Hoofdstuk 15

==

Na een druppeldouche stond Jo haar haren te drogen bij de toilettafel. Matthew keek vertederd toe met de uitdrukking van een hevig verliefde labradorpuppy.

‘Wat is er?’ vroeg ze toen ze zijn blik opving.

‘Niets, ik kijk alleen naar je.’

‘Nou, hou daarmee op,’ zei ze, en ze bleef met de föhn zwiepen en doen alsof ze niet nauwgezet in de gaten werd gehouden.

Hij kwam achter haar staan en plantte een kus in haar nek.

‘Niet nu,’ zei ze wegkronkelend. ‘Ik kom al te laat op het werk.’

‘Wíj komen te laat op het werk,’ zei hij, ‘maar we kunnen tenminste op een carpoolparkeerplek staan. Daar zijn er altijd genoeg van vrij.’

‘Geweldig,’ zei Jo sarcastisch, waardoor zijn springerige Teigetjehartje ietwat aan enthousiasme verloor.

‘Is alles wel goed met je?’ vroeg hij.

‘Nee, eigenlijk niet,’ antwoordde ze, terwijl ze het snoer om de föhn draaide alsof ze het om iemands nek wond. ‘Ik vind er niks aan om uit een koffer te moeten leven. Ik wil gewoon zo snel mogelijk in jouw huis kunnen.’

‘Ik weet dat het niet meevalt, liefie,’ zei Matthew meevoelend, omdat hij inzag dat het voor een man veel makkelijker was om in een hotelkamer te wonen dan voor een vrouw, die al haar spulletjes om zich moest hebben. ‘We zullen er gauw genoeg in zitten.’

‘Hoe gauw is “gauw”?’

‘Nou, ik moet Stevie in elk geval een paar dagen geven.’

‘Natuurlijk,’ zei Jo. Ze legde de föhn weg en gaf hem een knuffel. ‘Het spijt me, het is egoïstisch van me om dat te vragen. Vergeef me, maar als ik te veel aan Stevie denk, ga ik me zo rot voelen. Ik weet dat ze wat we haar aangedaan hebben niet verdiende en dat maakt dit allemaal zo moeilijk. Ik heb mijn vriendschap met haar verloochend om jou te krijgen en het erge is dat ik het zo weer zou doen als dat nodig was. Ik ben er niet trots op. Sorry. Dit moet een afschuwelijke tijd zijn voor Stevie. Ik heb eraan zitten denken of we iets konden doen om het allemaal wat makkelijker te maken voor haar.’

Matthew pakte haar stevig in zijn armen. Ze hadden geen van beiden een relatie op de ruïnes van een andere willen bouwen, maar zo was het nu eenmaal gegaan. Jo had al vaak tranen in haar ogen gekregen van het hele Stevie-gebeuren, want ze waren geen van beiden ziekelijke mensen die voor hun lol anderen kwetsten. Maar als een liefde als deze aanklopte, deed je niet alsof je niet thuis was door je te verstoppen; dan gooide je de deur open, gaf je het een plaatsje op je meest comfortabele stoel en voerde het je lekkerste koekjes.

Jo zuchtte en wreef over de achterkant van haar lange, zwaanachtige nek.

‘Ik ben zo gestrest. Ik weet niet wat Adams volgende stap wordt en ik wil gewoon veilig in jouw huis zitten in plaats van ergens waar hij makkelijk bij me kan komen als hij dat zou willen.’

‘Ik begrijp het,’ zei hij, waarna hij haar schouders masseerde en haar van tevredenheid liet spinnen. ‘Ik bel haar straks wel even om te zien hoever ze is.’

‘Wat nou als ze niet-opneemspelletjes gaat spelen?’

‘Dan ga ik bij haar langs,’ antwoordde hij, hoewel hij dat niet zo zag zitten.

‘Misschien is ze morgen wel bij de bruiloft, dan kun je het haar rechtstreeks vragen.’

‘Bruiloft?’

‘Ja, van Will en Pam,’ zei Jo.

‘Je maakt zeker een geintje. Daar kan ik nu toch niet heen!’ zei Mat-thew hoofdschuddend.

‘Waarom dan wel niet?’

‘Nou, om te beginnen zijn het meer vrienden van Stevie en jouw ex dan van jou en mij.’

‘Doe niet zo gek,’ zei Jo. ‘Jij en ik zijn toch zeker om onszelf uitgenodigd en niet alleen als “partner van”? Geringschat jezelf niet zo. Jij kende Will toch al van de sportschool voordat je Stevie leerde kennen? En ik heb Pam en Will een paar keer ontmoet en kon het heel goed met ze vinden.’

‘Dat zal dan wel,’ gaf Matthew zwakjes toe.

‘Bovendien heb ik een nieuwe outfit gekocht die ik van plan was daarheen te dragen.’

Hij zag er niet overtuigd uit, dus gooide ze het over een andere boeg.

‘Matthew, hoe eerder Stevie ons als stel ziet, hoe eerder ze zal beseffen dat het over is tussen jullie. Ze moet het weten.’

‘Stevie gaat toch niet naar die trouwerij. Ik zou er al mijn spaargeld om durven verwedden dat ze niet gaat, na wat er gebeurd is.’

Hij kende Stevie te goed. Ze zou op dit moment de buitenwereld niet onder ogen willen komen. Hij hoopte tenminste dat hij gelijk had, want hij wilde niet dat ze toch zou komen opdagen, in Glenn Close zou veranderen en een scène zou schoppen.

‘Dus wat is het probleem?’

‘Nou, eigenlijk zat ik aan Adam te denken.’

‘Matthew,’ begon Jo met een droog lachje. ‘Ik ben niet van plan me voor hem te verstoppen. Ik ben niet degene die onze relatie verpest heeft, ik hoef me nergens voor te schamen.’

‘We hoeven er niet heen. Ze zullen ons vast niet missen als we niet gaan. Dan gaan jij en ik samen iets leuks doen.’

‘Men moet er toch een keer achter komen dat we een stel zijn, Matthew! Stevie zou zich veel minder gekwetst voelen als ze zou denken dat onze relatie morgen begonnen is. We zijn nu toch allebei eigen baas? Niemand kan nu nog zeggen dat het verkeerd is dat we een stel zijn.’

‘Tja... eh...’ begon Matthew, die nog niet met zoveel woorden verteld had dat hij niet meer bij Stevie terug zou komen. Maar Jo luisterde niet. Haar gedachten waren al vooruit gehold.

‘Dat is uiteindelijk beter voor Stevie. Goed, het zal in het begin niet zo leuk voor haar zijn, maar zodra ze weet dat je een ander gevonden hebt, kan bij haar het helingsproces beginnen.’

Matthew maakte zich meer zorgen over het helingsproces dat hij nodig zou hebben als MacLean hoorde dat hij met zijn vrouw ging samenwonen.

‘Geloof me, Adam is veel minder “van streek”,’ zei Jo, en ze laadde die woorden met betekenis, ‘als we morgen op een respectabele manier onder zijn neus met elkaar aanpappen dan wanneer hij gaat rondsnuffelen en erachter komt dat we de afgelopen maanden achter zijn rug om een affaire hebben gehad.’

‘Wat nou als het tot een vechtpartij komt?’ vroeg Matthew, die Adams vuist al met zijn schedel in aanraking zag komen.

‘Lieveling, Williams familie laat niemand zijn bruiloft verpesten. Als Adam ook maar iets probeert, gooien ze hem eruit. En wat Stevie betreft, ik heb eens zitten denken, misschien kunnen we zelf iets voor haar zoeken. Ik heb een paar schattige huurhuizen gezien in Penistone.’ Ze knabbelde aan zijn oor tijdens die laatste ‘nnn’.

‘Mmmm! Ik denk dat ze in dezelfde buurt wil blijven,’ zei Matthew. ‘Danny’s school enzovoort. Maar wel heel lief dat je voor haar gekeken hebt.’

‘Toe, dat is wel het minste wat ik kon doen. Ze is heel aardig en kleine Danny is zo lief,’ zei Jo. Ze glimlachte erbij en keek naar hem op door haar lange aangezette wimpers. Zijn benen voelden zwak, alsof iemand alle botten eruit had gehaald en vervangen had door pudding.

‘We praten er onderweg naar het werk wel over, goed?’ zei hij, en hij kuste het topje van haar kleine puntneusje. Hij tilde haar aktetas voor haar op en samen liepen ze de gang op, waar ze erachter kwamen dat de lift buiten bedrijf was zodat Jo op hoge stilettohakken vier trappen af moest dalen.

‘Achterlijk hotel!’ zei ze. ‘Hoeveel zei je dat je hiervoor betaalde per nacht?’

‘Dat wil je niet weten,’ zuchtte hij, en hij liep de kokende Jo achterna de trappen af. Pas halverwege de tweede trap realiseerde hij zich wat ze gezegd had: ‘Hoeveel zei je dat jé hiervoor betaalde’.