpen dat ze Franks secretaresse was.

'Ik weet zeker dat het geweldige getuigen waren, Art,' zei ze vastberaden, 'maar ik was ook in de blokhut en ik zag je wegrijden toen ik aankwam.'

Prochaska richtte zijn blik weer op Amanda. Ze keek hem recht in de ogen.

'Je vergist je.'

'Waarschijnlijk wel, als je vijf getuigen hebt,' antwoordde Amanda met een glimlach die zei dat ze zijn kletspraatjes niet geloofde. 'Maar laten we nu eens stellen dat dat niet zo is. Waarom zou je op dat tijdstip in de blokhut kunnen zijn geweest?'

'Wat doet dat ertoe?'

'Ik vertegenwoordig Vincent Cardoni's ex-vrouw, Justine Castle. Ze wordt beschuldigd van een aantal moorden die zijn gepleegd in een boerderij in Multnomah County. In de kelder van de boerderij is een provisorische operatiekamer gevonden. De slachtoffers zijn in een graf in de buurt begraven.'

'En wat dan nog?'

'De plaats van het misdrijf is nagenoeg identiek aan de blokhut waar de moorden in Milton County zijn gepleegd.'

'Wat heb ik daarmee te maken?'

'Het is mogelijk dat Vincent Cardoni vier jaar geleden zijn eigen hand heeft geamputeerd om iedereen te laten denken dat hij was vermoord. Als Cardoni heeft geprobeerd iedereen ervan te overtuigen dat hij dood was, dan zou het mij goed uitkomen als ik jou daar had zien wegrijden voordat ik de hand ontdekte.'

Prochaska staarde hen als een Boeddha aan.

'Ik ben niet van zins om je in de problemen te brengen, Art. Sterker nog, ik heb begrepen dat Martin Breach uitermate geïnteresseerd zou zijn, als Cardoni nog zou leven. En dat zou ook voor jou moeten gelden als Cardoni heeft geprobeerd jullie op te lichten.'

Prochaska dacht even na over deze informatie.

'Alles wat je vertelt blijft onder ons,' verzekerde Frank hem.

Het was even stil, maar vervolgens richtte Prochaska zich tot Amanda.

'Ik ben nooit in de blokhut geweest, begrepen?'

Amanda knikte.

Prochaska boog zich naar voren en sprak zo zacht dat het vrijwel onmogelijk was om hem te horen boven de harde muziek uit de club.

'Martin heeft een tijdje zaken gedaan met een dokter van het St. Francis. Die dokter heeft Martin voor een hoop geld belazerd en dat geld wilde hij terug. De dokter is boven water gekomen toen de politie die lichamen bij de blokhut vond, maar het geld is nooit terechtgekomen. Martin dacht dat Cardoni het had.'

Prochaska zweeg even om te zien of Amanda hem begreep. Toen Amanda knikte, vervolgde hij zijn verhaal.

'Op de avond waarop jij die hand vond belde Cardoni plotseling om te zeggen dat hij een wapenstilstand wilde. Hij zei dat hij de poen in de blokhut had en dat Martin iemand moest sturen. Dus Martin stuurde mij eropaf. Zodra ik de hand zag wist ik dat het foute boel was. Ik ben in de auto gestapt en vertrokken. Dat is alles.'

'En je hebt geen geld gevonden?' vroeg Amanda.

'Als Cardoni van plan was om me een loer te draaien, waarom zou hij dan geld laten slingeren?'

Zodra zijn bezoekers de deur achter zich hadden gesloten greep Prochaska naar de telefoon.

'Raad 'ns, Martin. Vincent Cardoni is misschien toch niet dood.'

'Wilde Jaffe je daarom spreken?'

'Hij vertegenwoordigt Cardoni's ex-vrouw.' Prochaska vertelde Breach van het gesprek met de Jaffes.

'Wel godverdomme,' zei Breach nadat Prochaska zijn verhaal had afgerond. 'Als Cardoni weer in Portland is wil ik hem vinden voordat de politie hem te pakken krijgt.'