63

‘Ik heb hem niet vermoord, Sean. Dat heb ik niet gedaan.’

‘Maar je kocht wel drugs van hem?’

Ze zaten in de woonkamer. King en Michelle zaten allebei in een grote oorfauteuil en Dorothea zat op het bankje tegenover hen. Ze klampte zich aan de armleuning vast alsof ze onmiddellijk voorover op de vloer zou vallen als ze ook maar even losliet.

‘Ik heb de afgelopen tijd onder enorme druk gestaan,’ zei ze zachtjes. ‘Ik heb een paar financiële tegenslagen gehad.’

‘Duizend dollar per avond uitgeven aan drugs is niet bepaald de manier om je financiële problemen te verhelpen.’

Ze keek hem aan en was duidelijk stomverbaasd. ‘Heb je die onbenullige garnaal gesproken?’

‘Pas op, zo hoor je niet over de doden te spreken. Vertel me eens wat meer over eergisteravond.’

‘Hoeveel weet je al?’

‘Zoveel dat ik het onmiddellijk in de gaten heb als je begint te liegen, en daar zal ik niet blij mee zijn.’

‘Ik weet niet wat er in me gevaren is, echt niet. Het was duidelijk te zien dat Kyle met me naar bed wilde. Dat lag nogal voor de hand. Mannen zijn ontzettend doorzichtig.’

‘En jij wilde níét met hem naar bed?

‘Natuurlijk niet. Maar ik had nogal wat gedronken, en ik had me voorgenomen dat het de laatste keer zou zijn. Zoals je net zei: met drugs zou ik mijn problemen niet oplossen. Het ging niet alleen om het geld, maar ook om de familie... Als je introuwt bij de familie Battle, brengt dat een heleboel druk en spanningen met zich mee.’

‘Ik kan me voorstellen dat het bepaald geen pretje is om Remmy als schoonmoeder te hebben,’ zei Michelle droogjes.

‘Het was een nachtmerrie. Alles wat ik deed, droeg, at, dronk of zei, werd op een goudschaaltje gewogen. En tactvol waren ze ook niet bepaald als ze kritiek hadden. Bobby was nog heel wat erger dan Remmy. Hij was een tiran! En zijn stemmingswisselingen waren angstaanjagend. Het ene moment liep hij te glimlachen en was hij heel vrolijk, maar even later stond hij te brullen van woede en liet hij je alle hoeken van de kamer zien. En iedereen kon daar het slachtoffer van worden, zelfs Remmy. Ik ben in therapie gegaan om op een wat constructievere manier met mijn problemen om te gaan.’

‘Dat is mooi,’ zei King. ‘Maar we hadden het over Kyle.’

‘Ja. Nou, toen Kyle me de drugs kwam brengen was ik nogal dronken en ik besloot hem een beetje te pesten. En dat heb ik dus gedaan...’ Ze zweeg en begon hevig te blozen. ‘Het was idioot. Dat weet ik.’

‘We weten van de striptease. Daar hoef je niet uitgebreid op in te gaan. Maar je hebt hem bedreigd met een vuurwapen.’

‘Hij stond op het punt om me aan te vallen! Ik moest me verdedigen.’

‘En je hebt je geld teruggevraagd.’

‘Ik had hem al genoeg betaald. Hij had die drugs gestolen. Hij had een winstmarge van honderd procent. Ik probeerde alleen maar de transactie een beetje billijker te maken.’

‘Dus je hebt je geld teruggekregen?’

‘Ja. Ik deed alsof ik hem in zijn kruis wilde schieten en hij rende de kamer uit. Dat is de laatste keer dat ik hem heb gezien. Eerlijk!’

‘Hoe kwam je er eigenlijk bij om hem te benaderen?’

‘Ik wist dat hij in de praktijk van Sylvia werkte. Ik was daarnaartoe gegaan voor een rugblessure. De pijnstillers die ze me voorschreef werden min of meer noodzakelijk voor me om nog te kunnen functioneren, maar toen de behandeling was afgerond, wilde Sylvia ze me niet meer voorschrijven. Tegen die tijd was ik echter al verslaafd. Ik wist dat Sylvia de medicijnen die ik nodig had in haar praktijkapotheek had en ik had meteen al gezien dat Kyle een scharrelaar was, iemand die voor geld tot alles bereid was. Ik wist dat op recept verkrijgbare medicijnen veel veiliger zijn dan spul dat je op straat koopt, en bovendien had ik helemaal geen zin om zaken te moeten doen met een echte drugsdealer. Ik heb de Aphrodisiac als ontmoetingsplek gekozen omdat ik daar weleens een lunch of een vergadering had gehad en wist dat je daar een kamertje kon huren zonder dat er lastige vragen werden gesteld.’

‘En je denkt dat hij niet wist wie je was?’

‘Als hij dat had geweten, had hij me zeker een chantagebriefje gestuurd, en dat heb ik niet gekregen.’

King keek haar strak aan terwijl ze dat zei. Ze zag de blik in zijn ogen en trok wit weg.

‘Ik weet dat dit er niet goed uitziet, Sean.’

‘Inderdaad niet. Ongelooflijk slecht zelfs. Weet Eddie hiervan?’

‘Nee! Dat moet je hem niet vertellen. Alsjeblieft! We hebben geen geweldig huwelijk, maar ik geef nog steeds om hem, en dit overleeft hij niet.’

‘Ik kan je niets beloven, Dorothea. En nu wil ik weten waar je gisteravond bent geweest.’

‘Ik was thuis.’

‘Kan Eddie dat bevestigen?’ vroeg Michelle. ‘Hij is vroeg weggegaan van die heropvoering.’

‘Hoe weet jij dat?’ vroeg Dorothea.

Michelle voelde zich nu duidelijk wat minder op haar gemak. ‘Ik ben met Chip Bailey meegereden naar Middleton om de veldslag te zien. Chip moest vroeg weg en Eddie heeft me teruggebracht. Hij zei dat hij niet bleef voor de tweede dag van de heropvoering.’

Dorothea keek haar argwanend aan en zei toen: ‘Nou, hij was niet thuis. Waarschijnlijk was hij in zijn studio. Daar blijft hij soms overnachten.’

Michelle wilde iets zeggen, maar bedacht zich toen.

‘Dus je hebt geen alibi,’ zei King. ‘Trouwens, ik heb het Jefferson Hotel in Richmond gebeld, en op de avond waarop Bobby is vermoord ben je daar niet geweest. Dat zal de fbi inmiddels ook wel ontdekt hebben. Was je die avond in de Aphrodisiac?’

‘Ja. Kyle is me om een uur of tien de drugs komen brengen.’

‘Interessant.’

‘Wat?’

‘Hij was je alibi voor de moord op je schoonvader, maar nu hij dood is, heb je voor die moord ook geen alibi meer.’

Dorothea hapte naar adem van schrik, sloeg haar handen voor haar gezicht en begon luid kreunend heen en weer te wiegen. Na een tijdje stond Michelle op, ze liep naar de keuken en kwam terug met een natte theedoek om haar weer een beetje tot bedaren te brengen.

‘Rustig nou maar, Dorothea,’ zei King. ‘Kyles dood is nog niet tot moord bestempeld. Het zou ook een overdosis kunnen zijn. Of zelfmoord.’

‘Ik kan me niet voorstellen dat die man zelfmoord zou plegen. Ik heb hem niet vaak gezien, maar volgens mij was hij daarvoor veel te veel met zichzelf bezig.’ Dorothea veegde haar gezicht af met de natte doek en keek King toen strak aan. ‘En wat doen we nu?’

‘Ik denk niet dat ik je bezigheden geheim kan houden.’

Dorothea’s onderlip begon te trillen. ‘Dat viel ook niet te verwachten, denk ik.’

‘Maar het is me nog steeds niet duidelijk wat we de politie nou eigenlijk allemaal moeten vertellen.’

‘Ik heb Kyle Montgomery niet vermoord! En mijn schoonvader ook niet!’

‘Over je schoonvader gesproken: waarom ben je die dag naar het ziekenhuis gegaan?’

‘Maakt dat echt nog iets uit?’

‘Het zou kunnen.’

Ze slaakte een diepe zucht. ‘Bobby had me geld beloofd, een groter deel van de erfenis. Maar daarvoor moest zijn testament worden aangepast. Hij zei dat hij dat zou doen, maar hij heeft me nooit laten zien dat hij dat ook werkelijk had gedaan.’

‘Dus je bent gaan kijken of hij je kon vertellen of hij dat ook echt had geregeld?’

‘Ik had gehoord dat hij weer bij kennis was en dat hij weer kon praten. Ik wist niet of ik ooit nog de kans zou krijgen. Mijn financiële problemen zouden in één klap opgelost zijn als hij inderdaad zijn testament had veranderd, zoals hij had beloofd.’

‘Nee, je bedoelt dat ze in één klap opgelost zouden zijn als hij stierf en jij het geld kreeg,’ verbeterde Michelle haar.

‘Ja,’ zei Dorothea, en ze tuurde zwijgend naar de vloer.

‘Wist Eddie van die verandering in het testament?’ vroeg King.

‘Nee. Eddie denkt dat het ons voor de wind gaat. Eddie leeft in een heel andere wereld. Die maakt zich helemaal nergens druk om.’

‘Volgens mij heb je dat mis,’ zei Michelle.

‘Waarom zou Bobby zijn testament aanpassen om jou en Eddie te bevoordelen ten koste van Remmy? Voor zover ik weet, was er voor jullie allebei al ruimschoots gezorgd.’

‘Kun je ooit genoeg geld hebben?’ vroeg Dorothea met een strakke glimlach. ‘Ik niet, hoor. En Bobby had verdomde véél geld.’

Hij keek haar recht in de ogen. ‘Bobby was een keiharde zakenman. Wat was de tegenprestatie die je moest leveren, Dorothea?’

‘Dat zeg ik liever niet,’ zei ze na een lange aarzeling. ‘Het is niet bepaald iets waar ik trots op ben.’

‘Ik kan het me eigenlijk wel voorstellen. Die korte striptease die je voor Kyle hebt opgevoerd, valt daarbij waarschijnlijk in het niet. En trouwens: waarom ben je in een van Bobby’s oldtimers naar de Aphrodisiac gereden?’

‘Ik vond dat hij me dat in elk geval wel schuldig was,’ zei ze met een triomfantelijke glimlach. ‘En hij reed er toch nooit meer in.’

‘Weet je ook waarom niet?’

‘Ik denk dat hij er genoeg van had. Daar stond de grote Bobby Battle bekend om: snel genoeg van iets krijgen en het dan gewoon vergeten,’ zei ze met een ingehouden snik.

King stond op en keek haar misprijzend aan. ‘Als Kyle vermoord blijkt te zijn, zal de politie je willen verhoren.’

‘Ik neem aan dat dat nu niet meer uitmaakt. Erger kan het niet worden.’

‘O, nee, Dorothea, het kan nog heel veel erger worden.’

‘Hoe wist je dat?’ vroeg Michelle toen ze het huis uit liepen. ‘Ik had het idee dat Savannah onze strippende drugsverslaafde was.’

‘Nee, dat kon niet.’

‘Waarom niet? Weet je nog hoe uitdagend ze deed, toen bij het zwembad?’

‘Precies. Dat is het antwoord. Sylvia zei dat ze Kyle in de Aphrodisiac had horen zeggen dat die vrouw uitdagend met haar blote billen stond te zwaaien.’

‘Ja, nou én?’

‘Nou, Savannah heeft haar naam op haar bil getatoeëerd. Dus als ze incognito wilde blijven lijkt het me niet waarschijnlijk dat ze Kyle haar billen zou laten zien. Er is in Wrightsburg maar één Savannah met zo’n achterwerk.’