64

'Tony, wat ben ik blij dat ik je zie,' zei Amanda. Ze sloeg haar armen om hem heen en gaf hem een knuffel. 'Echt lief van je dat ik hier mag logeren.'

In een busje dat niet ver van Tony's huis geparkeerd stond langs een zijweggetje hoorden Alex DeVore, Sean McCarthy en Mike Greene elk woord dat werd gezegd via de microfoontjes die waren geplaatst terwijl Fiori in het ziekenhuis was.

'Om je de waarheid te zeggen; ik had ook niet veel zin om alleen te zijn toen ik hoorde dat Cardoni was ontsnapt.'

'Ik denk niet dat we ons zorgen hoeven te maken. Sean McCarthy is ervan overtuigd dat Cardoni allang is verdwenen.'

'Je zou hier niet zijn als je dat geloofde.'

Amanda glimlachte ondeugend. 'Misschien ben ik hier wel om een heel andere reden dan jij denkt.'

'Wat ben jij een lellebel.'

Tony legde zijn handen rond Amanda's heupen, trok haar naar zich toe en kuste haar, maar ze duwde hem een stukje van zich af. Hij keek verbaasd.

'Is er iets?'

'Nee,' zei ze terwijl ze alle zeilen moest bijzetten om niet nerveus te klinken. 'Ik ben gewoon in de war van Cardoni's ontsnapping. Zeg, ik ben uitgehongerd. Wat eten we?'

'Kalfslapjes Piccata, maar ik ben net thuis, dus het kan nog wel even duren.'

'Was het druk in het ziekenhuis?' vroeg Amanda om Tony aan de praat te houden.

'Het was een gekkenhuis. Het enige waar iedereen het over had was Cardoni's nieuwe moordpartij. En we hadden ook nog een kettingbotsing op de snelweg.'

Amanda liep achter Tony aan naar de keuken. Hij vulde een pan met water, haalde twee kalfslapjes uit een boodschappentas en legde ze tussen twee velletjes vetvrij papier.

'Ik heb waarschijnlijk binnenkort de bewijzen van Cardoni's schuld in handen,' zei Amanda terwijl Tony zachtjes op het vlees begon te kloppen om het wat platter te maken.

'O?'

'Bobby Vasquez heeft twee moorden ontdekt die in Oregon zijn gepleegd en veel overeenkomsten vertonen met de moorden in Milton County en de boerderij.'

'Je meent het. En wanneer zijn die gepleegd?'

'Een vrouw is zeventien jaar geleden vermoord en de andere zestien jaar geleden.'

'Waar is dat gebeurd?'

'Bij Ghost Lake, dat skigebied. De lichamen zijn in het bos gevonden op ongeveer een kilometer afstand van de piste. Het zou Cardoni's eerste keer kunnen zijn geweest, dus misschien was hij toen nog niet zo voorzichtig als nu.'

Tony strooide wat zout en peper in een bord met bloem en haalde het vlees erdoorheen totdat het was bedekt met een dun wit laagje.

'Heb je McCarthy nog verteld dat Cardoni mij beschuldigde?' vroeg hij terloops.

'Nee. Waarom zou ik mijn tijd verspillen aan zulke onzinnige verhalen? Cardoni was gewoon wanhopig. Hij beweerde zelfs dat hij verdoofd was toen hij in Justines huis was. Hij wilde dat ik het bloed dat ze hem voor de operatie hadden afgenomen zou laten testen op tranquillizers.'

'En wie zou hem dan hebben verdoofd? Ik soms?' vroeg Tony terwijl hij olijfolie en boter in een braadpan deed, het pannetje op het vuur zette en het gas onder de pan met water aanstak.

'Ja,' zei Amanda en ze schudde haar hoofd. 'Hij zei dat hij net bij kennis kwam toen jij op hem schoot.'

'Bij kennis kwam? Me wilde vermoorden zal hij bedoelen. Wat vond McCarthy van die flauwekul?'

'Ik heb het er niet over gehad. Zoals ik al zei: waarom zou ik mijn tijd verspillen aan Cardoni's kletsverhalen?'

Amanda schudde haar hoofd. 'Maar Cardoni weet het wel te brengen. Ik had hem bijna geloofd.'

'Dat meen je niet.'

'Hij is een bedreven leugenaar, Tony. Je hebt er geen idee van hoe overtuigend hij kan zijn.'

Tony keek geschrokken. 'Dacht je echt dat ik... Dat ik dat soort dingen zou kunnen doen?'

'Nee, maar hij wist het wel erg aannemelijk te maken.'

'Hoe kan dat nou als ik het niet heb gedaan?'

'Het doet er niet toe of je het al dan niet hebt gedaan. Advocaten overtuigen jury's er te pas en te onpas van dat dingen die nooit zijn gebeurd, waar zijn.' Amanda glimlachte. 'Ik weet zeker dat ik zo'n mooi verhaal in elkaar kan draaien dat je zelf nog gaat geloven dat je schuldig bent.'

'Onzin.'

'Wedden?'

'Degene die verliest doet de vaat in de machine.'

'Afgesproken.'

'Oké, Ally Mcjaffe. Bewijs maar 'ns dat ik het heb gedaan.'

'Eens even zien.' Amanda wreef met een dramatisch gebaar over haar kin. 'We beginnen met het massagraf in Colorado.'

'Welk massagraf?'

'Het graf dat op de lijst staat die Bobby Vasquez voor me heeft samengesteld van moordzaken waarbij dezelfde werkwijze is gebruikt als die in de zaken in Oregon. Op een stuk boerenland in de buurt van Boulder zijn de lichamen gevonden van mensen die waren gemarteld. De boerderij was gekocht via dezelfde procedure als die van de boerderij in Multnomah County en het huis in Milton County.'

'Waarom bewijst dat dat ik een moordenaar ben?' vroeg Tony met een sceptisch lachje.

'Je bent skileraar geweest in Colorado en je hebt gestudeerd aan de Universiteit van Colorado in Boulder.'

'Oké, maar Cardoni werkte in Denver. En Justine ook, bedenk ik me ineens. Daar schiet je niet veel mee op. Volgende.'

Het water begon te koken en Tony zette het vuur onder de braadpan wat hoger.

'De koffiemok.'

Tony keek niet-begrijpend. 'Welke koffiemok?'

'Die de politie heeft gevonden in de blokhut in Milton County.'

'Wat is daarmee?'

'De politie heeft nooit openbaar gemaakt dat Cardoni's vingerafdrukken daarop zijn gevonden.'

'En wat dan nog?'

'Dat wist je.'

'O?'

'Vier jaar geleden hebben we bij jou thuis na het eten over de zaak-Cardoni gepraat. Ik had het toen over het profiel van seriemoordenaars en ik zei dat een georganiseerde anti-sociaal een levendige fantasie heeft die hem in staat stelt zijn misdaden te visualiseren voordat hij ze pleegt. Ik zei toen dat die eigenschap zulke mensen hielp fouten te vermijden die tot arrestatie kunnen leiden. Jij vond toen dat Cardoni niet had geanticipeerd op de fouten die tot zijn aanhouding hadden geleid. Je zei dat het dom was om een scalpel en een koffiemok met vingerafdrukken achter te laten op de plaats van het misdrijf.'

'Dat kan ik me niet meer herinneren.'

'En toch is het zo.'

'Kom nou,' lachte Tony. 'Hoe kun je je in vredesnaam herinneren waarover we het vier jaar geleden hebben gehad?'

Amanda's glimlach verdween. 'Het was ons eerste afspraakje, Tony. Ik herinner me alles nog. Ik vond je echt heel erg aardig en ik heb de avond nog heel vaak in mijn hoofd afgespeeld. Het betekende echt iets voor me.'

'Nou, je hebt het gesprek in elk geval niet helemaal goed onthouden. Ik heb nooit iets over een koffiemok gezegd. Ik geloof niet eens dat ik wist dat de politie een mok in de blokhut had gevonden, tenzij jij het me hebt verteld. Dat is de enige manier waarop ik zoiets kan hebben gehoord. Je zei zelf dat we over de zaak hadden gepraat.'

De boter en de olijfolie waren op temperatuur en Tony legde de kalfslapjes in de sissende pan.

'Er was ook een massagraf in Peru.'

Tony verstijfde.

'Cardoni woonde in Amerika toen de slachtoffers zijn verdwenen en Justine is nooit in Peru geweest, maar jij hebt rond die tijd medicijnen gestudeerd in Lima.'

'Zijn er ook zulke moorden gepleegd toen ik in Peru studeerde?'

Amanda knikte.

'Wauw. Niet te geloven.' Tony haalde zijn schouders op en vervolgens glimlachte hij. 'Nou ik heb het niet gedaan. Bovendien vergeet je dat Cardoni heeft toegegeven dat hij heeft geprobeerd de schuld op Justine te schuiven door bewijsmateriaal in de boerderij achter te laten. Dat betekent dat hij op de plaats van het misdrijf was.'

'Oké, maar het bewijst niet dat hij de moorden heeft gepleegd. Cardoni beweerde dat hij Justine verdacht wilde maken omdat hij ervan overtuigd was dat zij hém vier jaar geleden de schuld in de schoenen had geschoven.'

'Waarom zou Justine zoiets doen?'

'Clifford Grant had een deal met Martin Breach gesloten om een hart voor een rijke Canadees te leveren. De politie heeft een overval uitgevoerd op het vliegveld toen Grant met zijn handel arriveerde, maar Grant is ervandoor gegaan met het geld en het hart. Grant had een compagnon. Breach wist niet wie dat was. De compagnon heeft Grant vermoord om te voorkomen dat die zou gaan praten en hem vervolgens begraven bij de blokhut. Volgens Cardoni heeft de compagnon een zondebok gezocht om Breach op een dwaalspoor te brengen. Door zijn cocaïneverslaving en zijn grillige gedrag was Cardoni het perfecte slachtoffer. Omdat Cardoni dacht dat Justine Grants compagnon was, heeft hij haar vals beschuldigd om het haar betaald te zetten. Nu beweert hij dat jij Grants compagnon was.'

'Dat ligt voor de hand. Nu Justine dood is kan hij dat belachelijke verhaal dat zij hem erin heeft geluisd natuurlijk niet meer volhouden.'

'O, maar het is heel duidelijk dat Cardoni erin is geluisd.'

'O ja?' vroeg Tony terwijl hij een paar handen met pasta in het kokende water liet vallen.

'Cardoni wist pas vlak voordat hij Justine vals beschuldigde van de boerderij. Ik heb Mary Ann Jager gesproken, de advocate die het huis heeft gekocht. Volgens haar was Cardoni een paar dagen voor Justines arrestatie bij haar op kantoor geweest om te vragen wie de eigenaar was en hoe het was betaald. Waarom zou hij dat doen als hij zelf de eigenaar was?'

Tony klapte in zijn handen. 'Heel indrukwekkend Amanda. Je bent een geweldige advocaat. Ik zou bijna gaan geloven dat ik iedereen had vermoord.'

'Daarom verdien ik ook zoveel geld,' zei Amanda en ze maakte een buiging.

'En toch... Als je alles bij elkaar optelt heb je alleen maar indirect bewijsmateriaal. Je hebt absoluut geen waterdichte zaak.'

'Ik heb wel met minder gewonnen,' antwoordde ze met een zelfverzekerde glimlach.

Tony slaakte een zucht. 'Word ik voor het eten gearresteerd of krijg ik nog een laatste maaltijd?'

Amanda wees op de braadpan. 'Dat ruikt veel te lekker. Ik denk dat ik tot na het eten wacht.'

'Dan heb ik hier een beloning voor je. Omdat je zo aardig bent.'

Tony prikte een klein stukje vlees op een vork en hield het net buiten bereik van Amanda's lippen.

'Proef dit maar 'ns,' zei hij terwijl hij Amanda het vlees voerde. Zodra ze het in haar mond had haalde Tony zo hard hij kon uit met zijn vuist en sloeg hij haar vol op de kaak. Ze wankelde. Tony trok haar op de grond en nam haar in een wurggreep. Een paar seconden later verloor Amanda het bewustzijn.

'Wat denk je ervan, zullen we een wijntje opentrekken?' zei Tony terwijl hij de tape over Amanda's mond plakte. Hij praatte honderduit over hoe het vandaag op zijn werk was geweest en gaf allerlei kookinstructies. Ondertussen controleerde hij of Amanda een microfoontje bij zich had. Als ze alleen was waren er geen problemen, maar als ze een microfoontje droeg of als de politie in het huis was geweest om afluisterapparatuur te plaatsen zou hij moeten verdwijnen. Hij had niet de indruk dat de politie hem in de gaten hield met een verborgen camera, anders waren ze wel in actie gekomen toen hij Amanda had geslagen.

Amanda begon te bewegen. Tony rolde haar op haar buik en maakte haar handen achter haar rug vast met plastic boeien. Hij krabbelde haastig iets op een papiertje en haalde een scherp mes uit een la terwijl hij Amanda onthaalde op een grappig verhaal over een nieuwe basisarts die een stommiteit had uitgehaald. Zodra Amanda haar ogen opende drukte Tony het mes tegen haar keel en stak hij een briefje omhoog.

EEN KIK EN JE BENT BLIND.

Amanda's ogen verrieden haar angst, maar ze maakte geen geluid. Tony gebaarde dat ze moest opstaan. Amanda krabbelde overeind en bleef even onvast op haar benen staan. Ze was nog steeds versuft. Tony had tijdens het zoeken naar een microfoontje al haar kleren uitgetrokken, maar ze was te bang om zich te schamen. Hij wees met het mes in de richting van de kelder. Toen Amanda aarzelde stak hij haar in de arm. Amanda maakte een snikkend geluid en Tony hield onmiddellijk het mes voor haar gezicht. Ze strompelde de gang in.

'Als dit geen topwijn is, dan weet ik het niet meer. Wat jij?' vroeg Tony vrolijk.