83

King was eerst langsgegaan bij een bevriende arts in Lynchburg die ook een gerenommeerd patholoog-anatoom was, en samen hadden ze de resultaten van de lijkschouwing op Bobby Battle nauwgezet doorgenomen. Sylvia had inmiddels een uitgebreid verslag opgesteld waarin ook de uitslagen van het toxicologisch onderzoek en van een microscopisch onderzoek van Battles hersenweefsel waren verwerkt.

‘Op grond van de ongebruikelijke rimpelingen op de thorakale aorta en de microscopische laesies in de hersenen kan ik je theorie in elk geval niet van de hand wijzen, Sean,’ zei zijn geleerde vriend. ‘Dat zijn duidelijke tekenen van deze ziekte.’

‘Nog één vraag,’ zei King. ‘Kan die ziekte ook van invloed zijn op de foetus?’

‘Of die door de placenta heen kan dringen, bedoel je? Ja, zeker.’

King ging vervolgens naar het academisch ziekenhuis, waar hij een afspraak had gemaakt met een hoogleraar Farmacologie. Dit was het onderwerp dat hem op het spoor had gebracht.

Snel werden zijn verdenkingen bevestigd.

De professor vertelde hem dat iemand die misbruik maakt van sterke narcotica daar al snel een tolerantie voor opbouwt. ‘In de loop der tijd wordt het gewenste effect steeds minder, en daarom zijn er steeds hogere doses van de drug nodig om het gewenste effect te bereiken.’

Hij bedankte de man en liep terug naar zijn auto. Nou, ik ken in elk geval één iemand die sterke narcotica heeft gebruikt. Dorothea.

Zijn volgende doelwit was een antiekwinkel in het centrum van Charlottesville, waar hij al een paar keer eerder was geweest. Met de hulp van de eigenaar had hij het voorwerp dat hij zocht al snel gevonden.

‘Het is een versleutelingsschijf,’ legde de eigenaar uit en hij wees naar een metalen schijfje met twee ringen met letters erop, een aan de buitenrand en een aan de binnenrand. ‘Daar kun je gecodeerde berichten mee ontcijferen. Je verschuift de ringen zodat de twee letterreeksen op de juiste manier tegenover elkaar komen te staan. A wordt dan e, s wordt w enzovoort.’

‘En als je er net één punt naast zit, dan kan dat de hele betekenis van het bericht veranderen? Eén punt ernaast?’

‘Dat is een goede manier om het te omschrijven. Eén punt ernaast en alles verandert.’

‘U weet gewoon niet hoe ongelooflijk bevredigend dat is.’ King kocht de versleutelingsschijf en toen hij de winkel uitliep, stond de antiquair hem nieuwsgierig na te kijken.

Niet lang daarna was hij in gesprek met de huisarts van Bobby Battle, een vooraanstaand medicus uit de plaatselijke omgeving en iemand die hij goed kende.

Hij besprak de resultaten van de lijkschouwing met deze heer, die het verslag zorgvuldig doorlas voordat hij zijn metalen brilletje afzette en behoedzaam opmerkte: ‘Ik heb hem alleen maar de afgelopen twintig jaar als patiënt gehad.’

‘Maar er zijn u wel veranderingen opgevallen?’

‘In zijn persoonlijkheid? Ja, ik neem aan van wel, maar hij werd dan ook een dagje ouder. Op die leeftijd manifesteren zich bij meer dan de helft van mijn patiënten persoonlijkheidsveranderingen.’

‘Maar hebt u in het geval van Bobby vermoed dat dit de oorzaak was?’

‘Nee, niet echt. Meestal is zoiets lichte dementie of beginnende Alzheimer. En ik had natuurlijk geen lijkschouwingsverslag bij de hand.’

‘Hebt u onderzoek gedaan naar deze klachten in de periode dat u zijn huisarts was?’

‘De symptomen waren niet extreem, en u weet hoe die man was: als hij niet wilde dat er een onderzoek werd gedaan, dan gebeurde dat ook niet. Uit deze lijkschouwing zóú je echter kunnen opmaken dat zijn ziekte al een vergevorderd stadium had bereikt. Ik leg daarbij echter sterk de nadruk op het woordje ‘‘zou’’.’

‘Hebt u het daar ooit met Remmy over gehad?’

‘Dat was niet aan mij en ik had geen hard bewijs. Ik vermoed dat ze wel in de gaten heeft gehad dat er iets mis was,’ voegde hij daar haastig aan toe.

‘En toch hebben ze Savannah gekregen?’

‘Over het algemeen is penicilline zeer effectief gebleken. En Savannah is kerngezond.’

‘Als Bobby die ziekte had, hoe lang kan hij die dan al gehad hebben?’

‘Tientallen jaren. Het is een chronische ziekte. Als er niet wordt behandeld, kan die heel lang voortwoekeren.’

‘Dus hij zou die ook pas opgelopen kunnen hebben nadát hij Savannah had verwekt?’

‘Maar ook al eerder. In een vergevorderd stadium is de ziekte niet seksueel overdraagbaar, dus zelfs als hij die heeft gehad toen hij Savannah verwekte, zou de foetus geen gevaar hebben gelopen.’

‘Maar Remmy zou wel besmet kunnen zijn geraakt?’

‘Ik ken haar arts niet, maar als dat het geval is, neem ik aan dat ze zich daar wel voor heeft laten behandelen.’

King sprak nog een poosje verder met de arts, waarna hij de man bedankte en afscheid nam.

Hij had nog één adres waar hij langs moest. Hij belde van tevoren om er zeker van te zijn dat de winkel open was en twee uur later reed hij in een parkeergarage in het centrum van Washington. Kort daarop liep hij een zeer speciale winkel binnen en bleef daar een tijdje met een van de verkopers staan praten.

‘Hier kan ik dus op vertrouwen?’ vroeg hij aan de man, en hij hield het apparaatje omhoog dat de man hem in antwoord op zijn vraag zojuist had overhandigd.

‘Zeker weten.’

Met een brede grijns op zijn gezicht reed King terug naar zijn woonboot. Zoals hij in de loop der jaren had geleerd, ging er niets boven de juiste informatie.

Hij liep net zijn woonboot binnen toen hij voetstappen hoorde. Hij keek naar buiten en zag Michelle haastig over de aanlegsteiger aankomen.

Hij stapte weer naar buiten.

‘Ik heb je overal gezocht,’ zei ze.

‘Wat is er aan de hand?’

‘Ze denken dat ze de moordenaar hebben gevonden.’

King keek haar verbijsterd aan. ‘Wat? Wie?’

‘Kom mee, je hebt een hoop gemist.’

Ze renden naar haar suv .