Hoofdstuk 43

==

De volgende ochtend werd Adam wakker van een gefluisterde woordenwisseling voor de deur van zijn tijdelijke slaapkamer.

‘Mag ik naar hem toe?’ vroeg de niet zo zachte stem van een kleine jongen.

‘Nee, je ziet hem straks wel.’

‘Alsjeblieft, mama!’

‘Nee. Nu meekomen, en maak niet zoveel herrie want dan maak je hem wakker.’

‘Maar ik wíl hem ook wakker maken, mama!’

‘Toe Danny, het is toch niet lief om hem zo vroeg wakker te maken? Superhelden hebben hun slaap hard nodig, dat moet jij toch weten.’

‘Ah, oké.’

Adam glimlachte. Hij nam aan dat ze nu de dagen aan het aftellen waren totdat zijn collega-superheld Dannyman weer aan de overkant zou wonen. Een gedachte die zijn glimlach verbazingwekkend snel deed verdwijnen.

==

Matthew werd uitgeput wakker en telde de uren alweer af tot hij wat slaap in zou kunnen halen. Hij had niet meer zoveel seks gehad in één nacht sinds zijn eerste feest op de universiteit, maar dat was een veel minder complexe ervaring geweest.

Jo had het nieuws van gisteren dat hij geen aankomend halfmiljonair bleek te zijn naar omstandigheden goed opgenomen. Hoewel hij haar niet de héle waarheid verteld had maar de feiten iets had verdraaid om zijn trots te kunnen behouden. Hij had haar verteld dat zijn beleggingen een gigantische duikvlucht hadden gemaakt en dat hij het verlies alleen maar kon goedmaken door het nog minstens vijf jaar te laten waar het was. Hij zei dat hij een afspraak had om te bespreken wat het beste plan van aanpak was wat zijn ‘beleggingen’ betrof en dat hij de volgende dag onder het mom van een bezoek aan de tandarts bij de bank langs zou gaan. Wie weet kwam hij er dan wel achter dat het allemaal nog niet zo erg was als hij dacht. Zijn verhaal zou hem een adempauze van vijf jaar geven om alles weer goed te laten komen. Misschien won hij in die tijd de loterij wel (maar deze keer echt goed). Ze was er nu tenminste bekend mee dat hij nú blut was en dat er in de nabije toekomst geen grote bruiloft kon plaatsvinden of meer dan één etentje buiten de deur per week als er van hem verwacht werd dat hij de rekeningen betaalde. Dat smokkelde hij ertussendoor om te zien of ze misschien zou overwegen hem te helpen door haar steentje bij te dragen. Dat bood ze niet aan.

In tegenstelling tot wat hij dacht dat er zou gebeuren, had Jo niet tegen hem geschreeuwd of gegild of iets zwaars naar zijn schedel gesmeten. Ze had alleen berustend met het hoofd geknikt, een glimlach geforceerd, en gezegd: ‘Nou, dat is dan duidelijk.’

En toen ze naar bed gingen, waar hij niet alleen verwachtte dat ze hem haar koude rug toekeerde, maar ook haar koude benen en koude alles, had ze hem verrast door het initiatief tot seks te nemen. Vrij ruwe, bijna gewelddadige seks zelfs. In haar wellustige stuipen wilde ze dat hij haar overal beet. Op een gegeven moment had hij de neiging om naar het raam te gaan en te kijken of het volle maan was, want ze leek wel een beest; onverzadigbaar en woest. Maar Matthew was helemaal niet het type dat pijn met genot in verband bracht en hij willigde haar verzoeken dan ook weifelend in. Hij had het voor elkaar gekregen haar een rode zuigzoen boven haar borst te geven, waar hij de volgende ochtend nog spijt van kreeg omdat ze haar blouses ver open droeg en het als een lelijke, pijnlijk uitziende bloeduitstorting te zien was. Toen hij dit opmerkte lachte ze, kuste hem licht op de neus en zei hem zich geen zorgen te maken en dat hij als hij mazzel had het later die dag nog een keertje mocht proberen. Zulke mazzel wilde Matthew niet. Hij was helemaal vóór passie – seks met Jo was in het begin geweldig en heftig geweest – maar de laatste tijd merkte hij dat hij de zachte intimiteit en het voorzichtigere, warmere vrijen met Stevie miste waar hij altijd van genoten had tot hij hebberig was geworden. Hij had een slecht voorgevoel over deze wending in hun seksleven.

==

Adam had een vrije dag en aangezien Stevie niet was teruggekomen nadat ze Danny naar school had gebracht, nam hij aan dat ze de stad in was gegaan. Hij had net een boerderij aan spek gebakken en tussen twee hompen brood gestopt toen de telefoon ging.

‘Hallooo,’ zei hij.

‘Hallo,’ zei een deftige stem aan de andere kant van de lijn. ‘Is Bea thuis?’

‘Sorry, mop, verkeerde nummer.’

‘Dat kan niet, ze zit achter een snelkeuzetoets. Is Stevie thuis? Stevie Honeywell?’

‘Stevie is beuten... buiten de deur op het moment. Kan ik u misschien helpen?’

‘En u bent?’ zong de stem.

‘Adam MacLean.’

‘Ah, jíj bent Damme MacQueen.’

’t Arme schaap is doof, dacht Adam, en langzamer zei hij: ‘Nee A-dam Mac-Lean.’

‘Ja, ik heb je wel gehoord, schat.’ De stem sneed als glas.

‘Ik ben Crystal Rock, Stevies redactrice bij Midnight Moon.’

Ah, dacht Adam. Interessant.

‘O, natuurlijk,’ blufte hij. ‘Sorry, ze heeft me veel over je verteld.’

Crystal liet een rinkelend lachje horen. Ze was nu al verliefd op Adam.

‘En ik kom steeds meer over jóú te weten, meneer MacLean, of moet ik zeggen: meneer MacQueen?’

‘Allemaal goeie dingen, hoop ik,’ vroeg hij opgewekt.

‘Nou, als de held in Affaire in de Hooglanden op jou gebaseerd is, denk ik dat we een bestseller in handen hebben.’

Om welke naam had ze nou eerst gevraagd? Iets met een B? Adam pakte een vlakbij liggende Midnight Moon door Betty Proctor en vroeg slinks: ‘Denk je dat hij beter wordt dan Dromen voor Altijd?’

‘O, laten we het alsjeblieft hopen. Betty Proctor háált het niet bij Beatrice Pollen. Die heeft het maar twee boeken volgehouden. Wil je haar vragen of ze me even belt en vertel haar in de tussentijd maar dat ik MacQueen ge-wel-dig vind, dat ik Evie Sweetwell ge-wel-dig vind en dat ik de overige hoofdstukken van Affaire in de Hooglanden zo spoedig mogelijk af wil zien. Ik overleef het gewoon niet als hij haar niet snel zoent.’

‘Dat zal ik zeker doen.’

‘En zeg tegen mevrouw Honeywell dat ze een stiekemerd is en dat ik een volledige uitleg verwacht als ze belt. Ze weet wel wat ik daarmee bedoel.’ Crystal giechelde wellustig en sloot af met een ‘ciao’ die zo romig was als tiramisu. Adam liet de telefoon langzaam zakken. Kijk eens aan! Geen wonder dat ze hem niet wilde vertellen wat ze deed nadat hij, onopzettelijk, zo minachtend over haar verhalen had gedaan. Daarom lag het hele huis vol boeken van Beatrice Pollen. Hij ging de boekenplanken af tot hij er eentje vond die door mevrouw Pollen geschreven was, haalde wat koffie uit de heerlijk volle percolator van Beatrice, oftewel Stevie, nestelde zich met boek en ontbijt in de serre en begon te lezen.

==

Matthew belde Jo om te vragen of ze met hem wilde lunchen, maar weer wimpelde ze hem af. Hun wegen kruisten elkaar toen hij de deur uit ging voor zijn ‘tandartsbezoek’. Ze spoedde van hem weg, wat hem verwarde omdat hij dacht dat ze weer vrienden waren na al die seks en de belofte van meer. Ze leek bezorgd om iets. Misschien was het een vertraagde shock over wat hij haar gisteravond verteld had. Hij besloot dat hij onderweg terug van de bank een cadeautje voor haar zou kopen.

==

‘Wauwie!’ riep Robert Gilroy, Matthews adviseur, uit. Hij zag eruit alsof hij twaalf was en gaf Matthew het gevoel even oud te zijn door dingen tegen hem te zeggen als: ‘Wat een teringzooi!’ Hij mocht wel uitkijken dat hij straks geen kannen limonade zou gaan bestellen.

Matthew knikte berouwvol.

‘Is dit het complete plaatje? Mensen houden nog weleens wat achter en dat is niet erg slim als je geholpen wilt worden.’

‘Dat is alles,’ antwoordde Matthew. ‘Erewoord.’

Robert Gilroy typte van alles in op zijn laptop, draaide hem naar Matthew en liet het zien. ‘Zoveel rente betaal je op het moment per maand over al je schulden.’

‘Allemachtig,’ zei Matthew slikkend.

‘Het geval wil dat we je al een lening hebben gegeven, en hoeveel heb je afbetaald?’

‘Eh...’ antwoordde Matthew, die het gevoel had dat hij zo voorover zou moeten buigen en slaag op zijn achterste kreeg met een stok.

‘Genoeg gezegd, lijkt me,’ zei Robert Gilroy. ‘Voor iemand met zo’n jaarsalaris, zou je een behoorlijke som aan vrij besteedbaar inkomen moeten overhouden. Terwijl ik nu niet snap dat je er nog van kan eten.’

‘Ik heb hulp nodig,’ gaf Matthew toe. Hij had in jaren niet zo dicht op het punt van tranen gestaan. ‘Ik heb een gat in mijn hand.’

‘Geef je geld uit om je beter te voelen? Geef je geld uit om mensen te beïnvloeden en voor je te winnen?’

‘Ja.’

‘Heb je er weleens aan gedacht om psychische hulp te zoeken?’

‘Daar heb ik toch geen geld voor?’ zei Matthew wanhopig.

‘Het is gratis als je huisarts je doorverwijst.’

‘Misschien moet ik dat dan maar eens doen,’ zei Matthew. ‘Maar wat het geld betreft, kun je me helpen?’

‘Yep,’ antwoordde Robert Gilroy, en hij zag Matthews gespannen schouders opgelucht zakken. ‘Je zult nog ten minste vijf jaar aan deze schulden vastzitten, maar je krijgt wel wat ademruimte om nog wat kwaliteit van leven te hebben. De lening is natuurlijk goedkoper als je je huis als onderpand gebruikt. Dat is vast geen probleem, je hebt voldoende geld in het huis zitten zo te zien. Hoe solide is je baan?’

‘Oersolide,’ zei Matthew stellig. Hij was goed in zijn werk en wist wat hij deed, het bedrijf was financieel stabiel en groeide gestaag, dus het was volkomen veilig om een tweede hypotheek op zijn huis te nemen.

‘Goed, hier met die creditcards,’ zei Robert Gilroy.

‘Wat? Nu?’

‘Yep.’

‘Allemaal?’ Het koude zweet brak Matthew uit.

‘Op onze eigen rekening kunnen we je veertien maanden lang nul procent rente bieden. Daar kun je zestig procent van je schulden naar overhevelen, maar als de pas zelf arriveert, stel ik voor dat je die doormidden knipt, al heb ik dat niet gezegd. Oké, kom maar op met die passen.’

Matthew voelde zich als een kind dat zijn zakken binnenstebuiten moet keren en vervolgens al zijn snoepjes kwijtraakt. Maar om zijn eigen bestwil, voordat zijn tanden uit zijn mond zouden rotten.

Gilroy gaf hem een schaar.

‘Ik moet nog een cadeautje kopen voor mijn vriendin,’ jammerde Matthew terwijl hij de schaar bij zijn Goldfish voor noodgevallen hield.

‘Geef haar maar een massage,’ zei Robert Gilroy. ‘Ze zal toch alleen maar zeuren dat je haar vet heb gemest als je chocola voor haar koopt.’

‘Ik zat aan een gouden ketting te denken.’

Robert Gilroy trok zijn wenkbrauwen op. ‘Ze verlaat je evengoed wel als je constant midden in de nacht schreeuwend en badend in het zweet wakker wordt omdat je zoveel schulden hebt. Als je hart het niet eerder begeeft tenminste. Knippen.’

Matthew knipte. Het deed zo’n pijn dat hij naar beneden keek omdat hij dacht dat hij zijn vinger eraf had geknipt.