56

Vincent Cardoni sliep als een roos en stond om negen uur op. Hij had eigenlijk een stukje willen hardlopen, maar aangezien hij geen zin had in lastige verslaggevers schoof hij de meubels opzij en deed hij wat oefeningen. Nadat hij een douche had genomen bestelde hij bij de room service een licht ontbijt. Hij probeerde de krant te lezen, maar hij kon zich niet concentreren. Ten slotte liep hij naar het raam. Een tanker op weg naar Swan Island gleed onder de Hawthornebrug door terwijl op de achtergrond de schitterende sneeuwhellingen van Mount Hood lagen. Het tafereel had hem tot rust moeten brengen, maar de gedachte aan Justine bleef een storende factor.

De dag kroop voorbij. Tegen het einde van de middag verveelde Cardoni zich een ongeluk en had hij nog steeds geen plan om af te rekenen met zijn ex-vrouw. Kort nadat de ober van de room service zijn diner had afgeruimd zag hij de goedkope witte envelop die iemand onder zijn deur door had geschoven. Er stond geen afzender op en op de voorkant was zijn naam getypt. Hij liet zich op de bank in de zitkamer vallen en opende de envelop. Er zaten twee velletjes papier in. Het eerste was een kaart met daarop een stuk snelweg. Op de kaart was een parkeerplaats even ten zuiden van Portland omcirkeld waaronder was getypt: 'Vanavond 23:00.'

Het tweede velletje was een fotokopie van een pagina uit een dagboek.

'Donderdag: subject is nog steeds strijdlustig na vier dagen te zijn gepijnigd, nauwelijks voedsel te hebben gekregen en niet te hebben geslapen. 8:10: subject geboeid en gekneveld en boven in kast gezet aan het einde van de gang. Alle lichten in het huis uitgeschakeld, weggereden, de auto geparkeerd en teruggelopen. Vanuit het bos toegekeken. 8:55: subject verlaat het huis naakt en blootsvoets, gewapend met keukenmes. Opmerkelijk sterk karakter. Het zal een uitdaging zijn om haar klein te krijgen. 9:00: subject ontzet over mijn plotselinge terugkeer. Valt aan met mes, maar stroomstok houdt haar tegen. Subject geshockeerd na mededeling dat touwen met opzet niet helemaal vast waren gebonden om haar de kans te geven te ontsnappen en te zien hoe snel ze buiten zou zijn in vergelijking met andere slachtoffers. Subject huilt wanneer ik haar de trainingskap opzet en in de boeien sla. Ik begin de pijntolerantie-experimenten onmiddellijk om te testen of het in de grond boren van haar hoop de weerstand van het subject heeft verminderd.'

Cardoni keek op zijn horloge. Het was kwart voor negen. Hij las de dagboekpagina nog een keer en liep vervolgens naar zijn slaapkamer. Officieren van justitie en de politie zeiden van Roy Bishop dat hij een louche strafpleiter was. Het voordeel daarvan was echter wel dat hij diensten verleende die bij andere, minder prijzige advocaten, ondenkbaar waren. Cardoni opende een klein koffertje dat Bishop voor hem had meegebracht en haalde er een pistool en een jachtmes uit.

Mike Greene beantwoordde de telefoon nadat hij voor de tweede keer was overgegaan.

'Hé, Sean. Ik hoop dat je goed nieuws hebt.'

'Zou je het goed nieuws vinden als ik kon bewijzen dat Vincent Cardoni op de avond van Justine Castles arrestatie het alarmnummer heeft gebeld én het telefoontje dat haar naar de boerderij heeft gelokt? Ik heb het rapport van de agenten die als eersten op de plaats van het misdrijf waren nog eens doorgelezen. Er waren geen telefoons in de boerderij, dus ik vroeg me af hoe Cardoni dokter Castle en het alarmnummer had gebeld. "Volkov" had een mobiele telefoon. Volgens zijn rekeningafschrift heeft hij op de avond van dokter Castles arrestatie zowel haar nummer gebeld als het alarmnummer.'

'Geweldig werk, Sean!'

'Hebben we genoeg voor een arrestatiebevel?'

'Ik zie je bij rechter Campbell thuis. Laten we maar eens kijken wat zij ervan denkt.'

Vasquez kende een van de kamermeisjes van het Warwick. Haar vriend werkte bij de room service. Voor vijftig dollar wilden ze Vasquez wel via zijn mobiele telefoon waarschuwen als de dokter zijn kamer verliet. Voor nog eens vijftig dollar liet een van de garagewachters van het hotel Vasquez in de buurt van Cardoni's auto parkeren. Om tien over negen belde het meisje om te zeggen dat Cardoni was vertrokken. Vasquez liet zich snel onderuitzakken en wachtte af. Even later kwam de chirurg uit de lift. Hij droeg een spijkerbroek, een zwarte coltrui en een donker windjack.

Het was voor Vasquez een fluitje van een cent om Cardoni te volgen naar de 1-5. Er was niet veel verkeer, daarom hield hij een auto tussen zichzelf en zijn prooi. Toen Cardoni een parkeerplaats opreed volgde Vasquez zijn voorbeeld. Cardoni zette zijn auto neer in de buurt van het betonnen toiletgebouw. Het enige andere voertuig op de parkeerplaats was een bestelwagentje met landbouwproducten dat voor de toiletten geparkeerd stond. Terwijl hij er langsreed zag Vasquez dat de cabine van de wagen leeg was.

Vasquez reed verder naar de andere kant van de parkeerplaats en zette de motor af. Nadat de chauffeur van het bestelwagentje tevoorschijn was gekomen uit het herentoilet en was weggereden stapte Cardoni uit de auto. Hij liep het betonnen gebouwtje in. Vijftien minuten later was hij nog niet terug.

Vasquez stapte uit en liep over het picknickveldje naar de toiletten waarbij hij de bomen gebruikte als dekking. Hij sloop om het gebouwtje heen en bleef even staan om te luisteren. Juist toen hij verder wilde lopen hoorde hij het geluid van een worsteling. Vasquez drukte zich tegen de muur van het gebouw en waagde een korte blik om de hoek. Onder een bankje in de schaduw lag iets wat eruitzag als een lichaam. Vasquez wist zeker dat het er nog niet was geweest toen hij de parkeerplaats op was gereden. Terwijl hij zich afvroeg of hij het lichaam zou bekijken of in de schaduw zou afwachten, hoorde hij achter zich een geluid.