54

 

Toen Vincent Cardoni de rechtszaal verliet werd hij bestormd door verslaggevers. Roy Bishop baande zich een weg door de menigte en riep naar iedereen: 'Geen commentaar.' Maar de reporters wisten niet van wijken en bleven hun vragen afvuren terwijl Cardoni de marmeren traptreden afdaalde naar de lobby op de begane grond. Voor het gerechtsgebouw stond een taxi te wachten. Cardoni en zijn advocaat doken de wagen in en de chauffeur reed hen naar het Warwick, een klein, luxe hotel op een paar blokken van de Willamette waar Cardoni een suite had gereserveerd. Nu zijn identiteit bekend was, had het geen zin meer om terug te gaan naar het benauwde souterrain waar hij als Andrew Volkov had gewoond.

De taxi werd gevolgd door een busje van een van de televisiestudio's, maar de chauffeur telefoneerde met het hotel om de beveiliging opdracht te geven de verslaggevers niet in de lobby te laten. Na een kort onderonsje vertrok Bishop in de taxi en nam Cardoni de lift naar zijn suite. Zodra hij de deur had afgesloten kleedde hij zich uit en nam een hete douche. Nadat hij zich had afgedroogd trok hij een badstof kamerjas aan. Vervolgens telefoneerde hij met de room service. Het Warwick had een van de beste restaurants van Portland, maar hoewel het eten voortreffelijk was en de wijn onvolprezen, was de maaltijd niet in staat om Cardoni's woede te doen bekoelen. Justine zou vanavond weer terug zijn in zijn oude huis, luierend in het bad zoals ze dat had gedaan toen ze nog getrouwd waren geweest. Ze zou de geur van de gevangenis van zich afspoelen en zich verkneukelen omdat zij vrij was en Vincents plan was mislukt.

Tegen de tijd dat de room service hem een fles twaalf jaar oude single malt scotch bracht was de zon achter de horizon gezonken. Cardoni liep naar het raam en keek naar de twinkelende lichtjes van de stad. Het uitzicht ontspande hem en hielp hem het gevoel te hebben gefaald van zich af te zetten. Negatieve gedachten moesten worden uitgebannen. Als hij de jaren in ballingschap en het verlies van zijn hand en zijn beroep wilde wreken, moest hij positief denken.