42

Die nacht sliep Amanda als een blok. Ze hoorde zelfs haar wekker niet. Aangezien ze te laat wakker was voor haar ochtendgymnastiek of een ontbijt, nam ze snel een douche en haalde ze in het cafeetje een koffie verkeerd en een koffiebroodje. Toen ze om half negen haar kantoor binnenkwam zat haar vader achter haar bureau het dossier van Justine Castle door te lezen. Hij keek op en glimlachte. Amanda verstijfde en bleef in de deuropening staan.

'Morgen, Amanda.'

'Wat doe jij hier?' vroeg ze. 'Je hoort op vakantie te zijn.' Ze was nauwelijks in staat de teleurstelling uit haar stem te houden.

'Dacht je dat ik niet geïnteresseerd zou zijn in je nieuwste zaak?'

'Dat wist ik wel zeker. Daarom heb ik de anderen ook gevraagd er hun mond over te houden als je toevallig mocht bellen.'

'Er heeft niemand iets gezegd.'

'Hoe ben je er dan achter gekomen?'

'Het stond in Californië in de kranten. Iemand legde de link met de zaak-Cardoni en presto, een nieuwe sensatie. Heb je je telefoonnotities al gelezen?'

'Nog niet.'

'Ik ben er even doorheen gelopen. Voor het geval je een mediaberoemdheid wilt worden; 20/20, 60 Minutes, Larry King en Geraldo staan voor je in de rij.'

'Ga weg!'

Amanda zette haar diplomatenkoffer, de koffie en de zak met het koffiebroodje op de rand van haar bureau en ging in een van de stoelen voor cliënten zitten.

'Baalt Elsie er niet van dat je haar vakantie hebt verpest?'

'Elsie is een schat. Ze heeft gezegd dat ik naar huis moest om je te helpen.'

'Bedankt voor het vertrouwen,' antwoordde Amanda op sarcastische toon. 'Ik heb Dooling ook in m'n eentje van de strop gered. Waarom denk je dat ik niet in staat ben om Justine Castle te vertegenwoordigen?'

'Niet zo snel,' zei Frank en hij bracht ter verdediging een hand omhoog. 'Niemand heeft je van incompetentie beschuldigd en je hoeft niet zo lichtgeraakt te doen. Je weet heel goed dat voor zo'n complexe zaak twee advocaten nodig zijn.'

'Ben je van plan om de leiding over te nemen?' vroeg Amanda terwijl ze zich voorbereidde op het ergste.

'Ik peins er niet over.'

Amanda probeerde haar verbazing te verbergen, maar dat lukte waarschijnlijk niet al te best, want er verscheen een nauwelijks merkbaar glimlachje rond Franks lippen.

'Misschien wil Justine dat wel,' zei Amanda voorzichtig. 'Ze heeft jou tenslotte gebeld toen ze werd gearresteerd.'

'Is ze tevreden met je?'

'Ik geloof het wel.'

'Laten we dan eerst maar 'ns kijken hoe het balletje rolt. Voorlopig is het jouw zaak. Vertel me maar eens hoe we ervoor staan.'

Terwijl ze af en toe een slok koffie en een hapje van haar koffiebroodje nam, vertelde Amanda haar verhaal, beginnend met het nachtelijke telefoontje. Toen ze Frank over haar bezoek aan de boerderij vertelde liet ze de ontmoeting met Vasquez in eerste instantie achterwege.

'Ik wou dat je daar niet naar binnen was gegaan, Amanda,' zei Frank toen ze zweeg. 'Het gebouw was verzegeld.'

'Ik weet het, maar het gerechtelijk laboratorium had alles al onderzocht en ik wilde de boerderij van binnen zien voordat er te veel zou veranderen.'

Frank leunde naar achteren. 'Wat was je indruk?'

'Het is ofwel dezelfde moordenaar, of iemand die ontzettend veel weet over de zaak-Cardoni. Daar ben ik van overtuigd.'

Amanda zweeg even om te bedenken hoe ze het beste het onderwerp Vasquez kon aansnijden. Ze besloot maar gewoon open kaart te spelen.

'Toen ik de kelder in de boerderij aan het bekijken was, kwam Bobby Vasquez ineens op bezoek.'

'De rechercheur die loog tijdens Cardoni's verzoek tot uitsluiting?'

Amanda knikte. 'Hij wil met ons aan de zaak werken. Hij is ervan overtuigd dat Cardoni vier jaar geleden zijn dood in scène heeft gezet en nu verantwoordelijk is voor de nieuwe moorden.'

'Wist je dat Vasquez een van de hoofdverdachten was in de zaak van Cardoni's verdwijning. Hij was geobsedeerd door Cardoni. Volgens de geruchten heeft hij het karwei alsnog afgemaakt nadat het hof had besloten tot ontslag van rechtsvervolging.'

Amanda probeerde zich Vasquez voor te stellen als Cardoni's moordenaar.

'Het slaat natuurlijk nergens op dat Vasquez mij vertelt dat Cardoni de mensen op de boerderij heeft vermoord als hij weet dat Cardoni dood is. Waarom zou hij mij dan naar de boerderij zijn gevolgd? En waarom zou hij dan zijn diensten willen aanbieden?'

'Dat weet ik niet en het interesseert me ook niet,' beet Frank haar toe.

'Je hebt het volste recht om kwaad te zijn over wat Vasquez in de zaak-Cardoni heeft gedaan. Maar dat moet je er niet van weerhouden te bedenken wat hij in deze zaak kan doen.'

'Hij is niet eerlijk, Amanda. En hij is een zuiplap.'

'Hij zegt dat hij niet meer drinkt en hij zag er nuchter uit. En vergeet niet waaróm Vasquez onder ede heeft gelogen. Hij deed het omdat hij dacht dat het de enige manier was om een monster in de gevangenis te krijgen.'

'Dat is geen excuus.'

'Dat zeg ik ook niet. Ik denk alleen wel dat je hier met een onpartijdige blik naar moet kijken. Vasquez weet alles over Cardoni wat de politie wist en hij heeft bovendien al bruikbare informatie ontdekt.'

'Zoals?'

Amanda vertelde Frank over Vasquez' onderzoek naar de eigenaar van de boerderij.

'Dat hadden Herb en de politie ook kunnen uitzoeken,' zei Frank smalend. 'Ik weet niet waarom Vasquez per se aan deze zaak wil werken, maar ik heb geen zin om mijn naam te verbinden aan een alcoholist die meineed heeft gepleegd.'

Amanda schraapte haar keel en keek haar vader recht in de ogen.

'Luister pap; of ik leid deze zaak, of jij doet het. En als ik de leiding heb kies ik mijn eigen team.'

Frank was er niet aan gewend om van anderen te horen wat hij moest doen en Amanda kon zien dat hij er niet van was gediend.

'Ik ben zelf ook niet helemaal zeker van Vasquez,' voegde Amanda er haastig aan toe nu ze het voordeel van de verrassing nog aan haar kant had, 'maar ik wil zelf kunnen beslissen of hij al dan niet meedoet.'

Frank blies de lucht uit zijn longen.

'Daar kunnen we het later wel over hebben.'

'Niks later. We nemen nu een beslissing. Denk je dat ik deze zaak aankan?'

Frank aarzelde.

'Nou? We hebben meer dan vier jaar samengewerkt. Je hebt mijn leven lang de tijd gehad om een oordeel over me te vormen. Als je denkt dat ik het niet aankan, dien ik per onmiddellijk mijn ontslag in.'

Frank legde zijn hoofd in zijn nek en lachte luidkeels.

'Ik begin bijna terug te verlangen naar de tijd waarin kleine meisjes nog beleefd waren tegen hun vader en gewoon de spinazieacademie deden.'

'Val dood,' zei Amanda, maar ze slaagde er niet in een triomfantelijke grijns te onderdrukken.

'Van wie heb je dat in vredesnaam geleerd?'

'Van jou, ouwe kankerpit. En laten we het nu alsjeblieft over Justines zaak hebben.'

'Vooruit dan maar. Anders wil je straks ook nog salarisverhoging.'

Amanda trok een wenkbrauw op. 'Dat is helemaal geen slecht idee.'

'Wat ben jij toch een ondankbaar mens.'

Amanda lachte, maar vervolgens vroeg ze op ernstige toon: 'Waren er nog andere verdachten in de zaak van Cardoni's verdwijning?'

Frank knikte. 'Martin Breach' rechterhand Art Prochaska, de man van wie je dacht dat je hem zag wegrijden bij het huis in Milton County.'

'Dat lag voor de hand.'

'Breach had de reputatie mensen die hij niet mocht de ledematen af te hakken. Bovendien had hij het op Cardoni voorzien omdat hij dacht dat die hem had belazerd bij een deal die verband hield met het verkopen van organen op de zwarte markt. Misschien lag Cardoni wel in Prochaska's kofferbak toen hij je passeerde.'

'Lekker idee.'

'Je hebt er zelf om gevraagd.'

' Ken je Prochaska goed genoeg om hem een paar dingen te vragen?'

'Hoezo?'

'Ik zou wel eens willen weten wat hij in dat huis te zoeken had in de nacht waarin ik de hand vond. Als hij Cardoni niet heeft vermoord vertelt hij het misschien wel.'

'Prochaska heeft gezegd dat hij niet in Milton County is geweest. Hij had een alibi.'

'Dan heeft hij gelogen, pap. Ik zou in de rechtszaal niet kunnen zweren dat het Prochaska was, maar hij zat echt in die auto.'

Frank dacht even na. 'Martin heeft me altijd vertrouwd. Ik weet zeker dat het zijn idee was om Art voor Cardoni te laten getuigen. Ik zal eens zien wat ik kan doen. Zodra ik met Martin heb gesproken laat ik het je weten.'

Frank vertrok om de post door te nemen die zich tijdens zijn afwezigheid had opgestapeld. Amanda liep naar het bureau van haar secretaresse, nam een dikke stapel telefoonnotities mee en ging terug naar haar kantoor. Frank had niet gelogen over de telefoontjes van Geraldo en de rest, maar het memootje dat haar de adem benam was niet uit New York of LA. Amanda tikte met het papiertje tegen de palm van haar hand. Zou ze hem bellen of niet? Ze draaide haar stoel rond en keek naar buiten. De naam op de telefoonnotitie veroorzaakte gemengde gevoelens. Maar plotseling zei Amanda: 'Ach, waarom ook niet,' en ze draaide het nummer van het Medisch Centrum St. Francis. Ze vertelde de telefoniste wie ze wilde spreken en werd in de wacht gezet. Even later klonk de stem van Tony Fiori over de lijn.

'Amanda?' vroeg hij aarzelend.

'Dat is lang geleden, Tony,' zei Amanda op neutrale toon. 'Ik wist niet dat je in de stad was.'

'Ja. Ik ben weer terug in het St. Francis.'

'Hoe was het in New York?'

'Goed. Ik had het alleen zo druk dat ik er niet zoveel profijt van heb gehad als ik eigenlijk had gewild.'

'En hoe staan de zaken hier?' vroeg Amanda. Ze wilde dolgraag weten waarom hij had gebeld, maar ze durfde het niet te vragen.

'Ik ben afgelopen vrijdag naar New Orleans gegaan en ik had tot vanmorgen geen krant gezien. Ik las dat Justine wordt beschuldigd van die moorden.'

Er verscheen even een beeld op Amanda's netvlies van Justine en Tony die naast elkaar in de deuropening stonden, vier jaar geleden.

'Dus je belde vanwege Justine?' vroeg ze, met moeite haar teleurstelling onderdrukkend.

'Jouw naam stond ook in de krant, Amanda.' Hij zweeg even. 'Luister, ik moet over drie minuten weer opereren, dus ik heb niet veel tijd. Ik zou je graag weer eens zien. Zullen we een keer ergens een hapje eten?'

Amanda's hart ging plotseling sneller slaan.

'Ik weet het niet.'

'Als je niet wilt dan begrijp ik het wel.'

'Nee, dat is het niet.' Ze wilde Tony graag zien. 'Ik heb het de komende dagen ontzettend druk met Justines zaak.'

'En wat dacht je van het weekend?'

'Oké.'

'Ik reserveer vrijdagavond een plaatsje voor ons bij The Fish Hatchery. Is dat goed?'

'Best.'

'Dan zie ik je daar.'

Amanda legde de hoorn neer. Tony Fiori. Wauw! Dat was nog eens een verrassing. Er verscheen een glimlach rond Amanda's lippen. Ze had zich echt als een bakvis gedragen toen ze had ontdekt dat hij met Justine sliep. Maar dat was jaren geleden en ze was nu een stuk sterker. Bovendien had ze genoten van de momenten die ze samen hadden doorgebracht. Amanda staarde even uit het raam en ze glimlachte opnieuw. Het zou interessant zijn om te zien hoe Tony er na vier jaar uitzag.